) en we liepen er voortdurend mee op de arm. Ik had met moeite tijd om 's avonds eten te maken en van effe naar de tv te kijken. Ik had hier het boek 'regelmaat en inbakeren' (van Ria Blom) liggen. Ik had het voor de bevalling al gelezen, maar dan hebt ge nog geen vergelijkingspunten met uw eigen kindje. Ik heb het boek drie dagen geleden nog eens vastgenomen en in een speedtempo uitgelezen. Het was allemaal zo herkenbaar Toen ik deze passage las dacht ik.... jaja zo is ons pruts helemaal:
'Naast toenemende rust zag ik zoekgeraakte regelmaat die minder slapen tot gevolg had. Niet omdat baby's minder slaap nodig hadden, maar omdat ze ongemerkt meer en langer op de arm werden gehouden. Door de aandacht die ze kregen bleven ze ogenschijnlijk alert en wakker (dat dacht ik oog van ons pruts toe ze me met grote ogen bleef aankijken), waardoor de onderliggende vermoeidheid gecamoufleerd werd. De schijnbare alertheid nodigde uit tot het geven van nog meer aandacht. Ouders vertelden me ook dat hun kinderen niet op zichzelf konden zijn. Na hooguit 5 min in de box wilden ze weer opgepakt worden. Eenmaal terug in de armen was hun kind weer lachend en tevreden. Wanneer het bedtijd was wilde het kind niet gaan slapen. In plaats van zich tevreden weg te laten leggen, begon het huilen op het moment dat de billetjes de matras aanraakten (zo erg was het nog niet. Ze werd wel na 5 à10 min wakker) En als ze slapend in bed werden gelegd melden ze zich te vroeg. Deze kinderen deden hazenslaapjes en vroegen vaak om voeding (klopt voor mij 100%) Door de moeheid kregen ze het namelijk niet voor elkaar een volledige voeding tot zich te nemen. Vaak vielen ze voortijdig aan de borst in slaap , werden dan slapend in bed gelegd en werden geheid binnen een half uur weer huilend wakker. Eenmaal op de arm volgde een gulle lach, die meestal werd geduid als 'de slaaptijd is om'. Het was niet alleen de toenemende onrust die ik bemerkte, maar ook de wijze van te slapen leggen die in de loop der tijd leek te zijn veranderd. Deze zelfde groep kinderen kreeg in bed veel 'vrijheid', doordat de deken niet of nauwelijks werd ingestopt en niet verder reikte dan tot halverwege de borst. De armen waren dikwijls één stroom van beweging waar ze aan overgeleverd leken te zijn. Er was geen bewegingsplezier aan te bespeuren. De ouders wisten nooit wanneer ze weer klaar moesten staan voor hun kind omdat regelmaat ver te zoeken was. Bij eerstgeborenen was er meer tijd beschikbaar en zag ik vele ouders die zich goedbedoeld voor de 100% 'wegschonken'. Deze overdaad aan welwillendheid dekte de eigen vermoeidheid lange tijd toe...'
Ik kan zo maar blijven doorgaan. Het is echt de moeite om te lezen!!! Het is dus belangrijk om een goede regelmaat in te bouwen en van je prutske onder andere zelf in slaap te leren vallen. Ook door die ongecontroleerde bewegingen van haar armen maakt Margot zichzelf wakker. Op haar rug doet ze enkel hazenslaapjes, dus leggen we haar nog steeds op de buik
Met het inbakeren zijn we nog niet begonnen. We willen het eerst proberen met wat regelmaat in te bouwen. We zijn nu drie dagen bezig om haar telkens wakker in bed te leggen bij de eerste tekenen van vermoeidheid -> geeuwen, bleek worden, in de ogen wrijven, jengelen, drukker worden, oogcontact afbreken en wegkijken.
Na de voeding laat ik haar eerst een boerke laten en dan krijgt ze een proper pamperke. Dan leg ik haar in haar park en laat de mobile 20 min boven haar hoofdje draaien (met rustgevende muziek en trage bewegingen. Het is dus niet te hectisch). Ze ligt er echt naar te lachen en allerlei geluidjes te maken. Echt schattig. Soms heeft ze er na 10 min al genoeg van (aan de frons op haar gezicht te zien of het jengelen) Dan draai ik het ding onmiddellijk uit haar gezichtsveld en blijft ze zo nog 5 min liggen (rustig op haar gemakske rond te kijken). Als ze terug ambetant begint te doen neem ik haar op en leg haar boven in bed.
Gisteren heb ik serieus op mijn tanden moeten bijten. Ze heeft geweend dat het niet normaal meer was. Niet plezant als ge alleen thuis zijt en er u niemand kan tegenhouden om naar boven te gaan Ze heeft in totaal zeker drie uur geweend. Ze heeft tijdens de dag niet veel geslapen, maar de nacht daarvoor was al een zaligheid. Na de BV heb ik haar klaarwakker in bed gelegd en heeft ze maar 5 min geweend (de avond ervoor 1 uur ) Dat was om 20u. Om 01.45u was ze wakker. Na de BV en het pamperke onmiddellijk terug haar bed in om 02.05 u (na 20 min ) Tot 02.15 u heeft ze geweend en is dan in slaap gevallen tot 05.45u. Om 06.10u terug haar bed in en geslapen tot 08.45u. Tijdens de dag was het dus wat lastiger want ze deed weer maar slaapkes van een half uurke. Ik had barstende hoofdpijn van al het gehuil te aanhoren.
Gisterenavond is ze met papa in het bad gegaan. Dan heeft ze nog een beteke 'gespeeld'. Na de BV heb ik haar om 19u in bed gelegd. Ze heeft (met tussenpozen) 1 uur gehuild (langer laten we het niet aanhouden). Om 20u heeft ze 5 min BV gekregen. Ze heeft nog goed gegeten en was niet aan het sabbelen. En dan zijn we een zalige nacht tegemoet gegaan. Ik ben wel enkele keren gaan zien of ze nog wel ademde. Ik vond het niet normaal. Ze heeft dus het klokse rond geslapen tot 8u deze morgen. Ze is enkel om 03.15 u wakker geworden voor de voeding en om 03.30u lag ze er terug in (zonder te wenen in slaap gevallen).
Ik ben er nu dus wel degelijk van overtuigd dat het héééééééééééééllll belangrijk is om je boeleke uit zichzelf te leren slapen. Ik wist het zo ook wel, maar ik vond het zielig om haar huilend in bed te leggen. Dan lag ze soms een uur op mijn arm te wenen voordat ze in slaap viel. Ik dacht dat ik ze moest troosten, maar ze wilde alleen maar slapen. Wat een verademing. Ik schrok me deze morgen een bult toen ze om 9u aangaf terug moe te zijn. Ik dacht dat dat niet kon na zo'n nacht te slapen en nog maar wakker te zijn van 8u. Ze was dus wat aan het wenen in haar park en ik heb ze meteen in haar bed gelegd. Ze heeft in haar bed nog 5 min aan het 'neuten' geweest en is dan in slaap gevallen. Het is nu nu 10u en ze slaapt nog steeds.
Ik heb de laatste dagen echt van mijn hart een steen moeten maken, maar ik ben blij dat het resultaat er al is. Na enkele dagen kunnen ze een terugval krijgen maar dan weet ik dat ik gewoon moet doordoen. Het boek is een echte aanrader!!!
Sorry voor de lange tekst. Daar zijn jullie eventjes zoet mee om te lezen
. Een baby'tje is geen relationeel wezen, maar een emotioneel wezen en het zal totaal van de kaart zijn als zijn vertrouwenspersoon hem niet komt troosten als hij in nood is. Het spijt me als je je nu aangevallen voelt, maar op die leeftijd is het toch normaal dat je kindje dicht bij jou wil zijn? In het boek dat ik eerder aangaf, staat er onder andere beschreven hoe je je kindje alleen kan leren inslapen, maar zij doen het stapje voor stapje. Dat duurt natuurlijk veel langer, maar het is een veel zachtere overgang voor je baby'tje.
Dan wordt ze heel rustig en weent ze daarna niet meer zo erg. 
