verlatingsangst

[Sigri]

Ilsa is nu net 9 maanden geworden en heeft enorme last van verlatingsangst .
En het is vooral als ze mama niet meer ziet.
Gisteren was het zo erg dat papa ze niet getroost kreeg en dat ze uiteindelijk bij mama op de arm in slaap is gevallen . En toen in haar bed is gelegd.

Iemand tips ?

Want hoe we nu bezig zijn, kan het niet verder ....

[sterretje]

gho,sigri,tips....makkelijk als je effectief niet het huis uit moet->zingen zodat ze je hoort...en altijd vertellen dat je terug komt..

maar is niet haalbaar(dat zingen)als je werken bent,he...

ik vrees dat het een fase is waar ze door moet,jammer genoeg...wel altijd zeggen tegen ilsa dat je terug komt(schijnt zeer belangrijk te zijn bij verlatingsangst)

[Sigri]

Maar het kan niet de bedoeling zijn dat ze elke avond bij mij op schoot in slaap valt en dan in bed wordt gelegd ....

[sterretje]

en als je bij haar blijt in haar kamertje tot ze slaapt??

[goortjes]

nee, dat snap ik....
met onze niels heb ik dat niet voorgehad, dus ik weet eigenlijk niet wat er aan te doen
maar ik vrees dat brittje dat ook wel gaat hebben binnen enkele weken
Ze is heel gevoelig aan die dingen...

Maar ik zou denk ik, toch proberen om haar door papa in bed te laten leggen
zo overwint ze het snelste die angst...
Maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan hé

[Sigri]

Maar ik zou denk ik, toch proberen om haar door papa in bed te laten leggen
zo overwint ze het snelste die angst...
Maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan hé

Ja papa heeft haar gisteren in bed gelegd . En ze begon te wenen . Efkes laten wenen en papa is tot bij haar geweest en dan begon ze terug hevig te wenen en te snikken. Na een half uur konden we het niet meer aanhoren en heeft Frank ze uit bed gehaald en is ze bij mij in slaap gevallen.

Bij haar blijven heb ik al geprobeerd .Van zodra ik de kamer dan uit ben, het is alsof ze voelt begint ze te wenen....

[Saraatje]

Misschien helpt het als je veel samen doet, zodat ze mama en papa meer als een eenheid begint te zien...

Dus samen in bed leggen, samen in bad doen, samen groentepap of zo geven,...

En die verlatingsangst is inderdaad vaak een fase. Een van de onthaalkindjes had dat heel vroeg, ze was nog maar vier maaanden toen. Iedere keer groot concert als de mama ze bij ons moest achterlaten, later groot concert als ik naar school moest vertrekken (want dan had ik ze aangepakt als mama ze bracht en was ze weer aan mij gehecht geraakt), concert als ze thuis door de papa gepakt werd i.p.v. door de mama...

Maar een tijdje later was het voorbij. Ze is nog wel altijd héél gevoelig voor vreemden, zal waarschijnlijk altijd zo blijven.

Sara

[fozke]

Het is idd een fase, maar niet zo simpel.

In slaap laten vallen op de arm zou ik niet doen...dat zou al gauw weer eens een gewoonte kunnen worden. Maar hoe doe je het dan wel he? Je hebt precies al vanalles geprobeerd...

[sandy]

t'Ja, in slaap laten vallen op je arm is geen goed idee, maar wat wel......
Met Yana deed ik dat ook, toen was ze wel kleiner dan Ilsa nu. Niet voor verlatingsangst, gewoon omdat ik het leuk vond...
Dan heb ik samen met de om waar ze toen begon naartoe te gaan op onze tanden gebeten en haar even laten wenen. Maar een half uur heeft dat wel nooit geduurd.
Veel wijzer ben je dus niet zeker?

[Sigri]

neen veel wijzer ben ik niet. Maar toch bedankt voor al jullie reacites.

En samen groentepap geven en wassen is allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Want Frank is werken , en als ik thuis ben geef ik haar dan eten .Wel de avondfles geeft Frank dikwijls.

En 's avonds zijn de taken hier een beetje verdeeld. Ik was Ilsa en Frank wast Jonas.

En laten huilen ; ik vraag me af waar de grens ligt .....

[Saraatje]

Hoi,

en Jonas en Ilsa samen in bad doen, zou dat eventueel gaan ?

Ilsa in zo'n badring eventueel ? Dan kunnen jullie het wel samen doen, en hoewel er wel kindjes zijn die in bad gaan niet tof vinden, is het meestal een heel leuke gebeurtenis.

Sara

[sandy]

Da's wel waar, je kan ze laten huilen en laten huilen. Een half uur is wel lang.
Ik zou echt niet weten wat je dan wel kunt doen.

[Tamaravh]

En als je nu eventjes bij haar op de kamer blijft tot ze slaapt? Amber heeft dat ook een tijdje gehad dat enkel ik haar mocht slapen leggen. Ik legde haar in haar bedje en legde mijn hand dan op haar buikje en zo viel zij heel vlug in slaap. Caro heeft dat nooit zo gehad maar zij is heel erg gehecht aan haar 2 knuffeltjes: een kleine teletubbie en haar winnie the pooh spookje en die wil ze dan ook altijd bij haar in haar bedje hebben en dan valt ze zonder problemen in slaap.

[Ilse-vh]

Emma heeft die fase nu ook wel, en nu ben ik nog thuis maar maandag begin ik terug te werken. Ik vrees er nu al voor.
Als ik nu thuis ben en ik ga uit haar gezichtsveld dan zeg ik inderdaad steeds dat mama direct bij haar terugkomt, en loop ik te zingen (?) door heel het huis.

Deze week hebben we een paar avonden gehad dat ze absoluut niet wilde gaan slapen. Het heeft twee uur geduurd en elke keer dat ik dacht van, nu is ze in slaap en nog maar aan haar deur stond, begon ze al terug te huilen. Uiteindelijk is ze in slaap gevallen terwijl ze mijn hand vasthield.
Een andere nacht werd ze om 2u wakker, normaal gezien geef ik haar dan haar tutje en slaapt ze verder. Het was weer hetzelfde, ik was bij de deur en ze begon te huilen. Niets hielp, huilen en huilen, haar uit bedje halen en dan viel ze in slaap in mijn armen. Terug in bedje leggen, wakker worden en weer huilen.
Uiteindelijk ben ik na een uur met haar naar beneden gegaan want mijn man moest om 6u opstaan voor zijn werk, en ben ik nog twee uur met haar bezig geweest. Ze is dan omstreeks 5u in slaap gevallen in haar parkwieg, en ik uitgeput op de zetel. En om 8u was ze alweer wakker.

Als we dat volgende week voorhebben als ik terug aan het werk ben...dan kom ik de dag niet door vrees ik. Maar we zullen wel zien.

Veel zal ik je ook niet hebben kunnen helpen. Het is een fase waar ze door zullen moeten, en om haar maar te laten huilen, dat kan ik ook niet blijven aanhoren. Ik krijg het niet over mijn hart om haar langer dan een kwartier te laten huilen. Dat is het maximum dat ik het heb kunnen volhouden.

Veel succes, en hou je ons op de hoogte?

[sandy]

Dat is een ambetante periode hé? Vooral s'nachts als je graag ook wat wil slapen...ik wil niet egoïstisch doen, maar ik ben blij dat ik ervan af ben

[Ilse-vh]

Het is inderdaad wel een moeilijke periode.
Het is eigenlijk raar hoe mijn slaapbehoefte het laatste jaar al veranderd is. Ik lijk me aangepast te hebben aan minder uren slaap. Jerry daarentegen, die slaapt elk uur dat hij ter beschikking heeft. Emma gaat tussen ong 20u en 21u slapen en meestal gaat hij ook al rond 21u slapen. Ik ben een avondmens en lijk dan pas op dreef te komen, ook al heb ik daarvoor een zware nacht gehad met Emma, of was ze overdag lastig. Al probeer ik dan eens vroeger te gaan slapen, dat is dan rond 22u, dan lig ik toch nog wakker tot middernacht.
In de namiddag krijg ik meestal een 'klopke'. Dan zou ik graag een uurtje wat gaan slapen maar dat komt er haast nooit van. Zeker niet nu ik volgende week terug begin te werken.

Ik denk trouwens dat Emma nu ook aanhankelijker aan mij is omdat ik nu een hele tijd alle dagen bij haar geweest ben, terwijl Jerry veel moest gaan werken. Volgende week zal ze weer meer tijd bij hem zijn, en bij mijn moeder, en dan kan het weeral helemaal omslaan.

[dolfijntje2]

oei is dat dan zo erg om je kind bij jou op de arm in slaap te laten vallen? milan moet ook steeds in slaap vallen op mijn arm want anders wil hij ook niet gaan slapen. heel soms lukt het hem wel maar dan moet hij even huilen en dan valt ie na enkele minuten toch in slaap maar meestal ook op de arm

[Dagmar]

...
Want hoe we nu bezig zijn, kan het niet verder ....

Hey Sigri,
Wat vind je juist dat niet kan blijven duren? Dat ze in slaap valt op je arm of dat ze lang huilt? Misschien moet je voorlopig gewoon kiezen voor de "minst erge" oplossing.. Karsten heeft het heel lang gehad dat hij niet in zijn bed wilde als hij nog wakker was en viel dus ook veel in slaap op de arm. En toen opeens probeerde ik nog eens en lukte het zonder problemen (ik weet wel niet meer juist wanneer)..
Ik had er ook wat schrik voor dat het een gewoonte zou worden, maar voor mij was het echt draaglijker om hem bij mij in slaap te laten vallen, tegen dat hij lang weende en uiteindelijk toch niet in slaap viel (Mila moest ook op voor 't school, Filip vantijd voor de vroege).. Dusja, misschien koos ik voor een stuk wel voor de gemakkelijkste oplossing, maar bij ons werkte dat wel (en daar voelden Karsten en ik ons echt het beste bij)..

[Ilse-vh]

Emma valt af en toe ook op mijn arm in slaap. En ik voel me daar ook beter bij dan haar alleen in haar bedje te laten liggen huilen.
Ik weet dat het door zoveel mensen wordt afgeraden, om niet over K&G te beginnen, maar wij moeten het tenslotte kunnen bolwerken in ons gezin, en ik probeer te doen wat ik aanvoel dat goed voor Emma en voor ons is.
Als dat in slaap vallen is op mijn arm op een moment dat ze nood heeft aan zich veilig en geborgen voelen, dan ga ik haar niet alleen in haar bedje laten liggen huilen.
Ik maak daar geen gewoonte van, maar ik wil er wel een gewoonte van maken dat Emma zich van jongsaf veilig en goed voelt.

[saardientje]

Ilsa is nu net 9 maanden geworden en heeft enorme last van verlatingsangst .
En het is vooral als ze mama niet meer ziet.
Gisteren was het zo erg dat papa ze niet getroost kreeg en dat ze uiteindelijk bij mama op de arm in slaap is gevallen . En toen in haar bed is gelegd.

Iemand tips ?

Want hoe we nu bezig zijn, kan het niet verder ....

Wij doen het zo:

Simon heeft ook erg last van verlatingsangt.
Met momenten kan papa hem gewoon niet troosten.

Ik ben degene die hem altijd moet troosten en dat doe ik dan ook.
Als hij moe is leg IK hem in bedje en zeg dan slaapwel, een kusje en ga ik weg.

Als hij na een kwartier nog weent dan weet ik dat hij niet moe genoeg is of dat hij gewoon even een knuffeltje nodig heeft.
Ik hou hem dan over mijn schouder (ongeveer 5 minuutjes of minder lang)

ik zeg niets maar hou hem stevig vast.
Als ik hem dan in zijn bedje legt dan gaat hij meestal vanzelf slapen en anders weent hij nog een paar minuutjes en ga dan slapen.

Het is de routine die hetzelfde moet zijn, dan weten ze wat er gaat komen en passen ze zich veeel sneller aan.

In ieder geval, het gaat super de slaapmomentjes!!

sarah