Vannacht heeft ze geslapen van 20u tot 4.30u dus goed doorgeslapen. Maar nu komt het: vandaag heeft ze plots rode vlekken op haar linkerwang in de vorm van één cirkel, en daarjuist kreeg ik ze maar niet in slaap en na nog een luierwissel zag ik dat haar poepje rood was. Ik heb er dan maar wat calendulacrème opgesmeerd en ik hoorde dat ze zeer had, het is een andere manier van huilen hé.
Het zullen wel tandjes zijn zeker?
Niet meer doorslapen?
Moderators:Welcome, Dagmar, Moderators
@ Sandy en Mell:
Ons meisje had me wel voorbereid: vanaf het begin van mijn zwangerschap moest ik al zeker 5 keer uit mijn bed om naar het toilet te gaan.
En vanaf de vierde maand van mijn zwangerschap sliep ik gemiddeld tot 3u à4u 's nachts en lag ik voor de rest klaarwakker.
Ik had het toen al moeten weten!!
De eerste twee maanden na Emma's geboorte moesten we haar om de twee uur eten geven. Nu moet je weten dat ze heeeeel traag dronk: 3 kwartier voor een flesje. En je weet hoe klein die flesjes zijn in het begin.
Dat betekende in de praktijk dat Jerry en ik om beurten met haar beneden sliepen, zo kreeg de andere toch 1 nacht rust. Al werd ik haast elke keer wakker als ik haar hoorde huilen.
Dit was onze 'routine': Degene die beneden bleef sliep op de zetel (gelukkig hebben we een héél comfortabele zetel om op te slapen). Klokslag middernacht (als voorbeeld) werd Emma wakker, opstaan, flesje gaan maken, 3kwartier flesje geven. Wachten op boertje, pampertje vervangen en terug in bedje leggen en wat sussen.
Dus dan was het al ong. 1u 's nachts. Terug op zetel om te slapen. Je ligt dan toch nog even wakker want intussen ben je weer klaarwakker. Na een kwartierje toch in slaap vallen...om dan om 2u terug wakker gehuild te worden voor de volgende pap.
En dit een hele nacht lang.
Gelukkig had Jerry de eerste 6 weken verlof kunnen nemen, met zijn shiftwerk is dat perfect mogelijk. Anders had ik het nooit alleen gehaald. Die eerste weken hebben we als zombies geleefd.
Ik geloof niet dat veel mensen er ons verkeerd op zullen oordelen dat we af en toe, een nacht om de twee weken ongeveer, Emma een nachtje naar mijn ouders brachten. Eerlijk is eerlijk, tegen dan kreeg ze ongeveer wel om de drie uur een flesje. En mijn ouders hadden het er zeker voor over om ons eens af te lossen en een nacht te laten doorslapen.
Maar ik voelde me er toch enorm slecht over hoor, net alsof ik mijn dochtertje in de steek liet. Al wist ik goed genoeg dat Emma in de beste handen was. Maar op de duur zat ik er echt haast compleet door.
Rond 3 maand moest ze geen nachtvoeding meer hebben, maar moest ze steeds haar tutje hebben. Een goeie nacht betekende zo een 5 keer opstaan. Een slechte nacht....20 tot 25 keer? geen wonder dat het slecht ging op mijn werk. Ik zat gewoonweg te slapen.
Na een paar maanden werd het voor mij zo een gewoonte dat ik al zei dat het een goeie nacht geweest was, en dat Jerry me dan vertelde dat ik zeker 10 keer naar Emma was moeten gaan. Ik ging gewoon automatisch, bijna slaapwandelend zou je zeggen. Ik was er me niet meer van bewust.
Tot de KA me dan eens vertelde dat zij bij hun zoon vroeger hetzelfde hadden en me dus de tip gaven om al die tutters bij haar in bed te leggen. Eerst was ik er niet zo voor te vinden, ik vond het niet echt veilig. Maar toch geprobeerd en al van de eerste nacht was het een succes.
Ik heb het zelf gezien dat ze wat jammer voor een tutje (in haar slaap), met haar handje rondzoekt tot ze er eentje vastheeft en dat dan zelf in haar mondje steekt. En dat allemaat terwijl ze zelf slaapt!
Nu moet ik enkel nog eens opstaan als ze echt geen vindt en het huilen dus paniekerig wordt. Ik heb nu zelfs al een paar keer enkele nachten volledig kunnen doorslapen!! Dat was dus geleden van voor ik zwanger was.
Het is weer een lang verhaal geworden. Bedankt voor degenen die alles hebben gelezen
Ons meisje had me wel voorbereid: vanaf het begin van mijn zwangerschap moest ik al zeker 5 keer uit mijn bed om naar het toilet te gaan.
En vanaf de vierde maand van mijn zwangerschap sliep ik gemiddeld tot 3u à4u 's nachts en lag ik voor de rest klaarwakker.
Ik had het toen al moeten weten!!
De eerste twee maanden na Emma's geboorte moesten we haar om de twee uur eten geven. Nu moet je weten dat ze heeeeel traag dronk: 3 kwartier voor een flesje. En je weet hoe klein die flesjes zijn in het begin.
Dat betekende in de praktijk dat Jerry en ik om beurten met haar beneden sliepen, zo kreeg de andere toch 1 nacht rust. Al werd ik haast elke keer wakker als ik haar hoorde huilen.
Dit was onze 'routine': Degene die beneden bleef sliep op de zetel (gelukkig hebben we een héél comfortabele zetel om op te slapen). Klokslag middernacht (als voorbeeld) werd Emma wakker, opstaan, flesje gaan maken, 3kwartier flesje geven. Wachten op boertje, pampertje vervangen en terug in bedje leggen en wat sussen.
Dus dan was het al ong. 1u 's nachts. Terug op zetel om te slapen. Je ligt dan toch nog even wakker want intussen ben je weer klaarwakker. Na een kwartierje toch in slaap vallen...om dan om 2u terug wakker gehuild te worden voor de volgende pap.
En dit een hele nacht lang.
Gelukkig had Jerry de eerste 6 weken verlof kunnen nemen, met zijn shiftwerk is dat perfect mogelijk. Anders had ik het nooit alleen gehaald. Die eerste weken hebben we als zombies geleefd.
Ik geloof niet dat veel mensen er ons verkeerd op zullen oordelen dat we af en toe, een nacht om de twee weken ongeveer, Emma een nachtje naar mijn ouders brachten. Eerlijk is eerlijk, tegen dan kreeg ze ongeveer wel om de drie uur een flesje. En mijn ouders hadden het er zeker voor over om ons eens af te lossen en een nacht te laten doorslapen.
Maar ik voelde me er toch enorm slecht over hoor, net alsof ik mijn dochtertje in de steek liet. Al wist ik goed genoeg dat Emma in de beste handen was. Maar op de duur zat ik er echt haast compleet door.
Rond 3 maand moest ze geen nachtvoeding meer hebben, maar moest ze steeds haar tutje hebben. Een goeie nacht betekende zo een 5 keer opstaan. Een slechte nacht....20 tot 25 keer? geen wonder dat het slecht ging op mijn werk. Ik zat gewoonweg te slapen.
Na een paar maanden werd het voor mij zo een gewoonte dat ik al zei dat het een goeie nacht geweest was, en dat Jerry me dan vertelde dat ik zeker 10 keer naar Emma was moeten gaan. Ik ging gewoon automatisch, bijna slaapwandelend zou je zeggen. Ik was er me niet meer van bewust.
Tot de KA me dan eens vertelde dat zij bij hun zoon vroeger hetzelfde hadden en me dus de tip gaven om al die tutters bij haar in bed te leggen. Eerst was ik er niet zo voor te vinden, ik vond het niet echt veilig. Maar toch geprobeerd en al van de eerste nacht was het een succes.
Ik heb het zelf gezien dat ze wat jammer voor een tutje (in haar slaap), met haar handje rondzoekt tot ze er eentje vastheeft en dat dan zelf in haar mondje steekt. En dat allemaat terwijl ze zelf slaapt!
Nu moet ik enkel nog eens opstaan als ze echt geen vindt en het huilen dus paniekerig wordt. Ik heb nu zelfs al een paar keer enkele nachten volledig kunnen doorslapen!! Dat was dus geleden van voor ik zwanger was.
Het is weer een lang verhaal geworden. Bedankt voor degenen die alles hebben gelezen
Ik heb het gelezen 
Ben ik blij dat ik dat nooit heb meegemaakt met één van mijn kinderen.
Lijkt me vreselijk.
Eingenlijk stom dat je met zoiets stoms (veel tutters) het probleem kan oplossen. Maar je moet dan wel iemand in de buurt hebben die wat ervaring heeft.
Ik ben blij dat je je nachtrust hebt weergevonden!
Ben ik blij dat ik dat nooit heb meegemaakt met één van mijn kinderen.
Lijkt me vreselijk.
Eingenlijk stom dat je met zoiets stoms (veel tutters) het probleem kan oplossen. Maar je moet dan wel iemand in de buurt hebben die wat ervaring heeft.
Ik ben blij dat je je nachtrust hebt weergevonden!
Mama van Yana (11/2/04 om 14.33u) en Milan (6/6/05 om 6.11u).
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Ben ik ook blij dat ik dat nooit meegemaakt heb.
Hier hebben we enkel problemen met overdag slapen. Dat weigerde ze tot meer dan 6 maand. Nu krijgen we haar gelukkig er al in voor een goede middagdut die varieert van een half uur tot 1.5 uur. En gelukkig doet ze ook nog een dut bij de om.
En dat was al lastig maar dan ben je gelukkig nog wakker. Ik moet er niet aan denken om zoiets 's nachts mee te maken.
Hier hebben we enkel problemen met overdag slapen. Dat weigerde ze tot meer dan 6 maand. Nu krijgen we haar gelukkig er al in voor een goede middagdut die varieert van een half uur tot 1.5 uur. En gelukkig doet ze ook nog een dut bij de om.
En dat was al lastig maar dan ben je gelukkig nog wakker. Ik moet er niet aan denken om zoiets 's nachts mee te maken.
-->Persoonlijk Fotoalbum<--
het was wel moeilijk, en natuurlijk heel vermoeiend. En na die zware bevalling (staat bij de verhalen over bevallingen) had ik weinig fut.
Maar, we hebben ons er doorheen geslagen en ik ga niet ontkennen dat het een moeilijke tijd was. Maar toch is er iets dat je er altijd door helpt, iets dat je door die zware nachten sleurt. Dat kleintje heeft je nodig en hoe moe je ook bent, als je dat gezichtje ziet, dan vind ik het het allemaal weer waard.
Wij hadden de laatste weken ook moeite met haar middagdutjes. Ze werd wakker tussen 7u en 8u en sliep dan pas een half uurtje. En in de namiddag sloeg ze haar dutje dikwijls over. Met als resultaat een oververmoeid kind tegen ong. 18u.
Ik heb het dan verleden week aan K&G eens gevraagd en zij hebben me aangeraden om haar toch elke dag 2 keer telkens rond het zelfde uur in haar bedje te leggen.
Dus, rond 11u in bedje en nadien petatjes eten, en dan later nog eens tussen 16u en 17u. En het lukt! Tot mijn grote verrassing! Nu hebben we 's avonds geen oververmoeide baby meer.
Hopelijk blijft het zo duren!
Maar, we hebben ons er doorheen geslagen en ik ga niet ontkennen dat het een moeilijke tijd was. Maar toch is er iets dat je er altijd door helpt, iets dat je door die zware nachten sleurt. Dat kleintje heeft je nodig en hoe moe je ook bent, als je dat gezichtje ziet, dan vind ik het het allemaal weer waard.
Wij hadden de laatste weken ook moeite met haar middagdutjes. Ze werd wakker tussen 7u en 8u en sliep dan pas een half uurtje. En in de namiddag sloeg ze haar dutje dikwijls over. Met als resultaat een oververmoeid kind tegen ong. 18u.
Ik heb het dan verleden week aan K&G eens gevraagd en zij hebben me aangeraden om haar toch elke dag 2 keer telkens rond het zelfde uur in haar bedje te leggen.
Dus, rond 11u in bedje en nadien petatjes eten, en dan later nog eens tussen 16u en 17u. En het lukt! Tot mijn grote verrassing! Nu hebben we 's avonds geen oververmoeide baby meer.
Hopelijk blijft het zo duren!
Hier blijft ze overdag haast altijd wakker. Vroeger kon ik haar gemakkelijk van de borst halen en haar in de zetel of mandje leggen om te slapen, dan sliep ze gemakkelijk twee àdrie uren lang, maar nu is dat al twee maanden dat ze gewoon niet alleen wilt slapen zonder mama's borst of ze zet het op een krijsen. Gelukkig! lukt met 's avonds wel om haar in haar bedje te leggen voor de nacht en de laatste tijd wordt ze wel 's nachts wakker. Ik moet hier echt elke dag een gaatje vinden om een het huishouden te runnen zoals het zou moeten, maar ik heb me er allang bij neergelegd dat er eens een afwas of strijk blijft staan anders was ik allang een zotte madam aan het worden. 
Ik laat de was, plas en strijk graag even liggen om in plaats daarvan tijd door te brengen met Emma. Mijn huishouden zal ik nog mijn hele leven doen (al zorg ik er wel voor dat alles voor grootste deel natuurlijk in orde is ), de tijd met Emma daarentegen, daar moet ik nù van genieten.
Als alles dan niet gedaan is, dan is dat voor de volgende dag.
), de tijd met Emma daarentegen, daar moet ik nù van genieten. Als alles dan niet gedaan is, dan is dat voor de volgende dag.