Babyforum.be

Bedankt voor die lieve woorden! Ik hoop het ook dat ik vlug met goed nieuws kan komen!

De eerste maanden moest ik er niet aan denken... de bevallign is mij zwaar gevallen (zo zwaar dat ik nu heb laten garanderen dat ik een ks krijg omdat ik dat niet nog een keer wil meemaken, dan zou ik geen kinderen meer willen, dat geeft wel aan hoe afschuwelijk ik het vond he) en die eerste maanden met een baby vind ik ook echt niet leuk... in een ideale siuatie ben ik zwanger, heb ik een geweldige kraamtijd en dan hou ik een winterslaap tot mn kindje zeker een half jaar is... Pfff ik zie er nu al tegenop stras dit kindje te leren kennen, weten wat welk huiltje is, darmkrampjes, ontroostbaar huilen, zelf kapot zijn... nee dat vind ik echt niet fijn maar ik weet gelukkig dat die periode over gaat en zolas Lola nu is en doet... geweldig! Nu geniet ik voor meer dan 200% en daar doe ik het voor. Die paar maanden stressen wegen echt niet op tegen het geluk wat een kindje brengt.

Ik kijk er stilletjes wel weer naar uit om terug zwanger te zijn. Ik vond het zó een zalige periode... Maar natuurlijk ga ik nu nog een beetje wachten. Als Fleur een jaar is, zou ik terug zwanger willen worden, da vind ik ideaal. Eerst mijn vriend nog overtuigen. Hij vind het best zwaar een baby in huis, en ik ook wel hoor, maar een 2e is anders als een eerste he, dan weet je al meer hoe of wat... Ik denk dat als Fleur wat groter is, hij wel van gedacht zal veranderen.

Ik ben enig kind en ik had thuis nooit iemand om mee te spelen enzo en daarom zei ik altijd dat ik minstens twee kindjes wou. De zwangerschap is vlot gegaan en de bevalling ook. Ik vond het wel fijn leven in mij te voelen, maar dat gemis van de buik die de meeste hebben na de bevalling, dat heb ik niet gehad. Nu heb ik iets van 'we zien wel hoe het loopt met Torben en wie weet binnen een paar jaar'. Wat mij echter wat zou tegenhouden is het feit dat de kamers zo klein zijn. Een bed, een kast en de kamer is vol. Wij hebben geen zolder of kelder en het is nu soms al sukkelen qua opbergruimte. De salontafel kan dan wel dienen als bureau voor de kinderen, maar er komen nog andere zaken bij kijken hé ... Onze buren hebben twee kindjes en ze zeggen dat het erg moeilijk is om de kinderen de nodige bewegingsvrijheid te gunnen qua spelen enzo. Ik weet het niet goed, we zullen zien hoe het voelt binnen dit en een paar jaar.

ik had een vreselijke bevalling van J achter de rug dus het heeft een hele poos geduurd, al miste ik het buikje ook wel (maar das nog iets anders) en al wist ik dat er zeeeker nog eentje moest komen. Oorspronkelijk hadden we gezegd er een jaar of 2 à 3 tussen te laten maar door de omstandigheden werd het meer en toen raakte ik helemal niet zo vanzelfsprekend zwanger - ik ging de moed bijna opgeven en had me laten testen om te zien of alles ok was en de dokter had gezegd dat er geen probs waren maar als ik na enkele maanden nog altijd niet zwanger zou zijn (we waren al meer dan een jaar aan 't proberen) dan moest ik maar eens naar een feritiliteistspecialist: die mens heeft me nooit gezien, want vlak daarop was 't toch zover en ja ik was heel blij en had er jaren op zitten hopen om eindelijk nog een zwanger te zijn maar die bevalling daar keek ik tegen op als tegen een berg. Gelukkig heb ik een hele goeie vv gevonden die me daarover heeft geholpen en beter nog er tijdens de bevalling en erna ook enorm mee heeft geholpen. Dank zij haar was de geboorte van R zowat het tegengestelde van die van J en ik ben haar daar enorm dankbaar om.

Nu ben ik blij dat er veel tijd russen de kids zit want dat heeft ook veel voordelen en minder dan 2 jaar ertussen zou ik nooit willen maar soms (heel soms) dan knaagt er een stemmetje in mij dat zegt van "daar had er nog eentje tussen moeten kunnen zitten" - raar hè.

Leen, intussen is het zover hè ... ik duim voo rjou dat alles goed gaat - ik ken iemand die 3 keer plat moest liggen maar die alleen de eerste keer zwangerschapsvergiftiging heeft gehad dus hopelijk kan je het dan zoals zij hebben maar dan zonder de platte rust en dus zonder ooit nog zwangerschapsvergiftiging.

Fairytale, die twijfels dat wakkert wel eens op maar ik kan je garanderen dat een kidnje dat allemaal waard is en euh het kan zonder ks ook op een heel andere manier ... Wat ik wel deed was ervan uitgaan dat het even erg kon zijn als de eerste keer (erger kon niet had mijn gyn toen gezegd) en hopen dat het beter ging meevallen en met de juiste begeleiding heb ik dan toch nog een ongelooflijk vlotte bevalling mogen meemaken ook. 'k Wens iedereen toe dat ze het mogen meemaken zoals mijn eerste (pracht)zwangerschap en mijn 2de bevalling = de ideale combinatie. Tijdens de tweede zwangerschap vond ik alles veel zwaarder: zat meteen met bekkeninstabiliteiit en was dus maar was blij da tik geen peuter meer in huis had die ik moest lopen tillen ... integendeel ik had zelfs een slimme helper van 5 jaar die uitkeek naar de komst van zijn broertje. Dat was heerlijk dat hij dat zo bewust kon meemaken ook.

Goh en nu hè: voor mij geen zwangerschappen of bevallingen meer (dank u) maar ik ben nog altijd verzot op beebjes ...

Ik ben opgegroeid in een groot gezin....en wij hadden een paar kamers...maar waarvan 1 grote...en daar sliepen wij met 4 in...ik vond dat altijd supergezellig om zoveel broers en zussen te hebben....

Natuurlijk werd er ook wel een keer meer ruzie gemaakt, maar dat hoorde erbij...
Zelf maar 1 tje, daar zou ik niet genoeg aan hebben....tenzij er redenen voor zijn dat het niet meer lukt of zo....

Ik zou er toch graag 3 of 4 willen, maar onze situatie laat dit nu toch nog niet toe....alhoewel ik weet dat moeilijk ook gaat....
Dat verlangen naar een tweede word bij mij met de dag groter....en nu met de geboorte van ¨het kindje van mijn zus: Lislot....wordt het nog groter....We zien wel

De dag dat ik denk van "moeilijk kan ook" en ik vind dat de kleine kamers geen hindernis meer vormen, dan weet ik dat de tijd rijp is voor een tweede, maar 3 of 4 dat lukt hier echt niet. Mijn vader komt ook uit een groot gezin (5 kinderen) en ik ben altijd gewoon geweest om zoveel tantes, ooms, neven en nichten te hebben. Als ik dan zie dat Torben maar 1 tante en 1 neef heeft, dan vind ik dat zo'n vreemd idee.

Qua leeftijd tussen twee kindjes zegt mijn verstand me dat het best is om te wachten tot de eerste zelfstandig is en al naar 't school gaat of zo. Maar hou me niet aan die woorden want als het verlangen groot wordt dan kan niets me tegenhouden, ook niet Major

Wij hebben hier nu maar 1 slaapkamer, en er staat een bedje in voor Anaïs, maar meestal slaapt Anaïs bij ons in bed....die kamers vind ik zo geen hindernis...maar hier is het appartement op zich wel heel klein....

We zullen met de tijd wel verhuizen...
IK ben het gewoon om ook veel tantes en nonkels te hebben en Anaïs heeft er nu ook veel...en ik vind dit wel heel leuk....

Gewoon je gevoel laten spreken he Tori, van mij is dat ook zo...
Wij zijn hier af en toe wel eens onvoorzichtig....maar zwanger ben ik tot nu toe nog niet

Ik heb een heel vlotte zwangerschap gehad maar mijn bevalling was een hel. Twee dagen arbeid, drie ruggenprikken omdat ze niet werkten en de tweede dag om 22u30 besloten ze tot een spoedkeizersnede (ik had zwangerschapsvergiftiging en mijn bloeddruk stond pijlhoog).
Daarom zei ik ook de eerste 6 maanden dat voor mij ons dochtertje Emma genoeg was. Ik zag het niet zitten om nog eens zoiets mee te maken.

Maar eerlijk gezegd...soms begint het wel te kriebelen. Ik mis die buik, die stampjes, dat leven...en ik heb geen BV kunnen geven door mijn bevalling (heb twee dagen op intensieve zorgen gelegen) en daar heb ik wel spijt van.
En zoals sommigen hier al zeiden, bij een eerste kindje is alles zo nieuw en onbekend, bij een tweede heb je de routine al.
Alleen...mijn man wil het liever bij eentje houden. Nu ja, misschien kan ik hem mettertijd nog overtuigen maar dan mag het toch niet te lang meer duren want ik ben tenslotte "al" 37. Ik voel me wel jonger maar mijn lichaam is dat tenslotte niet.

spotje schreef:Wij krijgen nu wel voortdurend commentaar van " allez kom, ééntje is geen hé" of "ocharme, je gaat dat jongetje toch niet aandoen om geen broertje of zusje te hebben" "Enig kind is verwend kind"....

We krijgen dat ook te horen Spotje. Ik ben zelf ook enig kind en heb er nooit nadelen van ondervonden.
Wat je niet kent kan je niet missen tenslotte.

Ik zei ook 1 kindje en stoppen omdat Ives er al 3 had uit zijn vorig huwlijk. Nu dat ons Anouckje er is kriebelt het enorm bij mij voor nog een kindje. Ik mis dat zwanger zijn ook

Heidike schreef:Ik mis dat zwanger zijn ook

Ik had ook dat gevoel en kijk maar naar mijn onderste banner Veel succes

Ik ben er meer en meer over aan het denken. Makkelijk zou het niet zijn want ons huis is net geschikt voor 3 personen. Maar we zouden altijd de zolder kunnen aanpassen.
Ik vrees echter dat mijn man niet voor een tweede kindje te vinden zou zijn. Hij vindt eentje genoeg. Ik vond dat ook altijd maar nu...ik mis het zwanger zijn en ik met Emma was alles zo nieuw en onbekenddat het me leuk lijkt om mijn inmiddels opgedane ervaringen met meer vertrouwen toe te passen en niet bij alles in paniek te schieten.
En, ik heb Emma geen BV kunnen geven vanwege mijn zware bevalling. Ik had al tijdens mijn zwangerschap besloten om BV te gaan geven, maar ik heb het na een week moeten opgeven. En daar heb ik veel spijt van gehad. Vandaar, een tweede kindje zou ik zeker BV willen geven.

Nu Jerry nog zien te overtuigen maar daar heb ik dik mijn twijfels over.
En tenslotte...ergens ben ik wel bang voor nog zo een bevalling (staat bij de verhalen over de bevallingen) en tsja, ik ben nu ook 'al' 37, dus jaren de tijd heb ik niet meer.

Toch nog eens goed praten met je man! Het zou jammer zijn als je binnen 10 jaar erg veel spijt hebt dat jullie nu niet voor een tweede zou zijn gegaan! En als je eentje gewend bent, kan je een tweede ook wel aan. Over je bevalling: het zou nu wel moeten lukken dat je weer zo'n bevalling moet doormaken.

Ja, je hebt gelijk.
Ik ga het nu een paar maanden laten rusten want hij heeft nogal veel aan zijn hoofd met zijn werk en met al het werk dat hier aan ons huis gedaan wordt, en dan breng ik het nog wel eens ter sprake.
Dan heeft hij er ook intussen nog eens over kunnen denken en is Emma ook al een paar maandjes ouder.
En als het verlangen bij mij inderdaad blijft, dan is een serieus gesprek inderdaad wel noodzakelijk.
De bevalling jaagt me wel wat angst aan, nu toch nog, en de kans is groot dat het terug een KS zal zijn, maar met de voorgeschiedenis van mijn eerste bevalling kan alles dan beter in het oog gehouden worden.

groetjes!

nog vergeten:

iemand het canvas programma deze week gezien over oudere vrouwen (vanaf 37) die nog zwanger willen geraken?
Nu ben ik ook 37 en vanaf dan loopt de aanmaak van eicellen pijlsnel achteruit.
Maar ik ben echt niet te vinden voor vrouwen van 67 die nog zwanger woren (met eiceldonatie dan wel). Wat gebeurt er over 10 jaar met dat kindje zeg.

Hoi, wij hebben een apartement met twee slaapkamers en twee kindjes. Dat gaat best hoor.

Ben zelf alleen en wou er zelf minstens twee.

succes met de beslissing

Ik moet zeggen, hier kriebelt het ook sterk voor een tweede. Maar mijn vestand zegt van nog even te wachten, we willen binnenkort een huisje kopen en ja, je kunt niet alles tegelijk willen hé

Nu ik dat zo teruglees...raar dat ik niet onmiddellijk een 2e wou! Ik heb het gevoel alsof het verlangen voor een 2e er al was voor het 1e er was.
Ik ben met de pil gestopt, dus vanaf nu kan het... voorlopig gaan we nog niet echt klussen om zwanger te worden. We hebben nu zoiets van: we zien wel... Vanaf maart - april gaan we er wel voor gaan denken we.
Ik ben er echt klaar voor!

veel succes alvast. Ik doe ook mee.

veel succes !

succes alvast

heel veel succes allemaal!! Hopelijk snel goed nieuws hé!

Sarah, heel veel succes daar!!!!

saartje veel succes hopelijk hebben we snel goed nieuws van jullie.

Veelsucces saartje en zal hier niet te veelmeer komen lezen of krijg ook weer zin,zotteke.

Veel plezier en succes allemaal!!!!

succes!!

Hier hadden we op voorhand gezegd dat we graag 2 kindjes wilden. Na de bevalling zag ik dat toch helemaal niet meer zitten. Maar ik moet zeggen dat het nu meer en meer begint te kriebelen.
Maar we hebben afgesproken dat we het pas gaan bekijken als Maaike 1 jaar is. Dus nog effe geduld voor mij