dikke pech :o(

[evimich]

Ik kom net van bij mijn eerste bezoek aan de gynaecoloog en ze had slecht nieuws voor ons. Terwijl ik normaal 8 à 9 weken zwanger zou moeten zijn gaf de echo aan dat het vruchtje nog maar 3-4 weken oud was. Het was ook nog steeds niet ingenesteld. Ze zei dat ik 8 kansen op 10 had dat het fout gelopen was, dus mijn hoop is verdwenen. Het vruchtzakje begon ook al een rare vorm te krijgen, dus...
Ik heb altijd al wel het gevoel gehad dat er iets misliep, ik had ook geen zwangerschapskwaaltjes ofzo, enkel het uiteenzetten van de baarmoeder heb ik in het begin wel gevoeld. Maar ik hoopte stiekem dat ik bij de gelukkigen was die nu eenmaal weinig last hadden van kwaaltjes...
Na het bezoek aan de gyn moest ik in het ziekenhuis bloed laten trekken en zij gingen vandaag nog de resultaten doorbellen naar mijn gyn, die mij daarna dan kon zeggen of er nog een heel klein waterkansje was dat alles nog goed kwam of niet, zoniet moet ik druppeltjes ofzo gaan halen en het vruchtje laten afkomen (wat dus zo goed als zeker het geval zal zijn
Ze zei ook dat ik daarna 3 maanden de pil terug moest nemen, maar is dit echt nodig als mijn baarmoeder volledig 'schoon' is? Ik wil zo lang niet wachten om terug te proberen...
Sorry voor mijn klaagzang maar het lucht al een beetje op dat ik hier mijn verhaaltje kan neerschrijven.

[flupke]

Jij hoeft je helemaal niet te excuseren voor je vermeende klaagzang. Dat is het helemaal niet Het doet altijd goed om je hartje eens te kunnen luchten. Dat heb ik kunnen ondervinden toen het bij mij misgelopen is op 17 december 2005. Ik heb toen enorm veel steun gehad hier op het forum. Dat kan je hier ergens in het topic wel terugvinden

Ook ik ging rond 8 weken naar de gynaecoloog voor onze eerste echo, maar ik had zo'n raar gevoel. Precies of er iets niet klopte. Het vruchtje was ook veel te klein en kwam overeen met een zwangerschap van 5 weken. De gynae zei dat ik me misschien misrekend had, maar ik wist wel beter. Er was geen hartslag te bespeuren, maar ze zei nog niet dat het er niet goed uitzag. Ik moest de week later terugkomen, maar zover is het niet gekomen. Drie dagen later had ik ineens een beetje knalrood bloedverlies. Ik ben toen 's nachts naar het ziekenhuis gegaan en ook daar konden ze geen hartslag vinden. Het vruchtzakje had een rare vorm en was wat uitgezakt. Volgens de dokter was dit al een teken dat het aan het 'afkomen' was. Ik kreeg 2 pillekes mee die ik de dag nadien moest innemen om alles uit te drijven. Ik zette nog maar een stap uit de onderzoekskamer of ik kon al naar het toilet vluchten. Het was al uit zichzelf begonnen en ik had enorm veel bloedverlies. De pillekes moest ik van de dokter toch nog nemen. Ze zei dat ik er wel hevige krampen van kon krijgen en ik had al schrik om ze in te nemen. Uiteindelijk heb ik van die miskraam helemaal niets gevoeld. Nog geen licht krampje. Ik voelde me verschrikkeleijk en was een hoopje ellende, maar kwam er onvoorstelbaar snel weer bovenop na enkele weken. Vier dagen na mijn miskraam ging ik op controle bij de gynae en er was helemaal niets meer te bespeuren van de 'zwangerschap'. Alles was eruit en volgens mijn gynae was er geen reden om te wachten met het opnieuw zwanger worden. Wij zijn er onmiddellijk terug voor gegaan en na 5 maanden was ik terug zwanger. Op 1 februari 2007 werd ons geduld eindelijk beloond met de geboorte van een pracht van een dochter.

Ik vind het heel jammer dat ook jij dit moet meemaken. Ze doen nu nog verschillende onderzoeken maar jij zal wel beter weten wat er juist aan de hand is en jij voelt als geen ander aan dat het helemaal niet pluis is hé. Hopelijk ben je er snel weer een beetje bovenop!! Ik wens je alvast heel veel sterkte bij de verwerking van dit verlies

[Aicha]

Wat jammer ook jullie zo'n pech te beurt valt!!!!
Kom hier maar zo vaak als je wilt je hartje luchten! Niemand aanziet dit hier als een geklaag, daar ben ik zeker van!
Er over kunnen praten is al een eerste stap naar verwerking toe.

Ik hoop dat je dit nare gebeuren samen met je partner een plaatsje kunt geven en dat jullie veel steunen krijgen vanuit jullie omgeving!

groetjes Aicha

[Cindy W.]

Schrijf het maar van je af, dat helpt bij mij ook altijd dus waarom zou het hier niet mogen.
Het is natuurlijk verschrikkellijk om dit te moeten meemaken maar ik ben nu in mijn elfde week en ik hou er nog elke dag rekening mee dat het bij mij nu ook nog kan gebeuren.

Alvast veel sterkte bij het verwerken !!

Groetjes,
Cindy

[Sabtje]

wat erg voor je

kom hier maar je hartje luchten hoor!

veel sterkte meid!
en succes met terug zwanger worden als je er klaar voor bent
grtjs

[mama24]

veel sterkte met dit verlies
en kom hier maar je hart luchten wij hebben allen een luisterend oor

[evimich]

Echt bedankt allemaal voor jullie steun, het helpt toch al een beetje om erbovenop te komen. Vooral aan het verhaal van Flupke heb ik veel gehad (maar aan dat van de anderen ook hoor )
We hebben gisteren teruggebeld naar de gyn en ze bevestigde wat ze eerder vermoede: een miskraam, al op 2-3 weken zelfs. Langs de ene kant ben ik al blij dat het hartje nog niet geklopt had en dat het nog geen menselijke vorm had, anders was het nog moeilijker geweest.
Ik moet nu druppeltjes Methergin nemen (weet eigenlijk niet juist waarvoor deze dienen) en moet morgen terug naar de gyn en krijg dan 2 pilletjes mee. Even later ligt ons kindje dan in de wc (klinkt grof, maar 't is toch zo hé) en dat was het dan...
Volgende keer hopelijk meer geluk, en hopen dat die volgende keer er snel zal zijn hé...

Groetjes,
Evi

[voetballover]

helaba ,van hieruit ook veel sterkte!
ik heb in mei 2005 ook een miskraam gehad op bijna 11 weken.
bloedverlies gekregen en dan direct naar de spoed gegaan,en het hartje bleek niet te kloppen.
het vruchtje was een 4tal weken ervoor al 'gestorven'.
ik heb ook die druppeltjes moeten nemen,das om de baarmoeder te doen samenkrimpen dacht ik.
ik geloof op donderdag naar de spoed geweest,en op zondag is het vruchtje afgekomen.

bij mij voelde het aan als een minibevalling,heel veel krampen ook.
maar das bij elke persoon anders.
in september had ik terug een positieve test in mijn handen
en in mei 2006 is ons dochtertje dan geboren,na een zwangerschap die ook niet vlekkeloos is verlope,heb toen ook zwaar bloedverlies gehad op
9 weken dacht ik.

veel sterkte!

[mell]

Sterkte!!

[sandy]

Wat jammer! Kom maar al je frustraties van je af schrijven!
Allicht loopt het de volgende keer beter af....

[Myla]

Aahh wat erg meid! Maar ik vind ook dat je voelt of het goed zit of niet.
Ik was mei 2005 ook zwanger en had er ook geen goed gevoel over. Ik had bruinverlies, maar dat was niet erg zei mijn dokter. Op 8 weken mochten we gaan voor een eerste echo? khad al een raar voorgevoel. Wij de echokamer binnen en mijn baarmoeder was leeg!!! De gyn maar zoeken en hij zag precies iets in mijn eileider zitten Hij nam bloed en zei "als de hcg waarden gestegen bel ik je op en moet je onmiddellijk komen voor een operatie" Ik was echt van slag. En op weg naar huis kregen we al telefoon, ik moest dringend naar het ziekenhuis zodat ze het vruchtje dadelijk konden weghalen. Het ging allemaal zo snel... Hopelijk verveel ik je niet met mijn verhaal, maar ik wil maar zeggen dat ik kan begrijpen hoe je je voelt.

Dikke knuffel!

[Molly]

Zelf heb ik het gelukkig nooit meegemaakt.. moet héél triest zijn.
Hopelijk heb je niet te veel pijn!
Sterkte!!
Dikke *knuffel*!

[Tamaravh]

Heel veel sterkte !!!

Ik heb ook een miskraam gehad voor ik Amber en Caro had. Ik was toen 8 weken ver maar het vruchtje zou volgens de gyn "gestorven" zijn op 5 weken. Nog heel pril dus. Ik moest daarna nog één maand wachten van mijn gyn en de maand daarop was ik al terug zwanger met ons prinsesje Ambertje als gevolg. De zwangerschap van Caro een jaartje later is ook heel vlot verlopen. Ik heb niets van medicijnen moeten nemen, bij mij is het vruchtje zelf afgekomen ook gepaard met buikkrampen.

Hopelijk is het vlug allemaal achter de rug !!

Dikke knuffel

[evimich]

Allemaal nog eens bedankt voor jullie steun, dat doet echt goed!
Het vruchtje is vanmorgen afgekomen nadat ik gisterenavond 2 pilletjes had opgestoken. Pff, krampen dat je daarvan krijgt! De gyn had gezegd: steek die maar op voor je gaat slapen, maar van slapen is niet veel in huis gekomen.
Ik ben langs de ene ant blij dat het vruchtje er uit is (het moest spijtig genoeg toch... en liever op deze manier dan via een curretage) maar langs de andere kant voel ik mij nu zo leeg vanbinnen...
Blijkbaar komt een miskraam toch wel heel vaak voor he, 1 keer op 10 zwangerschappen of misschien nog meer?

Groetjes,
Evi
xxx

[flupke]

Hey evi,
Een miskraam komt inderdaad heel veel voor. Ik dacht zelfs ergens gelezen te hebben 1 op 4. Velen weten ook nog niet dat ze zwanger zijn op het ogenblik dat het misgaat en denken gewoon dat ze menstrueren, maar dan wel iets meer dan anders.

Het is eigenlijk maar als je zelf zoiets meemaakt en erover praat dat je links en rechts hoort dat er nog vele anderen zijn. Maar daar wordt meestal niet over gesproken. Allez... bij mij was het toch zo. Ik vertelde het wel aan iedereen en dan hoorde ik verschillende keren van: "tja... ik heb ook een miskraam gehad". Ik schrok gewoon van het aantal mensen die ik kende

Ik ben blij te horen dat het afkomen van het vruchtje goed gegaan is. Allez... blij is misschien een verkeerd woord, maar het is beter dat het op deze manier gelukt is dan dat je een curretage moet ondergaan. Ik hoop dat je veel steun krijgt uit je omgeving en van je partner. En als je eens wil komen praten op het forum dan zijn we er voor jou hé. Kom hier maar af en toe je hartje luchten, want het doet echt deugd. Allez... zo heb ik het toch ervaren.

Alvast nog heel veel sterkte

[goortjes]

heel jammer dat het zo gelopen is....
geef het een plaatsje in je hart
én... geef vooral de moed niet op
Weet dat er hier altijd mensen zijn die een luisterend oor voor je willen zijn op de momenten dat je het moeilijk hebt,
maar ook wanneer je ons iets leuks wil vertellen
nog heel veel sterkte én heel veel geluk voor de toekomst!