Babyforum.be

ik ben altijd mega goed gezind heb bijna nooit een slechte dag...
en vandaag gaat het me echt niet af. ik krijg daarjuist berichtje van mijn broer dat hij en mijn mama ons mist . we zijn onlangs verhuist van antwerpen naar pulderbos. de tranen liepen zo over mijn wangen.

ik woon hier heel graag ma het is hier heel rustig en heb hier eigenlijk geen familie in de buurt buiten mijn zus ma da zie ik echt heel weinig . en heb ook mijn schoonouders ma dat is niet hetzelfde.

ik heb precies nu zo een verdriet omdat ik mijn familie niet meer bij mij heb alles lijkt ineens zo ver weg... en hoe meer ik daar over nadenk hoe verdrietiger ik word . ik heb alles om gelukkig te zijn ma toch ben ik da niet op de moment . ik weet niet hoe ik me hierover moet zetten.

hey, dat gaat wel over hoor!
heb ook zo'n dagen gehad!
maar je zegt zelf, je hebt alles om gelukkig te zijn!
probeer dagelijks het beste uit je dag te halen, zoek naar voldoening
en dan vergeet je je heimwee, want dat is het wel wat hé!
gelukkig bestaat er nog telefoon, e-mail, etc om het contact met je thuis niet te laten verwateren!!!
en daarbij ... zover is 't stad niet hé!!!

ja ik denk dat het heimwee is ... ik heb al in gent gewoond in machelen en in stekene ... maar altijd had ik nog mijn appartement in antwerpen, waar ik altijd terug heen kon. en als ik langs mijn familie wou gaan voornamelijk mijn broer en mama dan deed ik dat. ma als ik daar nu wil heen gaan moet ik dat aan mijn ventje vragen of de bus nemen wat ik niet zie zitten met 2 kids.

ik woon hier ook heel graag hoor echt waar ma ergens vind ik mijnen draai hier niet maar dat betert wel . het is nu ook te koud om te wandelen of buiten iets te doen en zit ik dus heel de tijd binnen . en daar loop ik de muren van op .

inderdaad, het zal wel beteren als het weer ook betert!

ik was aan het lachen met de zwangeren hier op het forum (omdat ze zelf zeiden dat ze aan het zagen waren) en nu ben ik zwanger en ik begin der ook aan
soms hebt ge wel eens een goed woordje nodig van iemand om wat op te beuren en dat heb je wel altijd hier

da's waar!

benik dan zo'n zagerd

neen hoor ... ma k moest denken aan dat jij dat van de week in een berichtje schreef...

oef ... ik ben geen zagerd!!!!!!!!!
hehe dat maakt mijn dag ook weer goed
enfin die was al goed!!!

ik denk ook dat het je hormonen zijn hoor. ik heb ook veel kleenexkes gebruikt in mijn beide zwangerschappen. het doet toch iets raar hé met je lichaam? probeer er zoveel mogelijk van te genieten, tis voorbij voordat je het weet! maar dat weet je wel al hé . en als je je niet goed in je vel voelt, surf dan snel naar het babyforum en wij staan paraat!
barbaraxxx

Het kan aan de hormonen liggen maar ook aan heimwee.
Mijn hart ligt in Grimbergen en hoe verder ik ervan af ga wonen, hoe meer pijn ik heb. Rij ik door Grimbergen, voel ik me tot rust komen.

Maar ja, de hormoontjes zullen de zaak wel verergeren.

Ik heb dat ook vaak, dat ik verdrietig ben omdat ik de aanwezigheid van mijn ouders en broer mis. Ik heb soms zo'n spijt dat ik verhuisd ben, dat ik niet daar ben blijven wonen... Hoewel ik nu maar op 5 min. van hen woon, toch voel ik me eenzaam als ik s avonds thuis zit en weet dat zij daar gezellig zitten. Ik ben dan altijd blij als m'n broer op msn is en we kunnen babbelen of onozel doen.
De laatste tijd ga ik heel veel naar hen en dan voel ik me goed, maar als ik dan thuis kom voel ik weer die leegte.
Ik denk dat het niet alleen met mijn zwangerschapshormonen te maken heeft, maar idd de heimwee...

da is raar he da ge da hebt . ik hou me altijd sterk ma soms dan gaat het gewoon niet . en zeker nu mijn broer zowat problemen heeft maar dat kan ik nu niet hier neerschrijven . maar ik heb er echt verdriet van. ik zou het moeten vertellen maar kan het gewoon niet. het is iets dat niet zomaar iemand hoeft te weten . de mooie wolk waar ik op zat van de zwangerschap is vannacht even veranderd in een donkere wolk door hetgeen er gebeurd is. het zal wel terug beter worden ma het zal tijd nodig hebben .

oei Betty, dat klinkt niet echt positief
hoop voor jou dat je snel door deze periode heen bent
en dat wat het ook mag zijn, voor je broer ook snel opgelost is
sterkte

Iedereen heeft moeilijke momenten dus daarin ben je zeker geen uitzondering

Ik hoop voor je dat, wat er ook scheelt, je toch nog positieve kracht uit iets halen (zoals uit je kindjes he ) en je je daardoor dan weer wat beter voelt.

En eens goed wenen doet toch ook altijd deugd he, beter dat dan alles opkroppen!

Veel sterkte nog

Gaat het al wat beter vandaag?

ja het gaat beter ik zal je wel is in een pb sturen wat er gebeurd is .
het is al een geluk goed afgelopen met men broer...

ik zie wel iets verschijnen

maar meisje toch...wel vervelend allemaal voor je maar het doet al goed te lezen dat het al iets beter gaat!

idd dat doet goed om te lezen dat het al wat beter met jullie gaat.


grtz greet

K vind loes hier al een paar keer terug met huibuien
Ze zit dan echt wel in een dip
Ze wil de kleine verkopen op de rommelmarkt
Rekening houden dat het wel "gewoon" de hormonen kunnen zijn en geen depressie waar ze toch wel gevoelig aan kan zijn in tijden van homonale verandering
T gaat dan na een tijdje weer beter precies.
Nu darnet kwam ze een nieuwe broek tonen die ze dringend nodig had
en was ze weer happier
T is toch telkens weer verschieten
T zal ook wel weer gaan liggen zekerst

Ik voelde mij een slaaf: pampers verversen en eten geven , precies of er was nix anders, maar dat verandert wel

ja hoor Isabelle , dat verandert wel. En het zal begot niet lang meer duren.
Als ze je dan begroeten met een glimlach, voel je je snel meer mama dan ooit!!

idd, in het begin wist ik met mezelf ook geen blijf
ik voelde me echt slecht
ik kon ten eerste zelf nog niet goed uit de voeten, ik zat nog steeds vol vocht dat niet wou afdrijven, dus had enorm veel last om mezelf te aanvaarden zoals ik eruit zag
Daarenboven heb je het gevoel dat je niets anders doet dan idd pampers verversen, papjes geven, kleintje verzorgen en je moet je huishouden ook nog doen
Ik vond dat in het begin heel frustrerend, zeker omdat het toen ook nog eens winter was en woonde in een deprimerend huisje
Maar na een tijdje gaat dat echt over hoor.
Je moet eerst je draai vinden en wennen aan je nieuwe leven
en dan gaat er precies een hele andere wereld voor je open!
dan geniet je van jekleintje en van je nieuwe leven!
Dus kop op en alles komt wel goed!