Waar zijn al die mooie beloftes?

Moderators:Welcome, Annubis, Moderators

Plaats reactie
Gebruikersavatar
Dina
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:20 nov 2005, 13:55
Locatie:Tienen
Contacteer:
Waar zijn al die mooie beloftes?

Bericht door Dina » 21 jul 2006, 21:33

Dit verhaal zullen jullie alvast al vele malen gehoord hebben of zelf al meegemaakt misschien!
Ik had waarschijnlijk beter moeten weten maar tja niet dus.
Ik zal maar eerst beginnen bij het begin das vele makkelijker!
Het begon allemaal mooi, verliefd, niet lang daarna samenwonen, huisje kopen en toen begonnen de kinderkriebeltjes te komen! Mijn vriend werkt in de horeca en beloofde steeds om van werk te veranderen zodat hij meer thuis zou zijn maar er was wel steeds iets of het kwam juist niet uit enfin het kwam er gewoon niet van. Maar ja ik was al een tijdje gestopt met de pil en na een jaartje was ik zwanger! Na een moeilijke zwangerschap en bevalling kwam ik thuis na 10 dagen ziekenhuis en kon over de rommel stappen, ongelofelijk! Overal was, papiertjes, kranten, etensresten kortom alles wat je je maar kan bedenken! Nu hij was werken dus had ik een vriendin gevraagd om mij te komen ophalen in het ziekenhuis en heeft zij mij nog helpen opruimen toen ik thuiskwam! Nu moest ik nog véél rusten omdat ik een keizersnede gehad heb maar daar kwam dus niks van in huis! Vanaf dag 1 stond ik er helemaal alleen voor, zowel in de dag als snachts maar ja ik gaf ook borstvoeding dus ja daar kon hij nu niet véél bij helpen hé! Nu ondertussen al 5 maand en half geleden ben ik sinds 3 maanden overgeschakeld op flesvoeding omdat ik terug moest gaan werken en ja nu doe ik het nog alleen! Ik ben toen ik thuiskwam serieus depri geweest omdat het allemaal op mij af kwam en ik met mezelf geen blijf wist maar het ergste gevoel is over maar zo ook de liefde voor mijn vriend! Geen hulp, geen steun, we maken constant ruzie als we elkaar al zien! Natuurlijk horen jullie alleen mijn kant van het verhaal en ik moet nu ook wel zeggen dat ik niet de gemakkelijkste persoon ben! Maar wat kan ik nog meer doen? Ik doe thuis alles echt alles, is het dan zo verkeerd dat ik vraag om zijn wasgoed in de mand te doen of af en toe boodschappen te doen maar zelfs dat gebeurd niet en moet ik zelf doen of hulp inroepen (hij gaat met de wagen werken)!
Ik weet het gewoon niet meer, graag jullie gedachten en mening hierover!
AfbeeldingAfbeelding

AfbeeldingAfbeelding


Gebruikersavatar
goortjes
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:14 nov 2005, 10:20

Bericht door goortjes » 21 jul 2006, 21:47

... lastig om daar een oordeel over te geven hé
ik ken jullie niet...
maar mij lijkt het wel logisch dat je vriend je toch ergens mee helpt hé.
vind het al heel gek dat hij je niet kwam afhalen van het ziekenhuis...
OK, hij moest misschien werken, maar dan kan je dan toch verlof vragen???
Ik vond het thuiskomen enorm speciaal en mijn man ook...
Ik heb geef nu ook flesvoeding en 1x daags neemt mijn man een voeding over als hij niet moet werken. Dus dat doet hij ook niet veel (ons meisje is geen vlot etertje en hij heeft niet veel geduld, dat kan ik dan nog wel begrijpen)
maar verder helpt hij me wel heel goed.
wij hebben dan ook nog een bijna-kleuter rondlopen en die verzorging neemt hij maar wat graag op zich.
Niet dat hij zo heel veel doet in huis (hij doet dan wel veel buitenshuis en hij is ons huis ook nog aan het afwerken), maar als ik iets vraag, dan doet hij het.
Vind het eigenlijk heel jammer voor je, dat je niet meer steun krijgt...
En heb je het hem al eens gezegd hoe jij je in deze situatie voelt...
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Dina
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:20 nov 2005, 13:55
Locatie:Tienen
Contacteer:

Bericht door Dina » 21 jul 2006, 22:06

De tuin gebruikt hij eigenlijk een beetje als uitvlucht om niet te moeten helpen in het huishouden of met Mathiasje! Ik vraag ook niet dat hij het hele huis gaat poetsen maar gewoon de rommel die hij zelf gemaakt heeft opruimen zou toch wel mogen?!
Tja daar maken we altijd ruzie over, ik begin er gewoon niet meer over want het is toch altijd hetzelfde: ik ga het zeker doen zegt hij dan! Een weekje en dan hervalt hij terug in zijn oude periode! Ik moet wel zeggen dat hij een hele week verlof genomen heeft toen ik in het ziekenhuis lag, want hij was de tweede dag weer gaan werken maar toen ben ik héél ziek geworden en toen is hij van zijn werk gekomen en bij mij in het ziekenhuis blijven slapen om mee te helpen met Mathiasje! Ik heb al zo dikwijls uitvluchten bedacht voor hem: hij zal wel geen tijd hebben, of hij zal het vergeten zijn, of hij zal dat zeker nog doen, maar eigenlijk bedrieg ik mezelf zo want ergens weet ik dat dat niet waar is!
Bij andere mensen is hij héél sociaal en goedlachs en sleurt hij overal met Mathiasje rond maar thuis is hij helemaal anders... Ik heb precies een Jeckyll and Hyde...
AfbeeldingAfbeelding

AfbeeldingAfbeelding

Gebruikersavatar
Dina
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:20 nov 2005, 13:55
Locatie:Tienen
Contacteer:

Bericht door Dina » 21 jul 2006, 22:07

PS:
Je hebt een prachtig lief babytje! Proficiat!!!
AfbeeldingAfbeelding

AfbeeldingAfbeelding

Gebruikersavatar
sandy
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:01 aug 2004, 22:41
Locatie:maldegem

Bericht door sandy » 21 jul 2006, 22:09

goortjes schreef:maar mij lijkt het wel logisch dat je vriend je toch ergens mee helpt hé.
vind het al heel gek dat hij je niet kwam afhalen van het ziekenhuis...
OK, hij moest misschien werken, maar dan kan je dan toch verlof vragen???...
Je hebt als vader toch 10 dagen? Dat vind ik ook gek...
In ieder gezin is het wel iets, perfectie bestaat niet! Maar wat jou overkomt klopt toch helemaal niet.
Als je samenwoont moet je bepaalde afspraken maken, anders werkt het niet. Hier doet Filip de hof (we wonen bijna 5 jaar samen en heb nog nooit het gras MOGEN afrijden) het huishouden doe ik volledig.
Maar hij brengt ook wel eens de vuile was van boven mee en stopt ze in de wasmachine...vind ik maar normaal dat hij iets doet!
Mama van Yana (11/2/04 om 14.33u) en Milan (6/6/05 om 6.11u).
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Afbeelding
Afbeelding


Gebruikersavatar
Lena
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:12 jun 2005, 12:43
Locatie:Zuid-Limburg

Bericht door Lena » 21 jul 2006, 22:23

Het is moeilijk een oordeel te vellen natuurlijk...
'k Kan je alleen maar vertellen hoe het hier aan toe gaat, en dat is helemaal anders dan bij jou :? Hij steriliseerd en maakt de flesjes, hij voedt Niels minstens 1x/dag als hij werken is, meer als hij ganse dagen thuis is. Hij brengt de oudste naar bed... 't Zijn de kleine dingen die het 'm doen eh...
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Dagmar
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:07 mar 2004, 19:49
Locatie:Schaffen

Bericht door Dagmar » 21 jul 2006, 22:53

Ik herken het voor een stuk (helaas een groot stuk) en echt, langs ene kant betert het.. Eens Matthias groter is, zal hij er meer mee bezig zijn.. Dat was toch het geval met Filip hier.. Hij legt Mila in bed als ik juist met Karsten bezig ben.. Hij speelt nu meer met Mila en Karsten (meer interactie), maar af en toe ontploft de bom hier nog wel.. Ik maakte mezelf ook altijd wijs, het betert wel, het is dit of dat,... Maar uit zichzelf verbetert het niet..
Over de was en de plas: Ik heb de afspraak gemaakt dat wat niet in de wasmand ligt, niet gewassen wordt.. En raar maar waar, alles ligt in de mand.. Zelfs na de training, het eerste dat er gebeurd: sporttas wordt leeggemaakt.. Het moeilijkste is wel dat ik me er zelf aan moet houden (net zoals bij kleine kindjes), want anders wordt het toch weer een slechte gewoonte dat ik alles opruim..
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Foto's!!!

toekomstige meter van Monchichi ;-)

Gebruikersavatar
Katharina
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:15 jun 2005, 16:27
Locatie:Veurne (West-Vlaanderen)
Contacteer:

Bericht door Katharina » 22 jul 2006, 14:01

Ik herken ook wel stukken, maar echt klagen kan ik niet....
Björn gaat wel gaan werken, ik dan weer niet....
Het meeste huishoudelijk komt op mij terecht, maar als hij in congé is doet hij wel ook iets: stofzuigen, of de afwas, of iets anders....
Wat Anaïs betreft, das toch wel verminderd nu...

Toen ze kleiner was stak hij ze wel eens in badje, pamper verversen....die dingen doet hij nu alleen nog maar als ik echt zeg van: "Ververs Anaïs eens" dan is het eerst een beetje brommen en zo....dan zeg ik: "Je ververst haar nooit niet meer, das ook eens leuk voor haar als je dat doet"....dan doet hij het uiteindelijk...
Maar uit zichzelf zal hij dus niet naar de ververstafel gaan en dan doen zonder dat ik hem eraan herinner....

Als hij tijd heeft gaat hij wel mee naar de wasserette, en dat vind ik wel een opluchting....
Hij is anders wel heel erg veel bezig hoor met Anaïs, spelen en praten en lachen...das dan weer heel positief :D Hij ziet zijn dochter doodgraag, maar wat haar verzorging betreft laat hij het dan altijd aan mij over...

Dat zijn eigenlijk van die kleine dingen waar ik me niet aan zou mogen ergeren, want zo erg vind ik dat eigenlijk ook niet...
Maar soms zou ik toch ook eens willen horen dat ik het ook goed doe en goed voor mijn dochter zorg uit zijn mond....ik vind dat ik dat soms iets te weinig hoor....hij minimaliseert soms wel teveel wat ik doe....

Wat gezinsuitstapjes betreft, kan ik helemaal niet klagen....hij vind het zalig om met ons te gaan wandelen, fietsen, of iets anders....

Dina ik hoop dat jullie er samen uit komen, en dat je vriend gaat beseffen wat hij mist....
AfbeeldingAfbeelding
AfbeeldingAfbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Dina
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:20 nov 2005, 13:55
Locatie:Tienen
Contacteer:

Bericht door Dina » 22 jul 2006, 17:57

Tja misschien ben ik gewoon te moeilijk ofzo, maar makkelijker worden en nog meer doen dan ik nu al doe dat gaat echt niet! Daarstraks zet hij een zak in de gang neer, zo eentje van de Carrefour en ik ga kijken wat er in zit: zijn vuile was!!! Hemden, t-shirts, kapstokken van zijn gestreken hemden... Ik moest van 6u tot 11u werken deze morgen en ben daarna nog gaan winkelen omdat ik weet dat hij dat niet graag doet... Geen mercie of lief dat je dat doet, zelfs dat niet! Ik heb het steeds moeilijker om er niets van te zeggen, hoe hard ik het mezelf ook voorneem om me er gewoon niet meer druk in te maken. Vroeger was ik steevast de discussie aangegaan maar nu: waarom? Om ruzie te maken of om weer al eens te mogen horen: Dina ge zaagt! Nee dank je! Ik ben het beu om versleten te worden als huishoudster en voor de rest niet bekeken te worden. Nu in augustus heeft hij een maand vakantie en dan werkt hij in de tuin of werkt hij wat in huis... En dat is het dan? Hij kan nu toch echt niet van mij verwachten dat ik daar superblij mee ga zijn...
Hij vraagt nooit: hoe gaat het met je? of lukt het een beetje? Maar ik mag wel altijd aanhoren hoe druk hij het gehad heeft op het werk en dat hij doodmoe is (hij werkt nu wel héél véél ongeveer van 11u tot gemiddeld 01.00u snachts). Maar ik sta ook zéér vroeg op (om 4u) om dan gaan te werken, thuis te komen het huishouden te doen voor ons zoontje te zorgen en dan is de dag weer om. Ben aan het overwegen om eens een lange brief te schrijven met als risico dat hij die leest en na 5 min de inhoud alweer vergeten is... Maar ik kan toch moeilijk onze relatie opgeven ook al doe ik er alle moeite voor.
AfbeeldingAfbeelding

AfbeeldingAfbeelding

Gebruikersavatar
muppet
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:12 feb 2005, 13:32
Locatie:Oostende

Bericht door muppet » 22 jul 2006, 20:14

Wat jij nodig hebt, is een beetje meer respect van je vriend/man?
Ik vind het volkomen normaal dat je ruzie maakt. Je bent doodsimpel oververmoeid en bent bij het minste geïrriteerd. Je mag de periode na een bevalling echt niet onderschatten hoor. Bevallen doet heel wat met je lichaam. En als je dan voor alles alleen komt te staan.....
Je gevoel van ontevredenheid is wel terecht vind ik. Het komt misschien hard aan maar ik kan me heel goed inbeelden hoe je je voelt. Niet dat ik in hetzelfde geval zit, verre van zelfs...., maar ik kan me perfect inbeelden dat je er kapot van bent.
Praten is de enige manier om dit op te lossen. Je kan hier je verhaal wel kwijt maar tenslotte wordt het probleem daar niet mee opgelost hé.
Maak compromissen en jullie zullen wel tot een oplossing komen.

Gebruikersavatar
goortjes
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:14 nov 2005, 10:20

Bericht door goortjes » 22 jul 2006, 20:34

PS:
Je hebt een prachtig lief babytje! Proficiat!!!
Dank je wel!!

heb je er al eens over gepraat?
Je mag dat niet te lang uitstellen hoor, je blijft alles opkroppen en dus bijgevolg ook met je frustraties rondlopen...
het zou jammer zijn als jullie op den duur naast elkaar gaan leven onder hetzelfde dak...
Afbeelding
Afbeelding

spotje
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:14 dec 2005, 11:23
Locatie:De Kust

Bericht door spotje » 22 jul 2006, 23:26

Ik hoop dat jullie er samen uikomen, want zo hou je dat niet lang meer vol.
Sterkte meisje! Een beetje respect van zijn kant zou geen overbodige luxe zijn. :evil:
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Dina
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:20 nov 2005, 13:55
Locatie:Tienen
Contacteer:

Bericht door Dina » 23 jul 2006, 11:22

Tis misschien raar om zeggen maar volgens mij spelen er nog andere factoren een rol, want in het begin voelde hij zich nog schuldig dat hij zo weinig hielp maar nu gooit hij gewoon alles neer en vertrekt naar het werk zonder boe of ba... Er is iets verandert en ik zie dat héél goed... Of noem het vrouwelijke intuïtie
AfbeeldingAfbeelding

AfbeeldingAfbeelding

Gebruikersavatar
goortjes
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:14 nov 2005, 10:20

Bericht door goortjes » 24 jul 2006, 08:43

echt zo snel mogelijk over praten hoor!
je moet hem dwingen om naar je te luisteren
Laat hem zijn verhaal doen, zonder hem te onderbreken
en vraag of hij dan ook jou je verhaal laat doen zonder te onderbreken!
Dit moet je echt snel doen hoor!
HEb het gevoel dat jullie al echt naast elkaar leven....
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Katharina
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:15 jun 2005, 16:27
Locatie:Veurne (West-Vlaanderen)
Contacteer:

Bericht door Katharina » 24 jul 2006, 12:47

Ik denk ook dat jullie er best eens over praten, als hij je blijft ontwijken is er wel iets mis....ik hoop dat jullie eruit geraken
AfbeeldingAfbeelding
AfbeeldingAfbeelding
Afbeelding


Plaats reactie

Terug naar “Mama zijn of worden”