Even mijn hartje komen luchten...
Moderators:Welcome, flupke, Moderators
Ik ben ondertussen al enkele dagen terug thuis en nu pas begint het te dagen dat er geen kindje zal komen. Ik weet niet wat het meeste pijn doet: het zelfmedelijden of het verlies...
Nog niet zo lang geleden gingen we op consultatie bij de gyne. Een routine-onderzoek waarbij de nekplooimeting zou uitgevoerd worden en de resultaten van de triple-test besproken. We waren gelukkig om ons kindje nog eens te zien. Toen was ik 13.5 weken zwanger.
De gyne begon aan de echo en vertelde ons na enkele seconden al, dat het er niet goed uitzag. Mijn hart stond even stil.
We kregen alle uitleg: het kindje leed aan trisomie 18 (Andrews' Syndroom) en zou niet lang in de baarmoeder overleven aangezien er al veel vocht rond de hersenen en de organen zat. Ze vond het al uitzonderlijk dat het hartje nu nog klopte. De zwangerschap voldragen zou niet binnen de mogelijkheden liggen.
Hierna werd een afspraak gemaakt voor een vlokkentest op maandag. Er stond ons dus een hels weekend te wachten...
De vlokkentest was pijnlijk.
Ook werd er bloed van mijn man en ik afgenomen om zeker te zijn dat deze afwijking geen erfelijke aandoening zou zijn.
Enkele dagen later kregen we de uitslag: overduidelijk trisomie 18.
Omdat het vocht op enkele dagen tijd zienderogen vermeerderd was, moesten we snel een beslissing nemen.
Toen stonden we opeens voor een hartverscheurende keuze: het kindje in de baarmoeder laten sterven of de bevalling inleiden.
In heel mijn leven heeft mijn hart nooit zo'n zeer gedaan.
We hebben gekozen om de bevalling te laten inleiden.
Ons kindje is geboren op 18-07, na 15 weken zwangerschap.
Iedere minuut van de dag vraag ik mij af als we wel de juiste beslissing hebben genomen. Ieder moment vraag ik mij af als ik mezelf dit ooit zal kunnen vergeven. Ook al zegt iedereen dat dit de beste oplossing is geweest, kan ik het nog steeds niet geloven. Misschien komt die dag ooit wel ...
Nog niet zo lang geleden gingen we op consultatie bij de gyne. Een routine-onderzoek waarbij de nekplooimeting zou uitgevoerd worden en de resultaten van de triple-test besproken. We waren gelukkig om ons kindje nog eens te zien. Toen was ik 13.5 weken zwanger.
De gyne begon aan de echo en vertelde ons na enkele seconden al, dat het er niet goed uitzag. Mijn hart stond even stil.
We kregen alle uitleg: het kindje leed aan trisomie 18 (Andrews' Syndroom) en zou niet lang in de baarmoeder overleven aangezien er al veel vocht rond de hersenen en de organen zat. Ze vond het al uitzonderlijk dat het hartje nu nog klopte. De zwangerschap voldragen zou niet binnen de mogelijkheden liggen.
Hierna werd een afspraak gemaakt voor een vlokkentest op maandag. Er stond ons dus een hels weekend te wachten...
De vlokkentest was pijnlijk.
Ook werd er bloed van mijn man en ik afgenomen om zeker te zijn dat deze afwijking geen erfelijke aandoening zou zijn.
Enkele dagen later kregen we de uitslag: overduidelijk trisomie 18.
Omdat het vocht op enkele dagen tijd zienderogen vermeerderd was, moesten we snel een beslissing nemen.
Toen stonden we opeens voor een hartverscheurende keuze: het kindje in de baarmoeder laten sterven of de bevalling inleiden.
In heel mijn leven heeft mijn hart nooit zo'n zeer gedaan.
We hebben gekozen om de bevalling te laten inleiden.
Ons kindje is geboren op 18-07, na 15 weken zwangerschap.
Iedere minuut van de dag vraag ik mij af als we wel de juiste beslissing hebben genomen. Ieder moment vraag ik mij af als ik mezelf dit ooit zal kunnen vergeven. Ook al zegt iedereen dat dit de beste oplossing is geweest, kan ik het nog steeds niet geloven. Misschien komt die dag ooit wel ...
- Anneliefje
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 nov 2005, 18:01
oh beagle toch
er zijn geen woorden voor gewoon, het is echt zo onrechtvaardig he
veel sterkte meid en denk eraan, als je je hartje wil luchten, we zijn er voor je
wou dat ik iets kon doen voor je echt waar
heel veel sterkte meid echt waar, je voelt je schuldig, maar dat is niet nodig, je had al het beste voor, voor je kleintje
hele dikke knuf van mij en ook van marc

er zijn geen woorden voor gewoon, het is echt zo onrechtvaardig he
veel sterkte meid en denk eraan, als je je hartje wil luchten, we zijn er voor je
wou dat ik iets kon doen voor je echt waar

heel veel sterkte meid echt waar, je voelt je schuldig, maar dat is niet nodig, je had al het beste voor, voor je kleintje
hele dikke knuf van mij en ook van marc
groetjes en dikke knuf
wen (bezeke555)
wen (bezeke555)
Wat erg. Veel sterkte van ons allemaal.
Op een gegeven ogenblik zal je je beslissing wel aanvaarden hoor.
Ik heb ook over het leven of de dood van mijn eerste kindje moeten beslissen en ik heb ook heel lang met die vraag rondgelopen.
Nu is het nog heel normaal dat je met de twijfels zit, maar dat slijt. Er was gewoon geen andere mogelijkheid.
Veel sterkte tijdens deze moeilijke periode.
Op een gegeven ogenblik zal je je beslissing wel aanvaarden hoor.
Ik heb ook over het leven of de dood van mijn eerste kindje moeten beslissen en ik heb ook heel lang met die vraag rondgelopen.
Nu is het nog heel normaal dat je met de twijfels zit, maar dat slijt. Er was gewoon geen andere mogelijkheid.
Veel sterkte tijdens deze moeilijke periode.
Beagle, ik vind het verschrikkelijk om te horen dat het deze keer weer is misgegaan
Het is verschrikkelijk dat je deze hartverscheurende keuze hebt moeten maken en hoop dat je heel veel steun krijgt uit je omgeving om dit verlies te boven te komen. Ik wens jullie alvast heel veel sterkte en vind het heel moedig van je om hier je verhaal te komen vertellen!!
groetjes cindy

groetjes cindy
sterkte
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijden! Jullie keuze zal heeeeel veel mod gevergd hebben maar zal zeker en vast de juiste zijn. Het zal natuurlijk heel wat tijd vragen om dit grote verlies een plaatsje te kunnen in jullie leven maar ik ben er zeker van dat jullie dit lukt!
ik heb eventjes geen woorden terwijl ik dit lees....
wat heb ik met je te doen....
dat moet idd een zware beslissing geweest zijn.
ik hoop dat je met de nodige steun goed omringd wordt, dit kan en mag je niet alleen verwerken
Hier mag je ook alles van je af komen schrijven hoor!
Nog heeeeel veel sterkte!
wat heb ik met je te doen....
dat moet idd een zware beslissing geweest zijn.
ik hoop dat je met de nodige steun goed omringd wordt, dit kan en mag je niet alleen verwerken
Hier mag je ook alles van je af komen schrijven hoor!
Nog heeeeel veel sterkte!
- Annubis
- Moderator
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 okt 2005, 15:17
- Locatie:pulderbos(zandhoven)
- Contacteer:
hier zijn echt inderdaad geen woorden voor. wel kan ik je heel veel steun geven en de moed om verder te gaan ondanks je tegenslagen. ik wens je heel veel sterkte en wil altijd een luisterend oor voor je zijn indien je dit nodig hebt. vele dikke knuffels
betty
betty
ALESSIO(16/09/2003) EDWARDO(13/06/2005) EN IMILIO(19/09/2006)
- Karen/1982
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:28 okt 2005, 11:18
- Locatie:Tielt