schrik? of toch weer niet?

goortjes · Bericht door **goortjes** » 13 apr 2006, 16:39

pff.. vorige week was ik nog in de wolken toen de dokter me vertelde dat ik een KS krijg. Dat ik niet eerst die hele miserie moet doorstaan om dan uiteindelijk toch weer in een operatiekamer te belanden omdat het niet lukt.
Maar nu begin ik ze precies toch wel wat te nijpen.
Vorige keer heb ik mijn operatie niet zÃƒÂ³ bewust meegemaakt
en nu gaat dat wel zo zijn..
en dat schrikt me ergens toch wel wat af.
ik weet uiteindelijk wel in grote lijnen wat er juist allemaal weer gebeurde de vorige keer, maar toch... juist dat schrikt me ook wat af!
Ach... dat gevoel zal ook wel weer overwaaien zeker?!

Letah · Bericht door **Letah** » 13 apr 2006, 17:31

Ik weet nog goed hoe blij ik was toen de dokters eindelijk wisten dat het een ks zou worden. Toen ik 's avonds in het hospitaal binnenging en ze de bevalling in gang zetten sloeg de paniek toe. Het was mijn eerste en ik wist niet wat er ging gebeuren. Na 13 uur arbeid had ik nog maar 1cm opening. De gynaecoloog en vroedvrouwen probeerden meerdere malen mijn vliezen te breken maar wat ze ook probeerden het lukte hen niet. Mijn zoontje zat nog te hoog. Ze hebben beslist om een ks uit te voeren. Ik had al een epudirale verdoving toegediend gekregen dus heb ik alles levendig meegemaakt. Ik kan je geruststellen dat je er niks van voelt en eigenlijk is het best snel voorbij. Nu weet ik al dat dit kindje ook een ks zal zijn maar ben nu gerust omdat ik nu weet dat het niet zo erg is dan ik gedacht had.

probeer te onspannen en je zal wel zien dat het best allemaal wel meevalt.

Was je volledig verdoofd met je vorig kindje?

Marita · Bericht door **Marita** » 13 apr 2006, 17:33

een geplande K.S. is zo rustig, zo zonder stress en dan ben jij en je echtgenoot er veel meer bij betrokken (in een dringende KS denken we in de eerste plaats aan de kleine en nu moet dat niet want die is goed).
Voor je zoontje is het heel handig dat je weet wanneer je hem moet weg doen en je kan hem die laatste dag eerst nog zelf in zijn bed stoppen voor je naar het ziekenhuis gaat.
En weten wat er gaat gebeuren dat maakt het voor jou minder stresserend op dat moment.

spotje · Bericht door **spotje** » 13 apr 2006, 17:41

Ik sluit me aan bij Marita!
Jij gaat dat goed doen, dat weet ik zeker! En je man gaat bij je zitten, Je zit veilig achter dat groen laken, en voor je het weet tonen ze je baby'tje (bij mij was het niet zo, omdat Timothy niet ademde eerst, maar dat is eerder uitzondering dan regel

)
Hou de moed erin!

goortjes · Bericht door **goortjes** » 13 apr 2006, 18:38

maar eigenlijk doet het me wel goed dat jullie me geruststellen!
Echt waar... vorige keer is alles wel vlot verlopen is het me enorm goed meegevallen in de mate van het mogelijke natuurlijk.
Maar er zijn ook enkele dingen die me niet zo bevielen en uiteraard denk je het eerste aan die dingen hÃƒÂ©!
ik hoop echt dat ik nu ook mijn eigen gyn heb... die vorige heeft heel goed werk gedaan, maar was niet echt de vriendelijkheid zelve.

idd nu kan ik ons nielsje nog zelf in bed steken op de laatste moment en ook nog met een gerust hart afscheid nemen.
Weet dan toch dat het niet lang duurt eer ik hem terug zie...