het ging allemaal heel goed met ons, maar nu ons zoontje er is zijn er toch wat problemen.....
ik moet toegeven nu gaat het al wat beter , maar in begin was het echt ondraaglijk voor mij.
mijn vriend deed niks met ons zoontje, geen flesje geven, geen badje, weinig aandacht, en als zijn zoontje bij ons was kreeg milan al helemaal geen aandacht . nu is milan wel een heel andere baby dan zijn zoontje was. milan huilde vaak(het gaat nu al veel beter), maar dat had telkens medische oorzaken dus daar kan het kind toch niet aan doen he?? maar mijn vriend kon daar heel slecht mee om met dat huilen en scheldde dan ook wel eens op hem...
nu heeft hij dus ook al toegegeven dat hij met zijn eerste zoontje wel alles deed: flesje geven, pakken, badje geven, enz.... ook vertelde hij dat hij een heel hechte band met zijn eerste zoontje heeft(dat begrijp ik wel), en dat hij altijd een streepje voor bij hem zal hebben.
nu is het idd al veel gebetert, hij geeft milan ook aandacht, flesje geven, badje of luier verschonen doet hij wel niet bij milan maar kom... hij geeft hem toch al aandacht...
we hebben er al heel vaak ruzie over gehad en ik wil er dan ook geen ruzie meer over maken want ik wil alleen maar dat het goed tussen ons gaat.
maar toch heb ik het er nog vaak moeilijk mee.... ik probeer zelf geen odnerscheid te maken, want mijn vriend zijn eerste zoontje is echt een schatje en ik kan er heel goed mee overweg! maar vind het wel heel spijtig dat mijn vriend(onbewust misschien) wel onderscheid maakt....
het doet me pijn wanneer milan aan het huilen is, dat hij steeds weer opnieuw zegt(tegen iedereen dat het maar wil horen) dat damian toch heel anders was, en bijna nooit huilde en zo lieve baby was enzo...
dan krijg ik echt een gevoel alsof milan niet goed genoeg is oke ik weet dat hij regelmatig huilt( is echt eentje met temperament) maar hij is toch ook zo lief! hij lacht heel vaak heel uitbundig! en elke baby zal wel eens huilen zeker? en ik weet bij milan als hij huilt dat er toch altijd wel iets aan de hand is, hij huilt niet zomaar daar geloof ik niet in. ik krijg hem ook meteen gesust en getroost, als hij bij mijn vriend huilt legt hij hem gewoon in de box omdat hij dat huilen niet kan horen...
ik begrijp heel goed dat hij damian veel aandacht geeft als hij bij ons is, dat begrijp ik echt en ik vind damian zelf ook geweldig zou hem niet meer kunnen missen, maar ik ben toch bang dat het ooit om die reden zal mis lopen...
al wat ik wil is dat hij milan ook eens uit zichzelf oppakt en eens lief tegen hem doet in plaats van steeds te schelden als hij huilt
zo ik wil niet zeurderig overkomen maar dat moest me gewoon weer even van het hart...
