Herinnerd geweest aan het lange wachten eer het raak was

[Winter]

Piep,

Misschien is dit wel herkenbaar voor sommige mensen maar dit weekend had ik toch even dipje... Ik ben voor het eerst weer es herinnerd geweest aan het feit dat het tijdje duurde vooraleer het hier raak was.

Ik ben nu al een hele tijd zwanger en ben super super blij, ik kijk er reuze naar uit om mijn kleintje binnenkort vast te kunnen houden. Het voelt erg goed om eindelijk te kunnen zeggen: "ik word mama".

Ik weet al een paar weekjes dat de vrouw van mijn neef ook zwanger is, ze is nu 16 weken zwanger. We wisselen soms wel es mailtjes over elkaars zwangerschappen want ze is erg onzeker en ze klaagt enorm over haar zwangerschap (niet dat ze niet mag hoor, maar komt soms een beetje onvolwassen over en precies of ze er niet hebben over nagedacht)

Ze vroeg dit weekend of het van ons lang geduurd had eer we zwanger waren. Nu ik ben daar graag eerlijk in en niet voor beschaamd dus zei ik dat het na 4 mdn raak was geweest maar dat ik dan miskraam heb gehad en dan mijn lichaam een paar maanden de rust heb moeten geven dus dat het ongeveer bijna een jaar was tegen dat we effectief goed zwanger waren. Ze stuurde terug: "oh, hier gewoon gestopt met de pil en een maand later was het raak".

Niet dat ik vlug jaloers ben, maar k voelde toch iets knappen vanbinnen, raar hé...
Mijn mama zegt dat ze waarschijnlijk vlug vlug beslist hebben om zwanger te worden. Ik heb mijn nonkel (papa van mijn neef) laten weten op ongeveer 16 weken zwangerschap dat het hier zo ver was. Dat was op 29 april als ik me niet vergis. En ondertussen is mijn neef zijn vrouw zelf 16 weken zwanger. Soms heb ik het gevoel dat ze van zodra ze het wisten van ons, er ook aan begonnen zijn.
Van mezelf en mijn man weet ik dat we er heel lang over gepraat hebben over kinderen krijgen, de opvoeding, dat het wel eens lang zou kunnen duren of net niet. We zijn er voor 200% voor gegaan. Als het soms een tijdje duurt vooraleer je zwanger bent, weegt dat soms op je relatie. Dus ben ik nu heel erg blij dat ik niemand verteld had dat we gestopt waren met de pil, toen.


Liefs Winter

[Schorpioentje73]

tis natuurlijk niet fijn om er op zo een manier aan herinnerd te worden he
maar wees blij, jij bent er bijna, kan zij ook wat jaloers zijn dat je je kleintje in de armen hebt en zij nog niet

tja, zoals je zegt met het aantal weken dat ze het wist en dat ze nu zwanger is, zou wel kunnen dat ze ook direct gestopt is met de pil toen je het vertelde
ah, dat is wat kinderachtig dan he, ge doet het niet omdat iemand anders zwanger is ,ook zo maar eens rap rap, ge denkt er toch over na en ge doet het voor uzelf he

[beagle]

Hey Winter

Het raakt me wat je hierboven schrijft.

Onze vroedvrouw vertelde mij tijdens onze eerste ontmoeting dat de zwangerschap een tijd van 'verwerken' is. De één draagt wat meer met zich mee als de ander.
Probeer zoveel mogelijk alles een plaats te geven en jaag je vooral niet op in bepaalde reacties, waar blijkbaar niet te lang is over nagedacht.

Wij hebben ook een hobbelige weg afgelegd tot nu toe. We werden voor de eerste maal zwanger in oktober 2005. Dat heeft niet mogen zijn. In mei 2006 opnieuw. Ook deze kans hebben we niet kunnen nemen.
Op Kerstdag 2006, tijdens een familiefeest, verkondigde mijn man zijn neef dat ze zwanger waren! Ik dacht dat ik door de grond zakte. Ik was gebroken. Nooit jaloers, wel gekraakt...van de ondoordachtheid en ongevoeligheid waarmee zij dit lieten weten. Terwijl ze goed genoeg wisten waar we door zijn gegaan.
Een maand later was ik opnieuw zwanger (zoals je hier onder kan zien ). Wij benaderen deze zwangerschap op een heel andere manier dan zij dit doen.

Dit hele epistel om je te laten weten dat je niet alleen bent met deze gedachten en met (tijdelijke) dipjes.
Geniet nog van de resterende weekjes met je bolle buik, de bewegingen, de klachtjes en de intimiteit. Dat geeft (mij althans) een warm gevoel, dat de mindere momentjes goed maakt.

[Winter]

Hey,

Dank u voor de reactie's vind ik super lief.
Zoals ik al eerder aangaf ben ik heel blij dat we heel dat jaar waarin we probeerden niemand gezegd heb dat we ook aan het proberen waren. Ik vond het echt iets tussen mijn man en ik. Ik wens de vrouw van mijn neef alle geluk toe maar in al wat ze verteld voel ik idd dat er over hun zwangerschap niet echt nagedacht is. Aan de ene kant had ze nog nooit bij het woord miskraam stilgestaan en aan de andere kant bestookt ze me met vragen als ze iets raars voelt of misselijk is. Nu ja ieder zijn manier en ik kijk gewoon lekker uit naar mijn kleine wezentje dat er binnekort aankomt!

Liefs Winter

[bijou]

Hey,

Toen ik voor de eerste keer naar de gyn ging voor mijn echo, zat daar een oude vriendin van wie ik wist dat ze moeilijk zwanger kon worden. Ze proberen al een hele tijd zonder succes. Ik voelde me zelfs een tijdje schuldig omdat ik wel op korte tijd zwanger was geraakt. Ik was dus enorm blij met mijn eerste fotootje van de kleine spruit maar wist niet goed hoe dit over te brengen naar mijn vriendin. Dit bleek echter niet nodig aangezien zij heel blij was voor mij.

Ik kan me bijgevolg niet echt voorstellen wat t moet zijn om geen kinderen te kunnen krijgen of zelfs een kindje te moeten verliezen. Ik heb wel enorm veel respect voor de tijd en energie die zij hierin kunnen blijven steken zonder anderen met de vinger te wijzen.

Geniet nog lekker van je zwangerschap en denk vooral aan je kleintje dat je binnenkort zal kunnen vasthouden. T loont vaak de moeite om te wachten zie je wel.

Groetjes en dikke kus,
Bijou

[sandy]

Wij zijn twee keer heel vlug zwanger geraakt. Mijn schoonzus heeft jaren geprobeerd en is nu ook zwanger.
Ze weet dat wij moeite moeten doen om geen kinderen te krijgen dat is nu zo.
Ik kan me dus maar moeilijk inbeelden wat het is om zoveel problemen te hebben...
Maar ik heb heel hard met haar meegeleefd. Nu nog, maar anders nu ze zwanger is. Nu kan ik wel volgen als ze iets zegt, want ik heb het 2 keer meegemaakt.