Babyforum.be

Sinds de vakantie gedaan is, gaat Fleur weer moeilijker slapen, ze begint al te protesteren als we haar slaapzak aandoen. Onderweg naar boven probeer ik haar dan wat af te leiden, wat soms lukt, soms ook niet.
De ene keer is ze dan wel stil als ik haar neerleg, maar dan na een paar minuten begint ze te zeuren. En soms begint ze dadelijk te zeuren. Ik laat haar meestal wel lang doen, soms een half uur, tot ze echt begint te huilen en ik haar tutje hoor vallen en er veel lawaai van boven komt. Dan ga ik haar halen en begint ze gewoon weer te spelen beneden. Dan wacht ik een tijdje en als ik haar weer in haar ogen zie wrijven of erg komt knuffelen, dan doe ik haar weer boven. Meestal slaapt ze de 2e keer dan wel, na lang jammeren soms.
Met als gevolg dat het vaak ook heel laat is wanneer ze gaat slapen.
Het weekend was gewoon een ramp, ze werd vaak wakker. Nu gisterenavond is ze pas om half 12 gaan slapen. Opeens hoorde ik haar hoesten, bijna tot overgeven toe. ze begon te huilen. Ik ben haar dan uit haar bedje gaan halen en heb ze bij mij genomen. Ze heeft wel nog een paar keer gehoest, dus ik dacht misschien begint ze ziek te worden. Maar de rest van de nacht heb ik haar niet meer horen hoesten en heeft ze vrij goed geslapen. Af en toe ne keer wakker, maar nooit langer dan 10 minuten.

Ik hoop dat we er weer wat ritme in krijgen en dat het maar een periode is, want ik vind het best vermoeiend. Overdag slaapt ze ook al niet veel meer, dus van rusten komt er niet veel in huis.

Tja da's niet zo leuk.
Neem je haar dan me naar onder als je haar gaat halen?
Is dat wel zo een goed idee? Misschien gaat ze het rap gewoon worden?
Ik heb het hier nog al eens gezegd ivm de babyfluisteraar. Die tilt de kindjes op als ze wenen en zodra ze getroost zijn, legt ze ze terug in ed. Soms moet dit misschien wel 100 keer maar nadien gaat hetwel beter als je dit enkele dagen volhoudt.
Misschien het proberen waard.

Ik zou haar effectief niet uit bed nemen of toch zeker niet terug mee naar onder.

Gewoon tutje geven, onderstoppen en terug weg. Eventueel nog een knuffel als ze heel verdrietig is.

Maaike had hier onlangs een paar weken aan de hand dat ze niet meer ging liggen in haar bed. Dus konden we haar ook niet onderstoppen.
Voor ons geen probleem. Elke avond zetten we haar gewoon in bed, gaven haar tut (meestal wou ze die ook niet), deden al de rest van het avondritueel en vetrokken gewoon.
Als ze dan sliep kwamen we ze onderstoppen. En nu gaat het weer, gaat ze wel liggen.