En??? Wat denken jullie ???
Moderators:Welcome, Moderators
Laat het ons hopen hé, ondertussen zijn we al bezig aan dag 46. Ik ga (proberen) te wachten tot donderdag of vrijdag om te testen. En dan heel hard hopen dat het positief is, zou het wel HEEL fijn vinden om ook bij de januari mama's te komen!ja ambertje, nu is het uwe toer eh, dus een testje doen en ons natuurlijk het GOEDE nieuws komen vertellen eh,
Flupke, is het ondertussen al een beetje beter doorgedrongen??
Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan!
Hey AMbertje, ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat je ons komt vervoegen bij de januari-mama's hoor. We zullen alleszins blijven duimen 
Het begint bij mij inderdaad toch al een beetje door te dringen
Ik begin zelfs al last te krijgen van misselijkheid. Een constant gevoel van lichte misselijkheid. bijna de ganse dag door. En zeker als ik honger begin te krijgen. Das nog zoiets... ik heb enorm snel terug honger nadat ik gegeten heb, maar ik probeer me niet te laten gaan hoor of ge kunt mij binnen enkele maanden rollen 
Ook ben ik enorm vermoeid. Daar had ik al de ganse week last van, maar ik dacht dat het was van te hard te werken, want ik had een hele drukke week achter de rug. Het bleek dus van iets anders te zijn. Achteraf gezien had ik de tekenen al kunnen herkennen, want dat was bij mijn vorige zwangerschap ook al vanaf de eerste dagen. Ik denk dat ik er onbewust niet echt iets achter durfde te zoeken omdat de teleurstelling dan misschien te groot zou zijn als het niets was geweest. Mij hoort ge alleszins nie klagen dat ik misselijk ben. Ik vind het momenteel een heerlijk gevoel Maar dat zal wel veranderen eens ik over de pot begin te hangen. Sedert gisteren heb ik ook last van stekende pijn en gespannen gevoel in mijn borsten. Kan dat nu al??
Och... ik vind het toch keiplezant
Ik ga pas volgende week dinsdag naar de dokter om bloed te laten trekken ter bevestiging. Ik heb nu de ganse week verlof en wij gaan altijd naar de dokter op ons werk. Ik heb nu geen zin om tijdens mijn verlof mijne kop te laten zien op 't werk. Dan beginnen ze weer vragen te stellen die ik helemaal nog niet wens te beantwoorden. Ze zullen het snel genoeg weten, want ik principe ben ik verplicht om op het werk onmiddellijk te laten weten dat ik zwanger ben gezien de risico's die aan ons werk verbonden zijn. Ik hoop het toch nog wat te kunnen uitstellen tot half juni, tot na mijn bezoek aan de gynaecoloog.
Het begint bij mij inderdaad toch al een beetje door te dringen
Ik begin zelfs al last te krijgen van misselijkheid. Een constant gevoel van lichte misselijkheid. bijna de ganse dag door. En zeker als ik honger begin te krijgen. Das nog zoiets... ik heb enorm snel terug honger nadat ik gegeten heb, maar ik probeer me niet te laten gaan hoor of ge kunt mij binnen enkele maanden rollen Ook ben ik enorm vermoeid. Daar had ik al de ganse week last van, maar ik dacht dat het was van te hard te werken, want ik had een hele drukke week achter de rug. Het bleek dus van iets anders te zijn. Achteraf gezien had ik de tekenen al kunnen herkennen, want dat was bij mijn vorige zwangerschap ook al vanaf de eerste dagen. Ik denk dat ik er onbewust niet echt iets achter durfde te zoeken omdat de teleurstelling dan misschien te groot zou zijn als het niets was geweest. Mij hoort ge alleszins nie klagen dat ik misselijk ben. Ik vind het momenteel een heerlijk gevoel Maar dat zal wel veranderen eens ik over de pot begin te hangen. Sedert gisteren heb ik ook last van stekende pijn en gespannen gevoel in mijn borsten. Kan dat nu al??Och... ik vind het toch keiplezant
Ik ga pas volgende week dinsdag naar de dokter om bloed te laten trekken ter bevestiging. Ik heb nu de ganse week verlof en wij gaan altijd naar de dokter op ons werk. Ik heb nu geen zin om tijdens mijn verlof mijne kop te laten zien op 't werk. Dan beginnen ze weer vragen te stellen die ik helemaal nog niet wens te beantwoorden.
Ze zullen het snel genoeg weten, want ik principe ben ik verplicht om op het werk onmiddellijk te laten weten dat ik zwanger ben gezien de risico's die aan ons werk verbonden zijn. Ik hoop het toch nog wat te kunnen uitstellen tot half juni, tot na mijn bezoek aan de gynaecoloog.
Mijn vorige drie zwangerschappen zijn ook vlekkeloos verlopen. We dachten wel eens aan het eventuele misgaan, maar dit was een ver-van-mijn-bed-show verhaal. Telkens werden de baby's ook gecontroleerd op vanalles en nog wat en nooit waren we bang dat het geen goed nieuws ging zijn.
Tot vorige maand, als je daar op de tafel ligt en de gyn controleert alles en ie vind het niet direct terug, dan panikeer je wel
. En als ie dan zegt dat het verkeerd afgelopen is, dan landt je wel met beide voeten op de grond en besef je dat je ook maar een mens bent die zoiets kan overkomen. Vreemd om te zeggen, maar ik ben in die tijd heel wat serieuzer geworden in alles, vroeg flapte ik alles uit, lachte ik veel. Nu houdt ik me meer in en laat ik alles meer over me heen gaan, tja, een beetje volwassener geworden zeker ? 
Tot vorige maand, als je daar op de tafel ligt en de gyn controleert alles en ie vind het niet direct terug, dan panikeer je wel
. En als ie dan zegt dat het verkeerd afgelopen is, dan landt je wel met beide voeten op de grond en besef je dat je ook maar een mens bent die zoiets kan overkomen. Vreemd om te zeggen, maar ik ben in die tijd heel wat serieuzer geworden in alles, vroeg flapte ik alles uit, lachte ik veel. Nu houdt ik me meer in en laat ik alles meer over me heen gaan, tja, een beetje volwassener geworden zeker ? 
Dank je wel voor alle duimpjes die omhoog staan! 
Flupke als ik lees dat je zo misselijk bent, begint het bij mij eigenlijk toch een beetje te kriebelen. Heb al een paar keer gehad dat ik mottig was. Niet echt misselijk in mijn maag maar meer achter in mn keel (ik weet het, klinkt bizar) en ik heb dat ook meer als ik honger heb.
Maar verder heb ik nergens last van, rond de tijd dat ik dacht ongi te worden heb ik wel verschillende keren krampen gehad waardoor ik dacht dat mn
eraan kwamen, maar niks.
Zou het misschien toch...
Ik maak mijn eigen zo gek hé, dat kunt ge u niet voorstellen. Ma ik durf niet te hopen want de eerste maand was het net hetzelfde als nu. En toen zijn de er toch nog doorgekomen op dag 50.
Nog een paar dagen...... In tussentijd ga ik proberen om jullie hier wat te ambeteren!
En ik heb iets leuk om naar uit te kijken, donderdag ga ik naar Bon Jovi in Nijmegen!! echt tof!
Flupke als ik lees dat je zo misselijk bent, begint het bij mij eigenlijk toch een beetje te kriebelen. Heb al een paar keer gehad dat ik mottig was. Niet echt misselijk in mijn maag maar meer achter in mn keel (ik weet het, klinkt bizar) en ik heb dat ook meer als ik honger heb.
Maar verder heb ik nergens last van, rond de tijd dat ik dacht ongi te worden heb ik wel verschillende keren krampen gehad waardoor ik dacht dat mn
eraan kwamen, maar niks.Zou het misschien toch...
Ik maak mijn eigen zo gek hé, dat kunt ge u niet voorstellen. Ma ik durf niet te hopen want de eerste maand was het net hetzelfde als nu. En toen zijn de
er toch nog doorgekomen op dag 50.Nog een paar dagen...... In tussentijd ga ik proberen om jullie hier wat te ambeteren!
En ik heb iets leuk om naar uit te kijken, donderdag ga ik naar Bon Jovi in Nijmegen!! echt tof!
Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan!
Hey Ambertje, we blijven alleszins duimen hoor voor jou. Die misselijkheid is bij mij niet echt overheersend. Het is gewoon een licht constant misselijk gevoel dat eventjes overgaat als ik net gegeten heb, maar dat er na een uurtje al terug is. Toen ik vorige week nog niet wist dat ik zwanger was had ik een heel enkele keren en scherpe steek in mijn buik, dat ik dacht dat de er zouden doorkomen. Da was dus gelukkig niet het geval. Ik heb nu ook regelmatig 'last' van steken in mijn lies, maar da vindt ik helemaal niet erg. Ik ben al blij dat ik tekenen heb van zwangerschap: misselijkheid, steken in de lies, enorme vermoeidheid, heel gespannen en pijnlijke borsten (amai zunne) . Tijdens mijn vorige, wel heel erg korte zwangerschap (8 weken, vruchtje gestopt met groeien op 5 1/2 weken), had ik maar enkel af en toe last van vermoeidheid en lichte misselijkheid, maar was er verder niet veel te bespeuren. Hopelijk is het een goed teken dat deze keer alles in orde gaat komen
er zouden doorkomen. Da was dus gelukkig niet het geval. Ik heb nu ook regelmatig 'last' van steken in mijn lies, maar da vindt ik helemaal niet erg. Ik ben al blij dat ik tekenen heb van zwangerschap: misselijkheid, steken in de lies, enorme vermoeidheid, heel gespannen en pijnlijke borsten (amai zunne) . Tijdens mijn vorige, wel heel erg korte zwangerschap (8 weken, vruchtje gestopt met groeien op 5 1/2 weken), had ik maar enkel af en toe last van vermoeidheid en lichte misselijkheid, maar was er verder niet veel te bespeuren. Hopelijk is het een goed teken dat deze keer alles in orde gaat komen Hoi Flupke, ik kan geloven dat je blij bent met al je 'symptomen'. Ik hoop voor jou ook dat nu alles goed gaat. Dat is denk ik wel normaal dat je nu wat met de schrik zit. Maar ik zal heel hard duimen en hopelijk hoor je binnenkort goed nieuws van de gyne hé, dan kan je helemaal genieten!
Mijn misselijkheid (als ge het zo kunt noemen) is nu ook over. Ook die krampen heb ik niet meer gehad. En nog steeds geen te bespeuren. Ik denk dat ik overmorgen ga testen, dan is het dag 51. OP voorwaarde dat ik zo lang kan wachten wat de test ligt hier al en dan is het niet gemakkelijk!
Veerke, ik zie aan je banner dat je een volgende ronde in bent gegaan. Ik zal duimen zunne!!
grtz
Mijn misselijkheid (als ge het zo kunt noemen) is nu ook over. Ook die krampen heb ik niet meer gehad. En nog steeds geen
te bespeuren. Ik denk dat ik overmorgen ga testen, dan is het dag 51. OP voorwaarde dat ik zo lang kan wachten wat de test ligt hier al en dan is het niet gemakkelijk! Veerke, ik zie aan je banner dat je een volgende ronde in bent gegaan. Ik zal duimen zunne!!
grtz
Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan!
Hoi Chanti, het zal toch niet voor deze keer zijn. heb deze morgen getest en het was negatief. Ik had het ondertussen wel al gedacht want anders had ik al lang iets gemerkt aan mijn lichaam volgens mij. Maar ondertussen ben ik alweer op dag 50 en nog steeds geen te bespeuren. Wordt er toch wel een beetje moedeloos van. Ben ook al serieus aan het denken dat er iets mis is, dit kan toch niet meer van het ontwennen van de pil zijn hé.
te bespeuren. Wordt er toch wel een beetje moedeloos van. Ben ook al serieus aan het denken dat er iets mis is, dit kan toch niet meer van het ontwennen van de pil zijn hé.Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan!
maar rap komen, hè. Kan je tenminste weer opnieuw beginnen... Stom dat je nog zo lang moet wachten om naar de gyn te gaan...oei ambertje, weer zo een lange cyclus, ja is helemaal niet meer plezant,
hoe lang ben je nu al van de pil af? mijn huisarts heeft gezegd dat het overhoop kan liggen tot een half jaar na het stoppen met de pil,
ik hoop zo dat je je mag krijgen ofwel stillekes aan tekenen mag krijgen dat je wel zwanger bent want ik wordt er ambetant van in jou plaats,
veel sterkte alleszinds
hoe lang ben je nu al van de pil af? mijn huisarts heeft gezegd dat het overhoop kan liggen tot een half jaar na het stoppen met de pil,
ik hoop zo dat je je
mag krijgen ofwel stillekes aan tekenen mag krijgen dat je wel zwanger bent want ik wordt er ambetant van in jou plaats,veel sterkte alleszinds
liefde is iets wat niet te koop is, als je het gevonden hebt laat het dan nooit meer gaan, hou het met 2 handen vast en koester het.
Ik ben begin januari gestopt met de pil dus ik zit bijna aan de magische 6 maanden grens. Ik dacht in het begin ook dat het van mn pil was. En ik was vol goede hoop dat ik op de goede weg was toen mijn 2de cylcus 37 dagen was. Maar mijne 3de cyclus (deze dus) is nu 51 dagen en nog altijd niks. Ik ga volgende week eens langs de huisarts, misschien kan hij al iets meer zeggen.
En ik vind het natuurlijk erg dat het deze keer niks is maar ik vind het nog veel erger dat ik niet opnieuw kan beginnen! Had nochtans zo gehoopt om het op mijn verjaardag (volgende week) te kunnen zeggen aan mijn ouders. Dan nog maar ff zwijgen hé!
En ik vind het natuurlijk erg dat het deze keer niks is maar ik vind het nog veel erger dat ik niet opnieuw kan beginnen! Had nochtans zo gehoopt om het op mijn verjaardag (volgende week) te kunnen zeggen aan mijn ouders. Dan nog maar ff zwijgen hé!
Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan!
ja das echt balen,
tis te hopen dat de huisarts inderdaad iets meer kan vertellen, tis te hopen dat je vandaag nog je krijgt, dan weet je tenminste iets eh,
ons lichaam zit eigenlijk toch raar in mekaar eh, we hebben er eigenlijk geen of weinig controle over
tis te hopen dat de huisarts inderdaad iets meer kan vertellen, tis te hopen dat je vandaag nog je
krijgt, dan weet je tenminste iets eh,ons lichaam zit eigenlijk toch raar in mekaar eh, we hebben er eigenlijk geen of weinig controle over
liefde is iets wat niet te koop is, als je het gevonden hebt laat het dan nooit meer gaan, hou het met 2 handen vast en koester het.