vraag van een vriendin/draagmoeder
Moderators:Welcome, Moderators
fff moeilijk hoor. Een tijdje geleden kwam een heel goede vriendin van me bij me. Ze wilde met me praten. Ze kan zelf geen kinderen krijgen omdat ze vervroegd in de overgang is. (ze is 32 en wil dolgraag een kindje) Met veel omwegen vroeg ze of ik eventueel draagmoeder zou willen zijn. We hebben er natuurlijk lang over gepraat en ik heb haar gezegd dat ik niet denk dat ik het doen maar ik zou er wel over nadenken. Ik ben voor mezelf tot de conclusie gekomen dat ik het op zich best zou kunnen , maar ik denk niet voor een vriendin. Ik zie haar zekers 2 keer per week. Mijn man staat er hetzelfde voor als ik dus we gaan haar vertellen dat we het niet gaan doen. Moeilijk hoor. Maar ik moet eerlijk blijven tegenover haar. Kent iemand zo'n situatie? Vind t heel moeilijk om te brengen trouwens.
Groetjes, Swaas
tja weet niet of eiceldonatie een optie voor haar kan zijn, heb me daar nooit in verdiept eigenlijk Haar vraag naar mij was echt specifiek draagmoeder en daar ben ik over gaan nadenken.
Opzich als ik het zou kunnen doen voor iemand die ik bv niet naast mijn deur heb wonen zou ik het waarschijlijk wel kunnen (al weet je natuurlijk nooit wat de gevoelens eenmaal zijn als het zover is). Ons gezin is voltooid en mijn man is geholpen, puur omdat we het echt bij 1 kind willen laten. Dat is voor ons zo overduidelijk dat ik in dat opzicht denk dat ik het wel aan zou kunnen. Ook is het natuurlijk een prachtig geschenk naar een ander want wat is nou mooier dan een kind....
Maar goed, ik denk dat ze verder moet zoeken naar iemand die het voor haar wil doen. Ze heeft het nu voorgelegd aan een nicht waar ze heel close mee is. Nog geen concrete vraag maar wel dat ze er mee bezig zijn.
Opzich als ik het zou kunnen doen voor iemand die ik bv niet naast mijn deur heb wonen zou ik het waarschijlijk wel kunnen (al weet je natuurlijk nooit wat de gevoelens eenmaal zijn als het zover is). Ons gezin is voltooid en mijn man is geholpen, puur omdat we het echt bij 1 kind willen laten. Dat is voor ons zo overduidelijk dat ik in dat opzicht denk dat ik het wel aan zou kunnen. Ook is het natuurlijk een prachtig geschenk naar een ander want wat is nou mooier dan een kind....
Maar goed, ik denk dat ze verder moet zoeken naar iemand die het voor haar wil doen. Ze heeft het nu voorgelegd aan een nicht waar ze heel close mee is. Nog geen concrete vraag maar wel dat ze er mee bezig zijn.
Groetjes, Swaas
- jong moederke
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 jul 2005, 14:54
Goh,moeilijk hé.
Maar zoals hier al staat,als je er geen 100% achter staat zou ik het toch ook niet doen.
Ik zelf zou het niet doen,de emotionele band zou te groot zijn.
En als dat kindje dan begint te praten en mama zegt tegen die vriendin terwijl jij dat kind 9 maand gedragen hebt.
Neen,zou niet voor mij zijn.
Veel sterkte nog!
Maar zoals hier al staat,als je er geen 100% achter staat zou ik het toch ook niet doen.
Ik zelf zou het niet doen,de emotionele band zou te groot zijn.
En als dat kindje dan begint te praten en mama zegt tegen die vriendin terwijl jij dat kind 9 maand gedragen hebt.
Neen,zou niet voor mij zijn.
Veel sterkte nog!
Mijn zus heeft ook erg veel probelemen gehad om zwanger te geraken terwijl ik al van mijn 2de zwanger was.
Erg frustrerend voor haar.
Ze heeft met mij ook veel over draagmoederschap gehad maar ik heb haar eerlijk duidelijk gemaalkt dat ik dat fisiek en mentaal niet zou aankunnen.
Daarna hadden we het over eiceldonatie, wat ik ook al ontzettend moeilijk zou vinden want dan zou ik constand het gevoel hebben dat het mijn kind is omdat het deels je eigen genen zijn die je afstaat.
Ik had het erg moeilijk om het haar te zeggen, maar ben blij dat ik het gedaan heb.
Eerlijk duurt het langst.
Gelukkig is het nooit zover moeten komen want ze is met veel geluk en hormonen toch zwanger geraakt
Erg frustrerend voor haar.
Ze heeft met mij ook veel over draagmoederschap gehad maar ik heb haar eerlijk duidelijk gemaalkt dat ik dat fisiek en mentaal niet zou aankunnen.
Daarna hadden we het over eiceldonatie, wat ik ook al ontzettend moeilijk zou vinden want dan zou ik constand het gevoel hebben dat het mijn kind is omdat het deels je eigen genen zijn die je afstaat.
Ik had het erg moeilijk om het haar te zeggen, maar ben blij dat ik het gedaan heb.
Eerlijk duurt het langst.
Gelukkig is het nooit zover moeten komen want ze is met veel geluk en hormonen toch zwanger geraakt
Ik zou dat misschien wel zien zitten. Natuurlijk niet voor iedereen, maar voor close personen zou ik dat wel over hebben. Wat wel een voorwaarde zou zijn, dat is dat het geen eicel van mij zou mogen zijn. Want dan zou het een kindje van mij zijn, en daar zou ik niet mee kunnen leven.
Maar ja, natuurlijk moet je daar echt veel en goed over nadenken, want er komt wel wat meer bij kijken als je echt voor die vraag staat.
Maar ja, natuurlijk moet je daar echt veel en goed over nadenken, want er komt wel wat meer bij kijken als je echt voor die vraag staat.
ik denk dat ik het ook wel zou kunnen, maar dan wel als het geen eicel van mij is. ik weet niet goed hoe dat gaat, maar als de eicel en zaadcel van dat koppel is en dat zo bij mij word ingebracht, dan is het eigenlijk sowieso mijn kindje niet. ok, ik zou het wel lastig hebben na de bevalling om het af te staan, maar als ik dan de lach op hun gezicht zou zien, zou ik me goed voelen. maar dan wel zonder een eicel van mij.
eiceldonatie, dat zou ik niet kunnen, dat is dan eigenlijk een half kindje van mij.
maar jij moet doen waar je je goed bij voelt, sta je er niet 100% achter, doe het dan niet, ook al zijn het je vrienden.
groetjes en hou ons op de hoogte!
barbaraxxx
eiceldonatie, dat zou ik niet kunnen, dat is dan eigenlijk een half kindje van mij.
maar jij moet doen waar je je goed bij voelt, sta je er niet 100% achter, doe het dan niet, ook al zijn het je vrienden.
groetjes en hou ons op de hoogte!
barbaraxxx