organen.
Moderators:Welcome, mell, Moderators
Ik zat eergisteren of gisteren (weet het niet meer )naar Koppen te kijken. Er was een reportage van orgaantransplantatie.
Ik heb daar nog wel al eens aan gedacht, maar ik zou dat toelaten omdat te doen en Filip weet dat ook.
Het klinkt luguber, maar je kan er mss iemand mee helpen.
Wat vinden jullie daarvan?
Ik heb daar nog wel al eens aan gedacht, maar ik zou dat toelaten omdat te doen en Filip weet dat ook.
Het klinkt luguber, maar je kan er mss iemand mee helpen.
Wat vinden jullie daarvan?
- Anneliefje
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 nov 2005, 18:01
Jup, van mij mogen ze ook alles nemen wat bruikbaar is.
Nu las ik ergens dat de universiteit van gent te weinig lijken heeft ....
Daaraan gekoppeld mag je er nu nog niet aan denken dat je daar op een tafel ligt met van die studenten rond je die je helemaal ontleden, gelukkig besef je het dan niet meer (sorry, mijn levendige fantasie speelt me weer parten)
Nu las ik ergens dat de universiteit van gent te weinig lijken heeft ....
Daaraan gekoppeld mag je er nu nog niet aan denken dat je daar op een tafel ligt met van die studenten rond je die je helemaal ontleden, gelukkig besef je het dan niet meer (sorry, mijn levendige fantasie speelt me weer parten)
Bij mij mogen ze ook mijn organen hebben, ik heb da zelfs laten registreren bij de gemeente. Je moet gewoon in de gemeente een blad ondertekenen en dat wordt dan doorgestuurd naar een nationaal bestand of zoiets.
Mijne man weet dat ik dat wil doen, maar kwilde het toch officieel op papier zetten. Stel dat er iets met mij zou gebeuren, dan moet hij gewoon niet eens antwoord geven op die hartverscheurende vraag, want ik heb zelf mijn wil op papier staan. Tzal nog heel iets anders zijn om da tijdens een serieus gesprek met je man te bespreken, dan dat hij ervoor zou staan.
Mijn lichaam schenken aan de wetenschap, da zou ik dan weer niet zien zitten hoor. Ik ben tijdens mijn studies zelf eens gaan kijken naar de faculteit geneeskunde waar ze die disecties doen, en nee, bedankt, niet met mijn lijf. Kvind het niet zo een aantrekkelijk idee dat mijn huid eraf wordt gepeeld, dat mijn been op de ene tafel wordt bestudeerd, terwijl mijn romp op een andere tafel ligt, en dat voor 2 jaar aan een stuk.
En dan krijgt de familie alle stukjes terug om te begraven of te cremeren.
Mijne man weet dat ik dat wil doen, maar kwilde het toch officieel op papier zetten. Stel dat er iets met mij zou gebeuren, dan moet hij gewoon niet eens antwoord geven op die hartverscheurende vraag, want ik heb zelf mijn wil op papier staan. Tzal nog heel iets anders zijn om da tijdens een serieus gesprek met je man te bespreken, dan dat hij ervoor zou staan.
Mijn lichaam schenken aan de wetenschap, da zou ik dan weer niet zien zitten hoor. Ik ben tijdens mijn studies zelf eens gaan kijken naar de faculteit geneeskunde waar ze die disecties doen, en nee, bedankt, niet met mijn lijf. Kvind het niet zo een aantrekkelijk idee dat mijn huid eraf wordt gepeeld, dat mijn been op de ene tafel wordt bestudeerd, terwijl mijn romp op een andere tafel ligt, en dat voor 2 jaar aan een stuk.
En dan krijgt de familie alle stukjes terug om te begraven of te cremeren.
Nog iets: in die reportage ging het ook over een jongetje dat hersendood was maar kunstmatig in "leven" werd gehouden met machines. Dus zijn hart kloptte nog en hij ademde nog. Dan moet je als ouders de toelating geven om de machines uit te schakelen en dan pas die organen weg te schenken. Ik denk voor familie dat dit een zeer moeilijke beslissing zou zijn; ze zijn wel al dood, maar toch ademen ze nog. Snap je?
Maar als ze je toch niet meer kunnen redden, waarom eigenlijk niet?
Over die lijken in Gent: Daar zou ik mss ook voor te vinden zijn. Of bij kankerpatiënten of zo, dat ze daar dan uit leren om eventueel beter te behandelen of zo.
Het klinkt raar, maar eigenlijk zouden we er eens moeten bij stil staan...
Maar als ze je toch niet meer kunnen redden, waarom eigenlijk niet?
Over die lijken in Gent: Daar zou ik mss ook voor te vinden zijn. Of bij kankerpatiënten of zo, dat ze daar dan uit leren om eventueel beter te behandelen of zo.
Het klinkt raar, maar eigenlijk zouden we er eens moeten bij stil staan...
- Anneliefje
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 nov 2005, 18:01
heb het vene opgezocht,en het is idd zo,dat je een verklaring moet ondertekenen als je niet wilt dat je organen gebruikt worden,anders ben je automatisch donor....in de praktijk w het nitodiils toegepast,en krijg je als nabestaande de vraag voor het gebruik van organen,maar in princiepe mogen ze je zonder toestemming'gebruiken'..
dat weet ik toch niet zeker. mij hebben ze altijd wijsgemaakt om te registreren (of op papier te laten zetten). als je geregistreerd bent, dan is er niemand die het nog kan tegenhouden he. want ik denk dat het voor partner en/of kinderen niet makkelijk is om te beslissen, van gebruik de organnen maar.
Het is inderdaad zo dat je zowieso orgaandonor bent tenzij je een blad ondertekent waarin je weigert om orgaandonor te zijn.
MAAR... in de praktijk vragen ze altijd de toestemming van de familie (wat op zo een moment een heel moeilijke beslissing is).
Daarom kan je ook een formulier invullen waarin je zet dat je zowieso je organen wil afstaan. (dan moet de familie die beslissing niet nemen).
MAAR... in de praktijk vragen ze altijd de toestemming van de familie (wat op zo een moment een heel moeilijke beslissing is).
Daarom kan je ook een formulier invullen waarin je zet dat je zowieso je organen wil afstaan. (dan moet de familie die beslissing niet nemen).
Wat gebeurt er bij gebrek aan enige verklaring ?
Hier geldt het principe «wie zwijgt, stemt in» : indien door de overledene geen verzet aangetekend werd tegen orgaanverwijdering, dan kan deze gebeuren. De nabestaanden van de overledene (vader, moeder, kinderen en echtgenoot) kunnen in dit geval verzet aantekenen.
Maar indien de overledene door een verklaring zijn instemming uitdrukkelijk heeft gegeven, kan de familie niet tegen zijn wil ingaan.
Hier geldt het principe «wie zwijgt, stemt in» : indien door de overledene geen verzet aangetekend werd tegen orgaanverwijdering, dan kan deze gebeuren. De nabestaanden van de overledene (vader, moeder, kinderen en echtgenoot) kunnen in dit geval verzet aantekenen.
Maar indien de overledene door een verklaring zijn instemming uitdrukkelijk heeft gegeven, kan de familie niet tegen zijn wil ingaan.