Babyforum.be

Niet te geloven! Eigenlijk was onze Louis niet gepland, maar wel heel welkom. Nu heb ik altijd gedacht dat ik geen mama-type ben, ik dacht slechts twee jaar geleden dat ik nooit geen kindjes zou willen, het interesseerde me gewoon niet. Nu ja, een mens kan veranderen Maar 1 september wordt mijn sjarelke 5 maanden en ik verlang terug naar zo'n klein boeleke (tot groot plezier van mijn vriend, die elke dag nog versteld staat dat ik zo zot loop van mijn manneke). Nu ja, om een lang verhaal kort te maken, binnenkort beginnen we te oefenen voor nummer twee. Helaas ben ik 20 kilo verdikt tijdens de zwangerschap, en die moeten er eerst af of ik geraak niet meer vooruit. Maar ik verheug me er echt al op! Wie me dit twee jaar geleden had gezegd had ik voor zot verklaard
Nu vroeg ik me af... Hoelang zit er tussen jullie kindjes? Hoe ervaren jullie het, de overgang van een naar twee kindjes? (of naar meer )

dat is in mijn ogen het moeilijkste.
Die overgang van een kindje naar twee.
Want wat je eerst één keer moest doen, nu is alles dubbel, en je moet ook je aandacht kunnen zetten op alles!
maar eens je dat onder de knie hebt, en dat duurt uiteindelijk maar een paar maandjes, dan gaat het ook vanzelf.
Ik heb hier bij mij een beetje van alles situatie.
...

Mijn oudste is er 14 en mijn jongste 6, en ja de buikbaby, uiteraard...
En in het begin als je dan thuiskomt met baby, dan is het niet vanzelfsprekend...
maar als je een goede routine onder handen hebt, dan valt het allemaal op zijn plooitjes.

Veel plezier met het maken van een broertje of zusje voor je kleintje!!

Ik zou het niet kunnen.
Ik moet veel zorg voor ons schaapje alleen doen en hij slaapt 's nachts nog niet door.
Het enigste waar ik nu naar verlang is slaap...zeker 8u aan een stuk door.

Maar vind het echt leuk voor je dat het zo bevallen is. Hou ons op de hoogte zou ik zo zeggen.
Onze kindjes zijn bijna even oud dus dat is ook wel leuk want Sete wordt op 6 september 5 maanden...

Kan je spruit al veel?

Ik moet zeggen dat ik die baby ook wel mis zo...maar het leven dat er nu in zit is gewoon prachtig ook wel vermoeiend want had gisteren nog kraambezoek en die wilden hem vasthouden maar hij kent vreemd. Geen waar dus....
Zelfs bij oma en opa die hij wekelijks ziet,wil ie neit meer.

Ja, dat het zwaar is met twee (of meer) dat kan ik me levendig voorstellen. Maar Louis is zo ne gamakkelijke dat ik het me misschien te rooskleurig voorstel. Hij sliep al door van zijn drie weken, en nu slaap hij van half 11 tot 9 uur 's morgens. Dat is dus echt een droomscenario! En iedereen maar vragen of ik niet moe was, en ik zo van: hoezo moe? Spijtig genoeg heeft niet iedereen zoveel geluk. Nu, we gaan zeker nog wat wachten, maar het dromen is al begonnen.
En wat Louis al kan: hij begint zich nu op te trekken om recht te zitten (rechtop zitten op schoot deed hij al langer) , tokkelt heel graag op het toetsenbord van de computer, of speelt graag met de afstandsbediening of de gsm van mama en papa. Hij draait zich zinds kort op zijn zij en heel af en toe op zijn buik of omgekeerd. En vertellen, jongens, tegen alles en iedereen. Vreemd kent hij nog niet, hij vindt iedereen sympathiek en wil bij iedereen op schoot. Ik hoop dat dat zo blijft, want binnenkort moet hij naar de onthaalmoeder (als ik werk heb toch, anders blijf ik thuis).

Hier draait Sete al enkele weken. Hij drinkt al alleen (fles met oortjes), binnenkort ga ik terug werken en moet ie ook naar onthaalmoeder maar ja dat maakt het me nu net iets moeilijker.

Hij kan ook brabbelen maar vreemde gezichten dan kijtk hij zo eens...altijd papa of mama.
DAt slapen...mm je maakt me zo jaloers.

Wat ie kan is al enkele seconden alleen zitten en zo schaterlachen ook. Het is prachtig dat wel..maar hier jammer genoeg uitputtend.

Ik ben al een jaar klaar voor nummertje twee, maar nummertje 2 is nog niet klaar voor mij

sarah,

niet opgeven hoor,
het lichaam van een vrouw is soms raar...
messchien onderbewust, uiteraard, voelt je lichaam aan, dat lani nog een kleintje is, en messchien een beetje druk!
Maar mits je al je kleine Lani hebt, dan zeker weten, dan zal je wel een ander kindje krijgen!
En anders, messchien een keer met je gyni erover praten?

Op een ander forum waar ik zit is er eentje die 20 maanden heeft geprobeert voor haar eerste kindje (greetje, jij kent haar wel, he?), zonder naar de gyn te gaan.
Guy en ik zijn van plan om in januari eens langs de gyn te gaan, niet eerder.
Het is de eerste keer in bijna een jaar dat ik mijn zo hard heb, een goed teken, vind ik. Misschien is het deze maand wel raak.
We blijven positief denken, al is het soms wel moeilijk, zeker de eerste dag van je dan zit ik er wat onderdoor. Maar de dag erachter gaat het al veel beter.

a maar dat gevoel ken ik ook...
ik ben zwanger geraakt naa 7 maandjes pil stop, wat een goed gemiddelde is..
maar op den duur iedere maand dat je lichaam je vertelt, niks, grrrr....
uiteindelijk op het laatste zie ik nog aan ventje, ik vind dat we ons allebei laten moeten onderzoeken!
zulke ogen heeft ie opgezet!
en heeft zijn allerbeste best gedaan, en ik was zwanger!

sarah ik hoop dat het snel mag gebeuren. als een verlangen zo groot is...

Guy heeft ook al schrik om zich te laten onderzoeken. Die mannen toch, he? Als je vergelijkt wat een vrouw moet ondergaan om zich deftig te laten testen,...
Maar bij Guy begint het ook zwaar door te wegen.
Hij heeft bij de eerste zwangerschap veel gemist omdat hij "nog van zijn vrijheid wou genieten". Hij heeft me niet veel aandacht geschonken en deze keer wilt hij het goed doen. Over 't laatst heeft hij een halve dag genomen op zijn werk omdat hij er emotioneel compleet door zat. Hij wou eerst ook niets zeggen tegen mij omdat hij weet dat ik het ook zwaar heb. Maar ik heb hem verteld dat dat iets is wat ons beiden aangaat en we moeten er samen over praten. En het was nodig, we moesten erover praten want uiteindelijk is hij nog beginnen wenen, ocharme.
En ergens doet dat ook nog eens pijn bij mij want ik wil hem zo graag een tweede kindje geven, een tweede kans en ik kan het niet. Hij denkt er net hetzelfde over en zo komen we dus samen in een put te zitten, he? Schuldgevoelens alom.
Maar samen geraken we er wel uit. De dag dat we een positieve test in onze handen hebben, zal de gelukkigste dag van ons leven worden, daar zal zelfs de trouw niet aan kunnen tippen!

En weet je wat ik doe als de er weer eens doorkomen? Dan ga ik naar de beenhouwer gehakt natuur halen!
Dat troost enorm want da's het enigste wat ik zou missen tijdens een zwangerschap.

haha dat miste ik ook ontzettend...

Hou je daar maar aan vast...maar niet opgeven.

Ik heb het al eens gezegd..het lange oefenen zal je belonen met een pracht van een kind.

Sarahtje, had je het over mij ? Ik heb wel geen 20 maanden geprobeerd zenne ! Da was Dinja ...

Sarah schreef: (greetje, jij kent haar wel, he?)

Daarom dat ik dat zei, dat jij haar kent omdat ze ook op het november forum zit.

oeps, sorry , had da verkeerd begrepen

in ieder geval, ik weet gewoon da ge d'r deze maand moet voor gaan zenne (ge hebt het zelf geschreven waarom hé !)
En wij duimen allemaal mee!!!

Thx!

ja ik geraak ook niet snel zwanger

Van Tibo* was ik zwanger na een jaar met de pil te zijn gestopt.
Dan na de geboorte van Tibo heb ik geen pil genomen en was ik 9 maanden later zwanger van Jonas