Het leven na een miskraam

Moderators:Welcome, flupke, Moderators

Gebruikersavatar
Patricia
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:08 mei 2004, 23:00
Locatie:Neerpelt, Limburg ( Belgie)
Het leven na een miskraam

Bericht door Patricia » 08 mei 2004, 23:47

Hoi


Ik ben Patricia 23 jaar en heb eind 2002 een miskraam gehad

Op 20 dec 2002 eerste echo was 13 weken wat een mooi moment moest zijn werd een nachtmerrie een lege vruchtzak het vruchtje was gestopt met groeien op 8 weken.
Had geen bloeding geen pijn niks gehad dus had dit nieuws niet verwacht heel mijn wereld zakte in elkaar ook al was het niet voorzien het was enorm welkom.
24 dec een curtage omdat het niet vanzelf afgestoten werd.
1 maand de pil en dan indien we wilden mochten we er terug aan beginnen .

Wat vals gespeelt met mijn pil en iets vroeger gestopt .
Eind jan. misselijk kon geen eten zien of ruiken ik naar mijn (toen nog )_ huisarts het was onmogelijk dat ik zo snel iets zou merken ik was niet zwanger ik had buikgriep volgens hem.
Een week later een test gekocht en gedaan en die gad zwanger aan ik naar een andere arts ( die nu mijn huisarts is ) bloed getrokken en ja hoor zwanger.


Toen een echo 8 weken en alles was perfect maar de angst zat er goed in en de 3 eerste maanden duurde precies langer dan de 6 maanden erna ik heb van elk moment genoten op 13 weken voelde ik mijn kleine ukkie al stevig schoppen.

Op 12/10/2003 werd onze zoon ( Bryan )geboren met het gewicht van 3kg125gr en 50 cm groot.


In aug. hopen we er een broertje of een zusje bij te verwachten maar weer zal het in de eerste 3 maand een hel zijn.



Vergeten doe je zoiets nooit je kan enkel proberen het een plaats in je hart te geven.

Ik wil iedereen die ook een miskraam had veel sterkte toewensen met het verwerken van dit verlies.
Afbeelding
Afbeelding


kimpie
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:09 mei 2004, 13:46
Locatie:vilvoorde (België)

Bericht door kimpie » 09 mei 2004, 13:51

hallo,
ik ben mijn eerste zoontje Tibo* verloren op 10.12.2001 met een zwangerschap van 23 weken en 6 dagen.
Nu hebben we een flinke zoon Jonas.
bij ons zat er de schrik op 23 weken ook in hoor.
veel liefs, kim.

Aurora

Bericht door Aurora » 10 mei 2004, 08:18

Hey patricia,

Jou ken ik van een ander forum eh.
Ik heb al veel gehad aan je raad.

Hey allemaal,

Pff het wordt er echt niet makkelijker op eh.
Ik wil zo graag zwanger worden, maar ik denk ook dat ik dan constant schrik ga hebben omdat eer wel es iets kan mislopen.
Ik denk ook dat je nooit meer gerust naar de gyneacoloog gaat eh? Wij gingen voor een eerste controle en toen bleek dat ons stipje dood was, ik denk dat we, steeds als we op controle moeten, daar schrik voor gaan hebben.

Knuffels

Aurora

Gebruikersavatar
Patricia
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:08 mei 2004, 23:00
Locatie:Neerpelt, Limburg ( Belgie)

Bericht door Patricia » 10 mei 2004, 10:44

Kimpie


Jou verhaal ken ik ook denk zelfsdat ik via 9maand. ook al op jou pagina geweest ben van *Tibo veel sterkte .



Aurora

mijn verhaal staat idd ook op een ander forum maar het zit nog in mijn geheugen alsof het gisteren was de pijn is verzacht met mijn zoontje maarzal nooit echt weg gaan hij zal nooit mijn eerstezijn en het ook nooit kunnen verangen maar ben blij met hem en zal hem alles geven wat hij nodig heeft en vooral veel liefde.

Ik ken dat gevoel voor de gyn ik vond het een dubbel gevoel vol blijde verwachtingen om het schatje te zien maar ook bang dat ik terug een lege vruchtzak met een dood stipje zou zien

Dat wasecht bij de echo op 8 weken en op 13 weken ernawas het grootste gevaar weg heb ik van elk moment zoveel mogenlijk genoten

Nu willen we in aug. voor een 2de gaan en nu reeds heb ik die angst al soms denk ik dat de mensen die het geluk hebben dit nooit mee te maken niet beseffen hoe gelukkig ze ermee mogen zijn



Ik wens je veel sterkte en veel suc6 met het zwanger worden
Afbeelding
Afbeelding

kimpie
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:09 mei 2004, 13:46
Locatie:vilvoorde (België)

Bericht door kimpie » 10 mei 2004, 20:10

Patricia,
Mijn verhaal staat nog niet op 9 maand.com
het staat wel op de site samen sterk en ons wollukje.
er zijn inderdaad nog ouders van een engeltje Tibo*
ik heb dat ook gelezen.
maar toch bedankt voor de steun.
groetjes kim,


Angela
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:20 apr 2004, 23:11

Bericht door Angela » 14 mei 2004, 12:54

Dag Kimpie,
Hoe erg...je verhaal van Tibo*...

Ik wens je het allerbeste met Jonas.

kimpie
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:09 mei 2004, 13:46
Locatie:vilvoorde (België)

Bericht door kimpie » 23 mei 2004, 10:05

bedankt voor jullie reactie
groetjes kim

Gebruikersavatar
Welcome
Site Admin
Berichten:0
Lid geworden op:24 feb 2004, 19:22
Locatie:Oost Vlaanderen - Geraardsbergen
Contacteer:

Verlies

Bericht door Welcome » 23 mei 2004, 14:05

Hallo allemaal, ik heb 6 jaar geleden ook een zoontje verloren, 2 weken na de geboorte... Toen we de autopsie na 18 maand !!!!!!!!!!!!!!! kregen was de reden een ziekenhuisvirus. Het leed was enorm en het verlies blijft je altijd bij.....Toen we opnieuw probeerden lukte het maar niet....We hebben alles geprobeerd...toen hebben we het allemaal eens ECHT opgegeven..en na vier jaar was het dan toch weer eindelijk gelukt...We hadden toen ook schrik dat er van alles zou mislopen, maar mijn gezegde was "zoiets kan je toch geen 2 maal meemaken" en inderdaad, we hebben dus ondertussen een flinke zoon die zaterdag 2 jaar wordt...
Groetjes aan iedereen...


Na regen komt zonneschijn


Plaats reactie

Terug naar “Soms loopt het mis....”