Vermoeidheid?

Moderators:Welcome, Annubis, Moderators

Gebruikersavatar
tori
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:22 jun 2006, 20:03
Locatie:Kortrijk
Contacteer:
Vermoeidheid?

Bericht door tori » 07 sep 2006, 16:14

Pff, even een gevoel van me afschrijven. De laatste tijd begin ik vaak voor een niets te wenen. Allé, een niets, Torben begint weer constant te wenen en gisteren was het 1 uur 's nachts toen hij eindelijk in slaap viel en ik heb rond middernacht beneden in de donker in de zetel zitten snotteren. Ik heb soms nogal hevige reacties op zijn gehuil (ik durf soms te roepen tegen hem :oops: en dan leg ik hem neer in zijn bedje en loop ik de kamer uit om af te koelen) en ik voel me daar dan zo schuldig over dat ik ook begin te wenen. Ik weet wel dat ons ventje voor een reden moet huilen, maar het wordt me soms echt te veel en ik wil niet dat hij die gevoelens bij mij oppikt en zou gaan denken dat ik hem niet graag zie of zo, want ik ben helemaal gek van het ventje. Daarstraks wou ik met een busje op de spiegel spuiten om hem te kuisen maar bleek dat het dekseltje er nog op zat en alles liep erlangs over mijn hand en ook daarvan moest ik huilen. Ik zie het niet zitten om maandag weer te gaan werken en ik voel me zo slecht in mijn vel. Ik was voor de zwangerschap op lange tijd 30 kilo kwijt en ben er nu in totaal weer 21 bij en ik voel me zo dik. Vincent zegt dat ik me daar niets van moet aantrekken en dat ik wel terug zal vermageren eens ik na de bv weer kan dieeten, maar dat helpt niet. Ik voel me gewoon zo slecht. Gewoon van hier te typen hoe ik me voel, loop ik al te snotteren als een klein kind. Zou dit van vermoeidheid zijn of hormonaal? Als ik het zo herlees klinkt het verschrikkelijk stom van mij, maar ik wou het toch even van me afschrijven om te horen of er nog mama's zijn die zoiets hebben meegemaakt.
Trotse mama van Torben en Tarja
Afbeelding
Afbeelding


Gebruikersavatar
fozke
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:17 dec 2005, 09:25
Locatie:Beringen
Contacteer:

Bericht door fozke » 07 sep 2006, 16:50

Ik denk dat zowel de hormonen als de vermoeidheid je parten spelen. Het feit dat je het soms zo zwaar hebt met je lief zoontje weegt na een tijdje door he. je zou voor minder huilen. Het is heel erg normaal hoor, je kan beter huilen dat het op te kroppen.
Je hoeft je zeker niet schuldig te voelen tov Torben, natuurlijk zie je dat ventje graag.
Je kan beter de kamer uitgaan om af te koelen dan dat je stomme dingen zou doen, he, dus daarin handel je zeker juist.
Het feit dat je maandag terug moet gaan werken, zal ook wel meespelen. Je bent moe en je ziet er tegenop om je zoon achter te laten...dat is ook niet niks he.
En die kilo's, niks van aantrekken, dat is echt niet nodig, dat komt wel weer in orde!!

Alvast een dikke knuffel en veel sterkte!
Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Gebruikersavatar
goortjes
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:14 nov 2005, 10:20

Bericht door goortjes » 07 sep 2006, 17:21

hey, ik begrijp je heel goed hoor!!
ik mag dan wel geen huilertje hebben als jullie, maar ik heb dan een vreselijk puberende kleuter, en dat zit ook niet altijd mee.... :?
Ten eerste heb je 9 maanden het beste van jezelf aan je kleintje gegeven, dan is hij er en dan begint het eigenlijke werk hé!
Ik vind het heel normaal dat je moe bent. Er is iets drastisch in je leven veranderd. Je kan niet meer zoveel slapen als vroeger, je hebt nu een verantwoordelijkheid erbij. Die dingen wegen zowiezo al door. Dan komt er nog bij dat Torben toch wel voor wat probleempjes zorgt. En je hormonen hebben dikwijls tot een jaar nodig om terug op zijn plooi te komen. Dat gevoel van dik zijn... is ook logisch hoor! Daarin kan ik je helemaal volgen. ik hoop ook van zo snel mogelijk terug regelmaat te hebben in mijn menstruatie, want alleen dan zal ik verder kunnen afvallen (last van hormonen :? ) En zolang die weegschaal niet verder naar beneden gaat, zit dat in je hoofd hé.... Ik probeer het toch naast me neer te leggen en wat geduld te hebben (wat niet makkelijk is)

als je nu de som maakt van wat hierboven allemaal staat.... dan is het niet meer dan logisch dat je moe en prikkelbaar bent.
Probeer zoveel mogelijk te rusten. Laat desnoods eens iemand een keertje op Torben passen (laat een flesje afgekolfde melk achter) en ga er eens op uit met Vincent. Dat verzet je zinnen even en dat zal je misschien eens deugd doen!! :wink:
en verwen jezelf eens met iets leuks!!!
Vergeet even alles wat 'moet' en probeer te genieten van de rust die je met momenten gegund wordt!

en verder.... als je iets kwijt wil... wij zijn er voor je :wink:
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Tamaravh
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:24 sep 2005, 22:12

Bericht door Tamaravh » 07 sep 2006, 17:35

Ik denk dat alle mama's dat wel meegemaakt hebben na de bevalling. Ik had dat met momenten ook zo erg. Je leven is ook ineens helemaal overhoop gehaald en een heel ander ritme dan ervoor + dan nog die "vervelende" hormonen erbij. Neem af en toe tijd voor jezelf, dat doet echt wonderen. Bij mij hielp het soms zelfs om eens rustig een bad te nemen met een muziekje op terwijl Angelo voor de kindjes zorgde en ik mij eventjes van niets iets moest aantrekken. Waarschijnlijk zit je onbewust ook veel bezig met het feit dat je terug moet beginnen werken. Ik zag ook elke keer hard op tegen die dag maar achteraf bekeken viel dat echt goed mee.

Kop op he meisje :wink:
De 2 allerliefste meisjes ter wereld:
Afbeelding
Afbeelding

Ilse-vh
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:16 feb 2006, 17:14

Bericht door Ilse-vh » 08 sep 2006, 02:16

Het klinkt helemaal niet onbekend! Ik heb net hetzelfde gehad.
De eerste weken moesten we Emma om de twee uur, dag en nacht, een flesje geven en op de duur sleepte ik me gewoonweg verder de dag door. Ik heb ook zitten huilen en huilen, soms zelfs geroepen of ze toch zou willen ophouden met huilen en vol schuldgevoel gezeten omdat ik tegen haar geroepen had.

vermoeidheid, hormonen...heel je leven dat verandert....je zou voor minder huilen. Nu kan ik het allemaal beter in perspectief brengen maar toen zag ik echt het einde van de tunnel niet. Ik zag ons tot in het oneindige met flesjes lopen, huilbuien opvangen en slapeloze nachten hebben.
Wel, slapen doet Emma nog altijd niet zo goed, ze heeft nog geen enkele nacht goed doorgeslapen, en ik liep er ook als een zombie bij toen ik terug ging werken.

Veel moed enne..als je je hart wilt uitstorten, je weet ons hier te vinden !!
Afbeelding

Afbeelding


Gebruikersavatar
jong moederke
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:27 jul 2005, 14:54

Bericht door jong moederke » 08 sep 2006, 07:44

ik herken je verhaal heel goed

ik snotterde ook veel en wist me ook geen raad. Mensen kwamen het allemaal verkondigen maar ik kon me er echter niet meer aan optrekken. Ik nam Sete soms ook uit bed en riep op hem van maar wat is er dan en legde hem krijsend terug...dan ging ik ook even weg om zogenaamd tot 10 te tellen maar toch voelde ik me een mislukkeling.

Recent nog voorgehad. Sete sliep alweer 2 weken niet door waarbij ik 5 keer of zelfs meer uit bed moest. Dan las ik verhalen over babys die doorslapen en noem maar op en begon weer aan mezelf te twijfelen. Ik had oo kechter al alles geprobeerd en was mezelf aan hetr vertellen van wat doe je toch verkeerd. Mijn zoontje is bijna anderhalf jaar en nog steeds kan die niet doorslapen. Hij werkte vermoeidheid op wat ik merkte door nekpijn die uitliep naar hoofdpijn en iets inthouden....lieve hemel een ramp. Ik had dit in ziekenhuis bij geboorte al gehad, daarna thuis ook en aangezien ze het in zeiekenhuis herkende als oververmoeidheid wist ik genoeg. Ben er nu over aan het raken doordat ik Sete helaas een nacht moet wegdoen. Maar dan voel ik mezelf zo van ale ik heb voor dat kind gekozen en kan het niet aan. Alles is zo rooskleurig maar waarom voelt het dan niet zo aan. Ik wil niet zeggen dat ik niet kan gnieten van hem, echt wel hoor. Ik vertel dat dan ook tegen hem en knuffel hem op een dag wel zoveel keer...

Ik moet zeggen ik heb ouderschaposverlof genomen waardoor ik pas ben gaan werken toen Sete 5 maanden was, awel toen was ik er klaar voor. Toen Sete 3 maand was, oh nee totaal niet. Mijn lichaam kon toen zelfs nog niet wat ik ervoor deed. Mijn lichaam heeft veel tijd nodig gehad...

Denk vooral aan je lichaam zou ik zeggen en probeer eventueel Torben even uit handen te geven...even batterijen herladen...

Sterkte..;
Een kind opvoeden kan je met plezier doen maaar het vraagt energie en tijd...maar die tijd heb je soms ook voor jezelf nodig.
Afbeelding

Nog eventjes maar....
Afbeelding

WWW.GEZINSFORUM.BE (mijn forum)

Gebruikersavatar
Katharina
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:15 jun 2005, 16:27
Locatie:Veurne (West-Vlaanderen)
Contacteer:

Bericht door Katharina » 08 sep 2006, 09:59

Ik kan je zeker begrijpen, hoewel Anaïs ook geen echte huilbaby was...
Ze heeft ooit wel eens doorgeslapen, een 2 weken, maar dat was het dan ook...
Meestal was het 24u. of later voor ze sliep...om dan een paar keer per nacht weer wakker te worden...
Nu wordt ze nog steeds wakker, omdat ze ook niet in haar bed wil slapen heb ik het mezelf gemakkelijk gemaakt en slaapt ze bij ons in bed...daar heb ik ook wel negatieve reacties op gekregen...maar zo ben ik wel minder moe, moet ik gewoon mijn borst blootleggen en kunnen we verder slapen...
Nu ben ik nog niet aan het werk, maar als ik dan weer ga werken hoop ik dat Anaïs een beetje het ritme vind...ik zeg wel HOOP...

Ik voelde me tot een paar maand terug nog heel blubberig, dik zal ik het niet noemen...mijn moeder zei steeds, je zal je figuur wel terugkrijgen hoor, je geeft borstvoeding he...je moet geduld hebben...
En nu na een jaar is het zover, ik heb het zo goed als terug...ik voel me terug goed in mijn vel...

Goh Linda, dat komt wel in orde, dat zijn ook een beetje de hormonen denk ik...die zitten er meestal wel voor iets tussen :D
Geef en gun jezelf een beetje tijd...en je bent zeker geen slechte moeder hoor! Maar ik begrijp die gedachte wel, heb ik ook af en toe...

Als ik iets niet doe zoals een andere dat doet, bijvoorbeeld nu Anaïs die nog bij ons slaapt, voel ik me daardoor soms even slectht....om dat weer te beseffen dat ieder het doet zoals hij wil, en dat ik er persoonlijk mij en Anaïs er geen kwaad mee doe...
AfbeeldingAfbeelding
AfbeeldingAfbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
fozke
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:17 dec 2005, 09:25
Locatie:Beringen
Contacteer:

Bericht door fozke » 08 sep 2006, 10:51

Je hoort wel vaker dat het pas na een jaar is dat je je figuur terug hebt. Dus wij moeten nog even geduld hebben :wink: ik blubber ook nog serieus, amai... :(
Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Gebruikersavatar
tori
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:22 jun 2006, 20:03
Locatie:Kortrijk
Contacteer:

Bericht door tori » 08 sep 2006, 12:00

fozke schreef: wij moeten nog even geduld hebben :wink: ik blubber ook nog serieus, amai... :(


Geloof het of niet fozke, dit geeft me weer wat moed :) (hoewel het voor jou ook niet leuk is natuurlijk). Blubber is in, thin is out ;)

Katharina, ik doe dat nu ook als Torben erg lastig is en ik heel moe ben. In plaats van op de stoel in zijn kamer borstvoeding te geven, neem ik hem mee in bed met mijn borst bloot en slaap ik voort. Maar ja, bij de onthaalmoeder maandag zal hij dat niet moeten proberen hé en ik voel me nu wel wat schuldig dat hij dat misschien als een gewoonte ziet nu en erom zal wenen bij haar ... Vandaag nog steeds geen verbetering trouwens: of hij slaapt, of hij huilt. Vincent neemt volgende nacht de wacht over en ook de nacht van zondag op maandag, dat ik wat uitgerust ben op mijn eerste dag (als ik zal kunnen slapen ondanks alle stress) en vanaf dan gaan we elk om beurt een nacht op ons nemen. Ik denk dat het verschrikkelijk moeilijk gaat zijn om Torben bij de om te laten, maar dat het tegelijk mss een nieuw begin zal zijn, met een nieuw (beter?) ritme voor hem en met meer rust overdag voor mij (als ze me niet meteen overstelpen met werk natuurlijk, heb al van een collega een mailtje gehad dat er zoveel op mij wacht :? )
Trotse mama van Torben en Tarja
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Dagmar
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:07 mar 2004, 19:49
Locatie:Schaffen

Bericht door Dagmar » 08 sep 2006, 13:46

tori schreef:...
Maar ja, bij de onthaalmoeder maandag zal hij dat niet moeten proberen hé en ik voel me nu wel wat schuldig dat hij dat misschien als een gewoonte ziet nu en erom zal wenen bij haar ...
...
Of juist niet.. Hij merkt dat het dan niet jij of Vincent is die voor hem zorgt en is dan misschien de braafste, stilste baby die je je kan inbeelden.. Zo at Mila als peuter altijd enorm goed bij de om en thuis was dat een ramp..
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Foto's!!!

toekomstige meter van Monchichi ;-)

Marijke
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:21 dec 2005, 16:15

Bericht door Marijke » 08 sep 2006, 14:15

Voor mijn zwangerschap was ik 20kg afgevallen en door mijn zwangerschap ben ik 13kg bijgekomen, nu amper 5kg vermagerd en minder gaan eten kan ik ook niet omwille van mijn bv. Ik kan nog steeds niet in mijn oude mooie broeken, dus draag ik maar stretchbroeken...ze zeggen 9 maanden zwanger, 9 maanden ontzwangeren. Het moet wel waar zijn bij mij. Ik raad je een heel goed boek aan waarvan blijkt dat Naomi nu wel beter slaapt en gelukkiger is.
'Lekker slapen zonder huilen', een lieve methode om je baby 's nachts te helpen doorslapen van Elizabeth Pantley.
Afbeelding

Afbeelding

Gebruikersavatar
Kim.D.
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:05 jan 2006, 15:04
Contacteer:

Bericht door Kim.D. » 08 sep 2006, 16:04

Ik kan je ook best begrijpen heb ook zo'n periode gehad.

Gebruikersavatar
sterretje
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:05 apr 2004, 19:08
Contacteer:

Bericht door sterretje » 08 sep 2006, 16:05

Ik herken je verhaal,tori..hier was het vooral de onmacht owv de reflux die me af en toe tegen de muren op deden lopen.
gewoon het feit dat je baby weent,en dat je niets KAN doen,daar werd ik ver gek van..
neem daar nog eens bemoeizuctige schoonmama bij,die dingen vertelde die je als 'nieuwe mama'echt niet hoeft te weten,en het hek was van de dam...

Mijn gewicht was voor de mensen uit mijn omgeving meer een probleem dan voor mezelf.Op één of andere manier wist ik dat dat goed kwam,en na ongeveer een 8tal maanden was ik uitgeblubberd..Niet het gewicht van voor ik zwanger was van tjorven,maar daar stereefde ik ook niet naar..ik voelde me gewoon weer goed in mijn vel!!!

de dag dat ik terug moest gaan werken(en ik ben 5 maabnden thuis geweest na de bevalling)was een absolute hel!!!
hoezeer ik ook mijn best deed,ik DACHT dat niemand zo goed voor mijn kind kon zrgen als ikzelf,dat hij mez ou missen,enzoverder..
toen ik weer thuis kwam,bleek alles prima te zijn verlopen,en stillekes ben ik toen beginnen inzien dat andere mensen het echt niet slecht voor hebben met mijn kind..maar die eerste dag heb ik staan janken op mijn werk als een klein kind..


kop op,meid!!!en een dikke viruele knuffel!!
AfbeeldingAfbeelding

AfbeeldingAfbeelding

Afbeelding

Gebruikersavatar
tori
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:22 jun 2006, 20:03
Locatie:Kortrijk
Contacteer:

Bericht door tori » 08 sep 2006, 16:38

Marijke schreef:Voor mijn zwangerschap was ik 20kg afgevallen en door mijn zwangerschap ben ik 13kg bijgekomen, nu amper 5kg vermagerd en minder gaan eten kan ik ook niet omwille van mijn bv.


Ik herken dit. Voor mijn zwangerschap was ik 30 kilo kwijt maar dan na 8 weken zwangerschap 7 kilo bij en dan een miskraam. Ben die kilo's niet meer kwijtgeraakt en drie maand later was ik weer zwanger en toen ferm verdikt. Ik heb nochtans absoluut niet ongezond gegeten, heb bewust goed opgelet omdat ik weet dat ik een aanleg heb tot. En toch ... 17 kilo bijgekomen van Torben. Ik had gehoord dat je van bv sneller zou vermageren en zag ik het wel positief in. Na de bevalling eindelijk thuis op de weegschaal. Ik dacht dat ik wel iets van 7 kilo of zo verloren zou zijn, met dat Torben 3,630 woog. Neen, ik was amper 4 kilo kwijt! En sinds dien ben ik nog 1 kilo er weer bij en gaat het precies nog de hoogte in. Ondertussen is het behelpen met die paar kledingstukken van voor mijn dieet die ik nog had gehouden voor de zwangerschap en met rokken met elastiekjes, maar het ziet er allemaal echt niet uit.

Bedankt iedereen voor het begrip, de steun en de knuffels trouwens :)
Trotse mama van Torben en Tarja
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
goortjes
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:14 nov 2005, 10:20

Bericht door goortjes » 08 sep 2006, 17:15

echt nog niet wanhopen hoor tori,
je lichaam heeft echt wel lang nodig om te herstellen
bij sommigen is het onmiddellijk weg
maar bij de meesten duurt het echt wel langer
maar het komt allemaal goed :wink:

zal ik je troosten
ik moet maandag ook terug gaan werken
een weekje vroeger dan gepland, maar het is te druk!!
en de uren mag ik 's morgens opnemen, zodat ik wat later kan beginnen en zo onze niels naar school kan doen

beginnen we samen :wink:
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
fozke
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:17 dec 2005, 09:25
Locatie:Beringen
Contacteer:

Bericht door fozke » 08 sep 2006, 18:08

Geloof het of niet fozke, dit geeft me weer wat moed (hoewel het voor jou ook niet leuk is natuurlijk). Blubber is in, thin is out
That's the spirit!

Bij Amelie ben ik 17 kg bijgekomen. Na 6.5 maand was ik al terug zwanger, en had ik nog 3 kilo's die niet kwijt waren (maar wel nog een behoorlijke puddingbuik, ik kon nog steeds niet in mijn oude broeken, had dus een maatje groter moeten kopen) Deze zwangerschap ben ik ook 17 kg bijgekomen. Nu zou ik graag nog 12 kg afvallen. Ik geraak nog steeds niet in mijn maatje-meer-broeken, dus dat is weer een maatje meer (snif snotter). Gelukkig heb ik hier een paar superelastische rokken hangen, dus die doe ik nu maar aan, of een joggingbroek.
Ik voel me momenteel absoluut niet aantrekkelijk, aangezien mijn benen en billen deze zwangerschap serieus mee zijn gaan uitzetten (bij Amelie alleen in de buik...), reken daar nog een hoop striemen bij...en een buik die echt vreselijk blubbert...

voel je je nu terug beter nu je mijn dikte hebt mogen aanhoren? :wink: :lol:
Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Gebruikersavatar
tori
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:22 jun 2006, 20:03
Locatie:Kortrijk
Contacteer:

Bericht door tori » 10 sep 2006, 12:27

Ik voelde me wat beter ja, maar sinds vrijdag niet gewogen en vandaag stond er weer 2 kilo bij op de weegschaal. Ik eet kellogs (special K), boterhammen en 's avonds een vleesvervanger met groentjes en tussendoor drink ik veel water. Kan iemand me zeggen wat ik fout doe want voor zover ik weet is dit gezond *trekt haar uit*

Plus heb ik gisteren weer een migraine opgedaan, heb barstende hoofdpijn. Zolang ik thuis was niks en nu ik weer moet gaan werken ... bingo. Stress hé :roll:
Trotse mama van Torben en Tarja
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
jong moederke
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:27 jul 2005, 14:54

Bericht door jong moederke » 10 sep 2006, 12:32

hoofdpijn kan ook beetje verder komen van vermoeidheid en zeker in combinatie met dat donw gevoel en stress
Afbeelding

Nog eventjes maar....
Afbeelding

WWW.GEZINSFORUM.BE (mijn forum)

Gebruikersavatar
tori
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:22 jun 2006, 20:03
Locatie:Kortrijk
Contacteer:

Bericht door tori » 10 sep 2006, 12:40

Ik had voor de zwangerschap minstens één keer per week een aanval van migraine, zit een beetje in onze familie. Ik was zo blij er even vanaf te zijn en toen ik ze na heel de periode thuis niet meer kreeg, dacht ik dat het misschien voorbij was. Niet dus :?
Trotse mama van Torben en Tarja
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
jong moederke
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:27 jul 2005, 14:54

Bericht door jong moederke » 10 sep 2006, 12:48

ik heb daar zelf geen ervaring mee met migraine...

Als ik hoofdpijn heb dan valt het nog mee...

MAar recent had ik het na de minste inspanning. Best vervelend want het stoort je dagelijks leven. Zie je het niet zitten om bij dokter een briefje te vragen of zo?

ik denk aan je morgen hoor. Ik kon zo snel ook niet terug gaan werken...
Afbeelding

Nog eventjes maar....
Afbeelding

WWW.GEZINSFORUM.BE (mijn forum)

Gebruikersavatar
Anneliefje
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:27 nov 2005, 18:01

Bericht door Anneliefje » 10 sep 2006, 12:55

tori schreef: Plus heb ik gisteren weer een migraine opgedaan, heb barstende hoofdpijn. Zolang ik thuis was niks en nu ik weer moet gaan werken ... bingo. Stress hé :roll:
Op mijn eerste werkdag, na mijn groot verlof, ook thuisgekomen met barstende hoofdpijn .... Mijn nek en schouders waren precies van beton, zo hard. Dieter dan gevraagd om even in mijn schouders te knijpen/masseren. Dat deed enorm veel pijn maar ondertussen deed dat enorm veel deugd want de hoofdpijn minderde ...
Dus kan het idd wel de stress zijn.
Morgen zal ik ook aan je denken en meehopen dat die eerste dag snel passeert. :wink:

Gebruikersavatar
tori
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:22 jun 2006, 20:03
Locatie:Kortrijk
Contacteer:

Bericht door tori » 10 sep 2006, 14:14

Mijn migraines beginnen altijd achter mijn ogen en het minste licht is dan pijnlijk, het minste geluidje zo scherp. En als de kleine weent, klinkt het wel stereo :? Goh, ik zie het niet zo zitten om bij de dokter te gaan want ik werk daar nog maar pas en ik moet er toch wel eens aan beginnen hé. De eerste dagen of weken zullen wel erg zwaar zijn, maar ik hoop dat ik snel in een ritme val. Wat helpt is een lekkere douche, maar na vijf minuten weg uit de douche komt de pijn weer aanzetten. 't Is fijn te weten dat jullie aan me zullen denken morgen :D
Trotse mama van Torben en Tarja
Afbeelding
Afbeelding

Sofie
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:17 nov 2005, 15:28
Locatie:Hasselt

Bericht door Sofie » 10 sep 2006, 15:11

Ik ben dan wel nog niet lang mama, maar toch kan ik je begrijpen. Gisteren had Fjodor hier een hysterische huilbui (die zes uur duurde, met tussenpozen van enkele minuten). We hebben ermee rondgelopen, gewiegd, tegen gezongen, over zijn buikje gewreven enzoverder, maar niets hielp. En dan voel je je zo machteloos. Je weet niet wat er precies scheelt en kan er niets aan verhelpen. Ik kan me ook goed voorstellen dat je je geduld verliest en begint te roepen. Dat heb ik gisteren niet gedaan, maarja, het was dan ook de eerste keer dat ik zoiets meemaakte. Ik werd wel heel nerveus, waardoor ik mij dan ook schuldig voelde. Ahja, mama zijn, dat doe je met vallen en opstaan :)

Gebruikersavatar
beerke
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:29 jan 2006, 13:34
Locatie:Maldegem
Contacteer:

Bericht door beerke » 10 sep 2006, 15:14

ik kan je goed geloven dat zal zeker van de vermoeidheid zijn.wens je toch sterkte
Afbeelding

onze liefde is beloont met dit mooi engeltje!!!

Gebruikersavatar
sandy
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:01 aug 2004, 22:41
Locatie:maldegem

Bericht door sandy » 10 sep 2006, 21:19

Linda, veel sterkte morgen meid!!!!
Mama van Yana (11/2/04 om 14.33u) en Milan (6/6/05 om 6.11u).
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
fozke
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:17 dec 2005, 09:25
Locatie:Beringen
Contacteer:

Bericht door fozke » 10 sep 2006, 21:36

ik denk morgen aan jou!!!! veel succes en sterkte!
Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Gebruikersavatar
tori
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:22 jun 2006, 20:03
Locatie:Kortrijk
Contacteer:

Bericht door tori » 10 sep 2006, 22:42

Bedankt iedereen! Heb daarstraks al staan snotteren met m'n ventje in mijn armen toen ik vertelde wat er morgen met hem ging gebeuren :cry: Het voelt aan alsof ik plots niet meer zijn mama zal zijn, ben bang dat hij me niet meer zou herkennen of liever bij de onthaalmoeder is dan bij mij. Klinkt stom hé?!

Hopelijk gaan ze morgen íets aan me hebben op 't werk :roll: en nu zien dat ik vannacht wat kan slapen, het voelt aan als een eerste schooldag morgen.
Trotse mama van Torben en Tarja
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
sterretje
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:05 apr 2004, 19:08
Contacteer:

Bericht door sterretje » 10 sep 2006, 23:13

heel veel succes!!
AfbeeldingAfbeelding

AfbeeldingAfbeelding

Afbeelding

Gebruikersavatar
sandy
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:01 aug 2004, 22:41
Locatie:maldegem

Bericht door sandy » 11 sep 2006, 13:40

Goh Linda, wat erg meid!!
Wees maar zeker dat Torben de om niet liever zal zien dan jou hoor!! Niets gaat boven mama en papa. Die afwisseling zal hem en jou deugd doen...
Ik wacht ongeduldig op je verslagje vanavond.
Mama van Yana (11/2/04 om 14.33u) en Milan (6/6/05 om 6.11u).
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
bioMam
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:15 jul 2006, 15:44

Bericht door bioMam » 11 sep 2006, 15:38

dikke dikke knuffel en ik hoop dat je je toch niet al te belabberd moet voelen vandaag ...

Vermoeidheid kan 'n mens kraken hè - ik ken het zenne - en dan dat moederschap met de hormonen en de intensiteit van elke emotie: rapper in tranen staan, uitbundig genieten en lachen, soms ineens in de put lijken te valllen, frustraties over huilbuien en schuldgevoelens over elk ding dat je niet perfect zou doen ... Een mens zou soms van minder zotdraaien. Niet eerlijk dat je nu al moet gaan werken, lijkt mij en ik hoop zo dat het toch een beetje meeviel want het is en blijft zwaar hè.
Afbeelding
Afbeelding


Plaats reactie

Terug naar “Mama zijn of worden”