Babyforum.be

Hoi,
Op 13-10-2005 ben ik bevallen van een zoontje dat 21 weken oud was...
maar niet levensvatbaar...een aantal dagen voor deze datum merkte de gyn dat de baby verschillende afwijkingen vertoonde en het daarom niet zou halen...We hebben toen de verschrikkelijkste beslissing van ons leven moeten nemen en de zwangerschap moeten onderbreken....
Het is nu bijna drie weken geleden maar het doet nog steeds enorm veel pijn..
Daarom wilde ik via deze weg in contact komen met lotgenoten om hierover te kunnen praten.
Gelukkig heb ik een schat van een vriend en familie en vrienden staan ook voor me klaar maar sommige dingen kan je niet duidelijk maken aan mensen die dit nog nooit hebben meegemaakt...
Onze baby had het Patau syndroom, ook trisomie 13 genoemd....
Het is o zo hard aangekomen bij ons omdat we totaal geen benul hadden en ik me super voelde en ik straalde als nooit voorheen, tot die bewuste dag...ineens na het horen van het slechte nieuws, wilde ik van mijn buik af, het moest weg....ik heb daar nu enorm veel spijt van dat ik me zo voelde omdat de baby altijd heel erg welkom is geweest !!!
We hebben op een waardige manier afscheid kunnen nemen en dit heeft ons zeker geholpen bij de verwerking....hij zag er gewoon perfect uit...een echt engeltje.
Maar ja, het had gewoon niet mogen zijn..
groetjes,
marieke

knap dat je je verhaal hier komt vertellen...

veel sterkte

Erg moedig van je!

Ik wens je enorm veel sterkte toe.

Ook van mij veel sterkte toegewenst in deze moeilijke periode.

Heel veel sterkte gewenst!

Heel veel sterkte.

Heel veel sterkte!!

OOk veel sterkte!

Hallo lieve mama's,
Heel erg bedankt voor jullie medeleven....en allemaal een dikke proficiat
met jullie prachtige babietjes....ben toch blij dat er heel veel mensen toch gezonde kindjes kunnen krijgen en dat stemt me hoopvol naar de toekomst toe....alles op zijn tijd....
Dagmar, jij vroeg me naar de naam van de baby....we hebben hem een naam gegeven die we indien hij gewoon gezond zou zijn geboren nooit had gekregen...maar omdat deze naam een toepasselijke betekenis heeft hebben we voor deze naam gekozen...welke naam dat is hebben mijn virend en ik aan niemand meegedeeld...deze is enkel voor ons tweetjes...
ik hoop af en toe nog eens iets van jullie te horen en indien jullie in jullie omgeving mensen kennen met een vergelijkbare situatie als de mijne, ze zijn altijd welkom om hun verhaal te doen....het zou me zelf ook wel helpen denk ik...maar sommige mensen houden het toch liever binneskamers en daar heb ik alle begrip voor..
Verzorg jullie boelekes en hopelijk tot nog eens
bye;, bye
marieke

veel sterkte he meid

grtz greet

hoi kimpie,
merci voor je reaktie...
mag ik vragen wat er bij jou is misgelopen en bij deze wil ik je ook mijn medeleven betuigen aan jou want ik weet dat het niet makkelijk is...
Ik heb gezien dat je een pracht van een zoon hebt...is hij na of voor Tibo gekomen?
Als je liever niet teveel kwijt wil, dan begrijp ik dat wel...
Wij zelf zijn nog kinderloos en ik ben al 36....dus de klok tikt gewoon verder...we willen graag maar moeten eerst het verlies van ons zoontje nog verwerken....het is nog zo vers....en waren we voor dit alles zorgeloos wat mijn zw.schap betreft, zijn we nu heel bang geworden...hoe was of is dat bij jou?

tof dat je gereageerd hebt en hopelijk tot hoors
groetjes
marieke

Ik ben hier ook nieuw.Ik heb een miskraam gehad op 8 weten, daarna een gezonde dochter gekregen en tenslotte ook nog een miskraam gehad op 16 weken, de placenta was afgescheurd. Tristan is gestorven in de buik...

Hoi Amber,

Ik wil je heel veel sterkte toewensen met het verlies....ik weet wat je doormaakt...
Wat op 16 weken gebeurd is bij jou is wel geen miskraam meer te noemen maar is een echte bevalling....
Hoelang is dit geleden? En hoe gaat het me jou op dit moment?
Als je je verhaal wil doen ben je hier op de juiste plaats op een forum waar heel veel lieve mama's vol medeleven en begrip naar je verhaal luisteren en je evtl raadgeven...
Nogmaals veel sterkte en wie weet tot nog eens.
groetjes en veel geluk met je dochter...

groetjes,
marieke

Marieke, ons zoontje was gezond maar toch moest ik bevallen omdat de placenta aan het afscheuren was. Ik ben op de normale manier bevallen met heel verdriet natuurlijk. De ene dag gaat het beter met me dan de andere dag.
Ik kamp ook met een depressie en ik ga naar een psycholoog. Gelukkig kan ik men zinnen verzetten met mijn meisje.

Hallo Amber,

Het spijt me voor jou dat je dit hebt moeten doormaken...ik weet uit ervaring dat dit een van de vreselijkste dingen is die je kan meemaken als vrouw of moeder....
Ikzelf werk normaal fulltime en ben nu al 1 maand thuis om dit alles te verwerken...ik bekijk het van dag tot dag en zal pas terug gaan werken als ik er volledig klaar voor ben...
ik denk soms ook nog terug te gaan naar de psycholoog die me begeleidde in het ziekenhuis omdat ik denk dat dat soms nodig is...
maar ik vind het in ieder geval goed dat je dat doet en gelukkig dat je je dochtertje hebt...helaas is het ook zo dat het ene kind het andere niet vervangt...
als je zin hebt om te praten of je hebt vragen,...je weet me wonen,hé?
Veel sterkte !!!

Aan Marieke, het is inderdaad iets heel ergs dat gebeurd is...Het is het ergste wat me ooit is overkomen. Als vrouw wordt je aan zoveel gevoelens blootgesteld. Het had gewoon nooit mogen geboren. Aangezien Tristan gezond was heb ik mezelf zeer veel verweten. Mijn ouders waren wat tegen de zwangerschap omdat ze zo vlug kwam na Amber en dat heb ik ze heel kwalijk genomen. De mensen hun reacties van volgende keer beter en ge zijt nog zo jong, daar werd ik alleen nog verdrietiger van. Het is zo hard. Hebben jullie je kindje een naam gegeven. Ik ben nieuw dus ik ken hier niet veel mensen en ik heb ook nog niet veel kunnen lezen. Tristan is een jaar voor je kindje geboren, op 11 oktober precies. Ik ben bevallen in Gent...Ik zou ooit graag nog een kindje verwelkomen maar ik ben bang dat de angst nooit meer weggaat en dat ik nooit geen volgende kinderen zal hebben.

Hey Amber,
Het is inderdaad één van de ergste dingen die een mens kan meemaken...dat heb ik ook zo ervaren...
Je mag jezelf echter niets verwijten, dat is jouw keuze of wil niet geweest...
En wat de opmerkingen van je schoonouders betreft en alle andere mensen kwetst eens zo hard in een situatie gelijk deze...
Ze bedoelen het allemaal goed maar ze zeggen niet de juiste dingen...men kan soms beter zwijgen dan te zeggen ...volgende keer beter enzo....
We hebben ons manneke een naam gegeven maar die kennen alleen mijn vriend en ik...we willen het ook zo houden...
Je mag er vrijwel zeker van zijn dat de angst na een tijdje minder wordt....en dat is wanneer jullie klaar zijn voor een volgende baby...maar je kan beter eerst hierover heen geraken vooraleer aan een volgende baby te denken...
Wij zouden ook graag en bij ons zit de schrik er nog erg in want het is pas een maand geleden...we zien wel....
tot gauw...
groetjes
marieke

marieke schreef:hoi kimpie,
merci voor je reaktie...
mag ik vragen wat er bij jou is misgelopen en bij deze wil ik je ook mijn medeleven betuigen aan jou want ik weet dat het niet makkelijk is...
Ik heb gezien dat je een pracht van een zoon hebt...is hij na of voor Tibo gekomen?
Als je liever niet teveel kwijt wil, dan begrijp ik dat wel...
Wij zelf zijn nog kinderloos en ik ben al 36....dus de klok tikt gewoon verder...we willen graag maar moeten eerst het verlies van ons zoontje nog verwerken....het is nog zo vers....en waren we voor dit alles zorgeloos wat mijn zw.schap betreft, zijn we nu heel bang geworden...hoe was of is dat bij jou?

tof dat je gereageerd hebt en hopelijk tot hoors
groetjes
marieke

Hey Marieke,

Sorry voor mijn late reactie.

Bij Tibo* is nooit een oorzaak gevonden.
Ik kreeg op een nacht plots weeén en dan brak mijn water en is alles snel gegaan.
Jonas is na Tibo* geboren,ik was op Tibo's eerste verjaardag zwanger van Jonas en zien dan ook Jonas als een kado van hem.
Ik was wel bang en zeker toen ik terug aan de 23 weken was.
Ook had ik bij Jonas op 6 maanden terug al opening maar hij is uitijndelijk geboren op de uitgerekende dag.

Hoi Kimpie,
Geen probleem..bij mij gebeurt het soms ook dat ik even niet op de forums kom...
Merci dat je je verhaal met mij hebt gedeeld...Het is ongelofelijk dat je exact 1 jaar na Tibo zwanger werd van Jonas....letterlijk een geschenk uit de hemel.
Ik wens je in ieder geval heel veel geluk met je gezinnetje....en Tibo blijft daar voor altijd deel van uitmaken...en dat is ook maar goed zo...
Ik hoop dat ik binnen een jaar ook met hetzelfde goede nieuws mag komen als bij jouw het geval is geweest. Helaas hebben we dat niet in de hand en kunnen we enkel hopen en positief blijven...
groetjes en misschien tot gauw
Marieke

Dat is normaal hé!!
Ik heb mijn tweeling nooit gekend of gezien,maar het blijven toch mijn 2 kindjes!!
Dat doet toch ook veel pijn hoor dat ik ze nooit heb kunnen zien,maar het kon niet anders of ik verloor Yaro ook.

hoi kimpie,

Dat van je msn...hoe gaat dat hier in zijn werk. Ik bedoel ik zit zelf ook wel op msn met mijn vrienden. Maar heb je daarvoor mijn msn adres niet voor nodig?
je laat het me maar weten..
In ieder geval vind ik het fijn...en bedankt.
veel liefs en tot gauw


Hoi Wen,
Het spijt me dat je dit is overkomen....veel sterkte....want er zullen altijd dagen of momenten zijn dat het niet gaat..en dan moeten we ook gewoon onszelf zijn en het verdriet toelaten, ook al vinden de mensen dat we genoeg getreurd hebben...dat gevoel van leegte en gemis zal er altijd zijn...
veel liefs en succes met je kindje !

Ja,Yaro is een kindje van een drieling!!

hallo marieke,ik heb je topic gelezen.ik weet wat je door heb gemaakt want ik kreeg maandag hetzelfde te horen ons dochtertje van 24 weken heeft ook trisomie 13...het kwam als een schok voor ons want we dachten dat alles goed is ons staat die moeilijke beslissing nog bevoor maar eiegnlijk weten we al wat we gaan doen...wij willen haar niet langer laten lijden en de zwangerschap beeindigen...je voelt je zo hulpeloos en leeg...eindeloos verdriet ik heb je toegevoegd op msn maar ik weet niet of je die nog wel gebruikt

veel sterkte in deze moeilijke periode

veel sterkte!