Ik heb het toch weer zo moeilijk

tweety · Bericht door **tweety** » 18 jun 2007, 12:34

Hoi zoals sommigen weten heb ik in december een miskraam gekregen, ik heb me er over gezet en doe verder mijn ding zoals voordien maar nu heb ik het de laatste dagen terug zo moeilijk dat ik altijd maar op mijn tanden moet bijten om niet te

de bevallingsdatum was voorzien op mijn eigen verjaardag (25 juli) en die komt altijd maar dichter bij en daar door heb ik het zo moeilijk denk ik, ook mijn man zal weg zijn met mijn verjaardag naar buitenland voor zijn werk en dat maakt het alleen maar erger.

Overal waar ik loop zie ik mensen met een dikke buik, met pas geboren babytjes,... het is niet meer te doen.

Help mij aub om er toch nog eens over te raken. Ik smeek het jullie.
Als er iemand is die net zoals ik terug zo een periode heeft gehad laat me dan aub weten hoe je overwonnen hebt.

Spooky · Bericht door **Spooky** » 18 jun 2007, 12:37

Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, maar toch wens ik je alvast heel veel sterkte toe!!!

mell · Bericht door **mell** » 18 jun 2007, 13:29

Van mij ook veel sterkte!!!

Heb je er al met iemand over gepraat? Dokter? Gyn? ...

tweety · Bericht door **tweety** » 18 jun 2007, 14:06

Ik denk dat het nu toch wat laat is om er over te praten met de dokter, ik weet al wat mijn dokter zal zeggen 'antidepresiva' nemen en dat zie ik echt niet zitten, hij weet dat ik er vlug mee zit en weet ook ondertussen al dat ik anti-zulke-pilletjes ben. Ik ben te bang dat ik er niet meer van af geraak. Ik weet ook dat ik vlug depressief ben maar toch geen pilletjes voor mij. Ik hoop dat het zo ook wel over gaat zoals altijd.
En mijn gyne?? neen dank u ik denk al te weten wat hij zal zeggen 'dat is heel normaal het vraagt tijd om er over te raken' dat zullen zijn woorden zijn, daar ben ik al heel zeker van.

beagle · Bericht door **beagle** » 18 jun 2007, 15:03

Hey Tweety

Ik ben ondertussen terug zwanger, maar heb ook zware dalen gezien.
In 't begin dacht ik dat ik er nooit over zou geraken, maar stilaan kwam ik altijd een stapje verder.
Jezelf rust gunnen en tijd om na te denken en te relativeren is belangrijk, denk ik.
Je zal vooral zelf sterk moeten zijn (vele mensen weten niet hoe ze moeten reageren als je er over wilt praten) en proberen met je partner je gevoelens te bespreken.

Het zal tijd vergen, maar ik ben zeker dat je er door zal geraken!

Heel veel sterkte!!!

Aditi · Bericht door **Aditi** » 18 jun 2007, 19:24

Hey meid,
Heb je echt nergens in je omgeving iemand waarop je kan terug vallen met zoiets? Ik vind het eigenlijk niet kunnen dat zowel je dr. of gyn zoiets zouden minimaliseren.
Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar ik kan me inbeelden dat ik het geen lachertje zou vinden. Zeker nu ik zelf thuis kan zien wat je misloopt.
Probeer op je verjaardag misschien toch iets te doen te hebben. Gaan eten met een vriendin ofzo, zodat je toch niet helemaal alleen bent!

Hopelijk zie je binnenkort weer een lichtpuntje... Veel sterkte!

Aditi

muppet · Bericht door **muppet** » 18 jun 2007, 20:50

Ik kan begrijpen dat je het er met momenten heel moeilijk mee hebt.
De ene dag is de andere niet hÃƒÂ©. Ik zelf heb 4 miskramen gehad en daarna een zwangerschap die beeindigd werd op 6.5 maand door HELLP. Ons eerste zoontje werd geboren en een maand later moesten we het alweer afgeven. Allemaal moeilijke situaties. Wij hebben echter nooit opgegeven en nu hebben we een zoon die eind september 6 jaar wordt en een dochter die 2 weken geleden 2 jaar geworden is.
Ook ik heb nog steeds last van moeilijke momenten maar 'k ben toch zo blij dat ik het nooit opgegeven heb.
Geef toe aan je moeilijke momenten want ze negeren maakt het alleen maar erger maar ga er ook niet in verdrinken. Geniet van je goeie momenten om de moed bijeen te rapen om de moeilijke momenten te overlappen.

tweety · Bericht door **tweety** » 18 jun 2007, 20:55

Aditi schreef

Hey meid,
Heb je echt nergens in je omgeving iemand waarop je kan terug vallen met zoiets? Ik vind het eigenlijk niet kunnen dat zowel je dr. of gyn zoiets zouden minimaliseren.
Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar ik kan me inbeelden dat ik het geen lachertje zou vinden. Zeker nu ik zelf thuis kan zien wat je misloopt.
Probeer op je verjaardag misschien toch iets te doen te hebben. Gaan eten met een vriendin ofzo, zodat je toch niet helemaal alleen bent!

Ik kan er wel over praten met mijn dokter hij begrijpt me wel maar iedere keer ik het terug eens moeilijk heb en weer eens ween stelt hij voor om van die smerige antidepressiva's te nemen en ik zie dat gewoon niet zitten.

Wat ik nodig heb is gewoon enkele weken eens op vakantie te kunnen gaan denk ik. Mijn verjaardag vier ik dus niet dit jaar ik heb er gewoon geen zin in

Hoe dichter die komt hoe moeilijker ik het begin te hebben.
Ik raak er wel over maar weet nog niet goed hoe of wanneer. Ik ben wel blij dat ik toch veel steun krijg op het forum van jullie en daar voor dan ook 1000 maal dank.

muppet · Bericht door **muppet** » 18 jun 2007, 21:04

[/quote]

... stelt hij voor om van die smerige antidepressiva's te nemen en ik zie dat gewoon niet zitten.

[/quote]

Begin daar alsjeblief niet mee. Dokters schrijven naar mijn goesting veel te rap antidepressiva voor.

Molly · Bericht door **Molly** » 18 jun 2007, 21:26

Ik wou echt dat ik je kon helpen... maar ik weet niet hoe??

Ik kan je alleen maar vragen je hart hier te komen uitstorten.
Weet dat er mensen zijn die om je geven en die het beste willen voor jou.
Ik hoop dat je terug het geluk zal vinden!
VÃƒÂ©ÃƒÂ©l liefs, een dikke knuffel!

proudfather · Bericht door **proudfather** » 20 jun 2007, 13:48

ik kan jou volledig volgen en voel wat jij voelt. voor de geboorte van mijn oudste dochter kato was mijn ex zwanger van seppe,een jongetje, de zwangerschap liep goed maar na een 14 tal weken zei ze dat ze zich niet zwanger voelde. wij naar de gyn. ze deed een echo en ok,hartje as aan de tragere kant maar we moesten ons geen zorgen maken, alles was io.
na enkele weken bleef ze dat gevoel nog steeds hebben maja,de gyn zei dat t io was. de volgend afspraak bij gyn. ze neemt de echo en zoekt de hartslag
ze vind de hartslag,die vertraagd en vertraagd en stopt.
we hebben ons kleintje zien sterven op 21 weken. was n zeer zwaar moment
mijn ex moest dus bevallen van een dood kindje. de gyn stuurde ons door via spoed en mijn ex het ok op. de gyn kwam achteraf naar mij en sprak toen de fenomenale woorden ; "probeer het van je af te zetten,dit kan gebeuren. en ik kan dat evengoed voorhebben want ben 8 weken zwanger"
ben het steeds blijven opkroppen,geen rouwfase,geen traan want dat kon niet voor mijn ex-schoonfamilie. mijn ex was de klein kwijt,ik moest me maar sterk houden. zelfs nu zit de schrik er immens in dat er iets kan mislopen. en dat knaagt immens aan me. slaap amper al lange tijd
wenneke is een prachtmeid maar wil haar daar zeker ook niet bij betrekken. de miskraam van mijn "eerste zoontje" krijg k niet verwerkt
hopelijk kom ik tot rust na de bevalling van wenneke hÃƒÂ©
sorry voor mijn gezaag hÃƒÂ©

Sigri · Bericht door **Sigri** » 20 jun 2007, 20:57

Ik weet ook niet goed wat te zeggen.

Tweety,
Geef de moed niet op.

Tweety, Proudfather,
Jullie mogen hier altijd je hart komen luchten of iets van je proberen af te schrijven.

Knuffel,
sigri

tweety · Bericht door **tweety** » 20 jun 2007, 21:36

Oh wat vind ik het lief dat ik hier toch wat steun en begrip heb.

@proudfather Het spijt me van je zoontje, het is iets dat je blijft mee
slepen ik was nog maar 7 weken ver en toch heb ik het er
nog moeilijk mee. Hoe ver je ook bent het is een kind dat
je kwijt bent hÃƒÂ©.

Ik weet, het is al van december geleden maar het voelt aan of het gisteren was. Zoals ik al zei de vermoedelijke bevallingsdatum komt dichter bij en ik zal dan ook de hele tijd denken van Nu zou ik het moederhuis liggen, nu mocht ik naar huis,...enz je kent dat wel hÃƒÂ©.

Sorry voor het klagen en het zagen maar ik moet het gewoon kwijt.

proudfather · Bericht door **proudfather** » 20 jun 2007, 23:40

@tweety, is zeker erg. n kind verliezen is een stuk van je leven,je hoop af geven. machteloos toekijken.
en het blijft spijtig genoeg knagen,een maand geleden,een jaar geleden,...
je blijft je gemis hebben.
Ben immens blij dat wenneke mij daarin echt kan steunen.
hoop dat jij ook steun hebt en anders steunen we elkander hÃƒÂ©

er bestaan bepaalde praatgroepen daarover maar met t schaamrood op de wangen moet ik zeggen dat ik daarvoor niet sterk genoeg ben.
als ambulancier ben ik dagen onder de voet als t iets met een kind geweest is dus k vrees dat daar de verhalen me te sterk gaan achtervolgen.
k verwerk t n stuk door te praten erover en bedankt iedereen die wou luisteren

tweety · Bericht door **tweety** » 21 jun 2007, 20:58

Dan bedank ik iedereen hier die heeft gereageerd op mijn topic.
Ben eigenlijk blij (alÃƒÂ© blij, je begrijpt me wel hÃƒÂ©) dat ik niet alleen ben die heeft mee gemaakt want ik zou anders niet weten wat te doen, als er iemand is waar je je hart kan luchten die het ook heeft mee gemaakt dan praat dat veel gemakkelijker vind ik en die begrijpen je ook meer dan iemand die het niet heeft mee gemaakt (denk ik toch).

muppet · Bericht door **muppet** » 21 jun 2007, 21:00

Absoluut