Babyforum.be

Ik ben bijna 30 en ben 1 jaar gelukkig getrouwd.Ik ben in augustus 2006 gesstopt met de pil en was eind oktober 2006 al zwanger!Mijn geluk kon niet op!!!Met nieuwjaar 2007 hebben we het fantastische nieuws aan iedereen verteld.Ons geluk was echter van korte duur,eind januari 2007 kreeg ik te horen van de gyn dat het hartje van mijn babytje gestopt was met kloppen ,ik mocht kiezen tussen een curritage of zelf laten afkomen.Ik heb voor het laatste gekozen waar ik heel erg van heb afgezien,zowel psychisch als lichamelijk.Een paar dagen later kreeg ik 's Avonds ernstige buikpijn,ik dierf niks van pijnstillers pakken omdat ik dacht dat dat kwaad kon,mss besefte ik nog altijd niet dat het toch al te laat was,mijn kindje leefde toch niet meer...Heel de nacht heb ik contracties gehad,tot rond 6u smorgens de pijn ondragelijk werd en mijn echtgenoot zei dat het zo niet langer kon,hij wou mij naar de spoed brengen.Ik stond op,toen ik plots voelde dat ik naar toilet moest.Ik ben er net geraakt...alles lag onder het bloed,door de pijn besefte ik niet dat de foetus was afgekomen en in het toilet was geraakt.Ik had zo'n pijn!Ik heb me gewassen en na een uur was de pijn al meer dan de helft verminderd.Toen pas drong het tot me door dat ik het kindje kwijt was...ik voelde me zoooo ellendig,zo leeg!En dan het besef dat je je eigen kindje in het toilet bent verloren,dat wens ik niemand toe!Hoe kon ik zooo dom zijn,in plaats van zo ellendig te doen had ik mijn kindje beter gered,ja,dat waren mijn gedachten !
Nu,bijna een jaar later ben ik er nog altijd niet over.
Ik huil nog dikwijls,geraak niet zwanger,kan er niet over praten.. 4 goeie vriendinnen zijn ondertussen bevallen,ik ben zoo blij voor hen,maar mijn andere ik is stikjaloers,waarom mocht ik ook dit geluk niet proeven?Daarom ben ik heel blij dat ik dit forum heb opgezocht en zo eens mijn hart kan luchten.Hopelijk neemt niemand me kwalijk dat ik zo in detzil treed,maar ik heb dit nodig.Niemand begrijpt dat ik na een jaar nog zoveel verdriet heb,iedereen zegt steeds,beter zo dan ... Ik begrijp het wel,het gebeurt zoveel,maar als je het zelf moet meemaken...Tis moeilijk,echt moeilijk.
Ik hoop nog altijd dat ik zwanger zal geraken,maar met een bang hartje,wat zal het dan zijn.......

Welkom op dit forum!!!

En je kan hier altijd terecht voor een luisterend oor

Sterkte!! En ik duim mee dat je toch ook een keertje zwanger mag worden: Succes!

Welkom hier!!!!

Niemand zal hier vinden dat je zaagt ! Er zijn hier heel veel luisterende oortjes!

Kom je hartje hier maar luchten zo vaak als je er behoefte aan hebt

Liefs Aicha

Hey,

Welkom hier !!
Voor een luisterend oor ben je hier aan het juiste adres.
Sterkte .

GRoetjes,
sigri

welkom en zoals mijn voorgangers al hebben gezegd als je het moeilijk hebt lucht je hart hier maar want da kan deugd doen

welkom en een hele dikke knuffel, hopelijk komt jouw hartewens vlug uit!

heykes, heel veel sterkte en stort gerust je hartje maar uit! veel luisterende oortjes hier en niemand die vindt dat je zaagt ofzo hoor!

Welkom en veel succes met zwanger worden!

welkom

Welkom en lucht je hart hier gerust. Beter dan alles opkroppen. Sterkte en ik duim voor je.

welkom hier op het forum
Kom hier maar een goed uithuilen. hier zijn meer schoudertjes om op uit te huilen en luisterende oortjes dan je denkt.

Ikzelf begrijp enorm goed wat je doormaakt. Heb 3 schatten van kinderen en redelijk snel op elkaar maar wij hebben er ook al 6 moeten afgeven door een miskraam. En telkens ga je door diezelfde pijn en de herrinneringen van vorige verloren engeltjes.

Ik hoop echt dat je ons zeer snel kan komen melden dat je terug zwanger bent en dat je 8 maanden later zo'n klein ukje in je armen mag sluiten

Ik begrijp dat maar al te goed, dat je er nog elke dag aan denkt, hoor!

Ik heb dat zelf welliswaar nog niet "bewust" meegemaakt, maar ik kan het me echt levendig voorstellen!

Ik hoop en bid met jou dat je hier snel goed nieuws kan komen melden!! Geef de moed niet op. Je zal merken dat er hier nog genoeg mensen zijn die wel ervaring hebben zoals die van jou!

En bovenal : WELKOM !!!!

Welkom en veel sterkte, het zal binnenkort wel lukken.
Toen ik voor de tweede keer zwanger was heb ik ook een miskraam gekregen op ongeveer dezelfde manier als jij vertelt. Emotioneel zeer zwaar, beseffende dat je kleintje werd weggespoeld.
Dat komt wel goed en als je opnieuw zwanger bent, geniet er dan maar van.

Veel sterkte meid! Schrijf het gerust van je af en krop het vooral niet op!
Geef het tijd om een plekje te vinden voor dit verlies, al was het nog zo pril.
Hier hebben we tot 4 keer toe hetzelfde tegen gekomen, een zwangerschap maakt veel goed, maar vergeten doe je het nooit... het slijt wel! Ik zelf had 2 keer een curretage (met daarna een "lichte chemo" om de overgebleven cellen weg te nemen en het hcg naar beneden te halen) en 2 keer een spontaan miskraam, dus als je wil babbelen, ga je gang...
Sterkte en geef de moed niet op! Ooit wacht er iets moois voor jullie aan het eind van de reis!

Mama in spe,
Ann

ps zie ook nieuwe oktobermama bij verwacht in oktober voor het hele verhaal... als je daar nu iets aan hebt tenmiste...

Welkom hier en heel veel sterkte bij de verwerking van je verlies.
Het is begrijpelijk dat je er moeilijk overheen geraakt als het op zo'n traumatische manier is gebeurd.
Zoals je hier al hebt kunnen lezen, ben je niet alleen met je gevoelens en kan je hier altijd terecht.

Hartelijk welkom hier op dit forum !

Welkom op 't forum. Hier vind je altijd wel iemand die een luisterend oor biedt, raad geeft of gewoon je weer wat oppept. Wens je nog veel sterkte en succes bij 't zwanger worden.

Veel sterkte en ook nog veel succes bij het zwanger worden! het lukt ooit wel!

We lezen en hopen allemaal mee met jou!!! Moet vreselijk zijn....
Ik denk aan jou!!

Hey,hier kan je zeker terrecht hoor.
Er is altijd wel iemand die je steunt.
Veel sterkte.

allereerst vanharte welkom!!!

jouw verhaal pakt me enorm.....
ik heb het geluk dat nooit meegemaakt te moeten hebben
maar het lijkt me erg zwaar
ik kan je best begrijpen dat je jaloers bent op je vriendinnen....
ik was dat ook toen ik maar niet zwanger raakte...
maar je mag de moed niet opgeven hoor
je moet erin blijven geloven
hoop doet leven

en als je wat kwijt wil zijn er hier mensen genoeg die je zullen steunen hoor!!
go for it!!

knuffel

welkom!! wat een erg verhaal ik leef met je mee!! hopelijk geraak je snel zwanger!! succes!!

Welkom op het forum.
Ik leef met je mee. Als je het even moeilijk hebt kom je hier je hartje maar luchten, dat doen we immers allemaal wel eens. Gedeelde smart is halve smart....Gedeelde vreugde is dubbele vreugde...

eerst en vooral welkom
triest verhaal, en dat moet idd pijn doen zoiets te beseffen en mee te maken
hopelijk mag je snel terug zwanger zijn en loopt het deze keer van een leien dakje zodat je volgend jaar je schatje in je armen hebt

Je verhaal pakte me toen ik het las, moet verschrikkelijk zijn!
Veel sterkte, en kom je hartje hier maar luchten, heel veel luisterende oortjes hier!

Ik duim voor jou dat je wens snel in vervulling geraakt!!

wat erg voor je
ik weet zelf ook maar al te goed dat een miskraam het zwanger geraken daarna kan beïnvloeden.
Je dient dit een plaatsje te geven, schrijf het van je af in een dagboek of vertel er hier over. Genoeg luisterende oortjes.

Het is pijnlijk om in je omgeving iedereen te zien zwanger worden blijkbaar zonder al te veel problemen. Dat steekt toch telkens in je hart.

hopelijk komt jullie droom binnenkort uit

veel knuffels