Vals Alarm
Geplaatst: 31 jul 2007, 21:24
zondagochtend om 8u sta ik op , om nog mee te helpen voor het 25jaar huwelijksfeest vn mijn ouders.
Alles verloopt goed, en versier de zaal mee, enz..
Toen ging ik terug naar huis voor mij klaar te maken, want het feest begon om half 12.
Rond 11u ging ik nog eventjes zitten, en toen ik rechtstond kreeg ik enorm veel pijn!
Ik dacht dat het wel zou overgaan en trok me er even niets van aan, en ging naar het feest van men ouders.
Het feest was begonnen, heel de familie was er en we begonnen met eten, enz..Maar de pijn die bleef maar steken..
Men vriend zat over mij aan tafel, en zag dat ik het niet meer aankon van de (knagende) pijn.
Ik ging naar men ouders zeggen, dat ik ontzettend veel pijn heb, en dat ik naar huis ging om te liggen. Maar mijn moeder zei dat ik dan beter naar spoed kon rijden. Dus ik en men vriend reden naar de spoedafdeling in het ziekenhuis.
Ik zei dat ik 34weken op de kop zwanger was, en al 1.5u knagende harde buikpijn had. Ik mocht ineens meekomen, ik werd ondervraagt door een verpleegster, daarna onderzocht door een dokteres, er werd bloed getrokken, en men urine werd getest. Daarna bracht een verpleger ons naar de kraamafdeling, waar ik aan de monitor mocht gaan liggen.
Een vroedvrouw heeft me daar geholpen, en ja daar kwamen de harde buiken, met een paar minuten ertussen, maar die harde buiken bleven pijn doen en trekte verder naar men onderrug uit.
(mijn babytje lag 2weken geleden nog in stuit)
Ik kreeg een echo, maar de vroedvrouw kon met het machine er niets uit maken, dus ging ze beneden een andere echomachine halen, ze heeft zeker 10 lange minuten aan het klungelen geweest of te zien of het al gedraait was.
Na de echo werd er gevoeld of ik ontsluiting had, maar dat was maar een vingertopje, ondertussen werd mijn gyne gebeld en had beslote om me een nachtje in het ziekenhuis te houden.
Mijn bloedtest was alles goed, maar er bleken bacterieen in men urine te zitten, dat op een blaasontsteking leek.
Ik werd overgebracht naar een 1persoonskamer, en na 10min kwam de hevige pijn weer, ik werd terug aan de monitor gelegd, en ja daar waren de contracties, zat nog geen minuut tussen, de monitor ging zelfs een paar keer over de 100!!
Terug voelen voor onsluiting maar nog steeds hetzelfde.
De vroedvrouwen dachten dat ik lichtjes in arbeid was.
Rond 8u s'avonds kwam men gyne langs voor nog een echo, en zij bevestigde dat ons babytje gedraait was!!! JOEPIE!!
Maar de pijn, die bleef...
Ik kreeg pijnstillers,medicijnen voor mijn blaasontsteking, ik moest een nachtje blijven, en de gyne werd gebeld voor als ons kindje kwam.
Ik heb die nacht toch nog een beetje kunnen slapen, s'morgens werd ik wakker en de pijn was zo goed als verdwenen....!!
De gyne kwam rond 8u, en zei dat ik naar huis mocht, oef.. was een opluchting!!
Ons babytje kwam gelukkig nog niet!!
Het kwam dus gewoon door die blaasontsteking dat ik voorweeèn heb gekregen , en die hevige pijn!
Ik wist echt niet dat dat daardoor kon gebeuren
Ik ben blij dat met ons babytje alles supergoed is, en dat ze nog even in mama haar buik mag verblijven!!
Zo zag mijn zondag er dus uit...
Groetjes
Alles verloopt goed, en versier de zaal mee, enz..
Toen ging ik terug naar huis voor mij klaar te maken, want het feest begon om half 12.
Rond 11u ging ik nog eventjes zitten, en toen ik rechtstond kreeg ik enorm veel pijn!
Ik dacht dat het wel zou overgaan en trok me er even niets van aan, en ging naar het feest van men ouders.
Het feest was begonnen, heel de familie was er en we begonnen met eten, enz..Maar de pijn die bleef maar steken..
Men vriend zat over mij aan tafel, en zag dat ik het niet meer aankon van de (knagende) pijn.
Ik ging naar men ouders zeggen, dat ik ontzettend veel pijn heb, en dat ik naar huis ging om te liggen. Maar mijn moeder zei dat ik dan beter naar spoed kon rijden. Dus ik en men vriend reden naar de spoedafdeling in het ziekenhuis.
Ik zei dat ik 34weken op de kop zwanger was, en al 1.5u knagende harde buikpijn had. Ik mocht ineens meekomen, ik werd ondervraagt door een verpleegster, daarna onderzocht door een dokteres, er werd bloed getrokken, en men urine werd getest. Daarna bracht een verpleger ons naar de kraamafdeling, waar ik aan de monitor mocht gaan liggen.
Een vroedvrouw heeft me daar geholpen, en ja daar kwamen de harde buiken, met een paar minuten ertussen, maar die harde buiken bleven pijn doen en trekte verder naar men onderrug uit.
(mijn babytje lag 2weken geleden nog in stuit)
Ik kreeg een echo, maar de vroedvrouw kon met het machine er niets uit maken, dus ging ze beneden een andere echomachine halen, ze heeft zeker 10 lange minuten aan het klungelen geweest of te zien of het al gedraait was.
Na de echo werd er gevoeld of ik ontsluiting had, maar dat was maar een vingertopje, ondertussen werd mijn gyne gebeld en had beslote om me een nachtje in het ziekenhuis te houden.
Mijn bloedtest was alles goed, maar er bleken bacterieen in men urine te zitten, dat op een blaasontsteking leek.
Ik werd overgebracht naar een 1persoonskamer, en na 10min kwam de hevige pijn weer, ik werd terug aan de monitor gelegd, en ja daar waren de contracties, zat nog geen minuut tussen, de monitor ging zelfs een paar keer over de 100!!
Terug voelen voor onsluiting maar nog steeds hetzelfde.
De vroedvrouwen dachten dat ik lichtjes in arbeid was.
Rond 8u s'avonds kwam men gyne langs voor nog een echo, en zij bevestigde dat ons babytje gedraait was!!! JOEPIE!!
Maar de pijn, die bleef...
Ik kreeg pijnstillers,medicijnen voor mijn blaasontsteking, ik moest een nachtje blijven, en de gyne werd gebeld voor als ons kindje kwam.
Ik heb die nacht toch nog een beetje kunnen slapen, s'morgens werd ik wakker en de pijn was zo goed als verdwenen....!!
De gyne kwam rond 8u, en zei dat ik naar huis mocht, oef.. was een opluchting!!
Ons babytje kwam gelukkig nog niet!!
Het kwam dus gewoon door die blaasontsteking dat ik voorweeèn heb gekregen , en die hevige pijn!
Ik wist echt niet dat dat daardoor kon gebeuren
Ik ben blij dat met ons babytje alles supergoed is, en dat ze nog even in mama haar buik mag verblijven!!
Zo zag mijn zondag er dus uit...
Groetjes
Laat die kleine beeb nog maar eventjes in je buik zitten