eventjes het verhaal zoals ik het beleefd heb
zoals gezegd hadden we dan toch besloten dat ik best eventjes langs materniteit kon gaan, omdat ik mij toch echt zorgen maakte.
dus hebben we mijn moeder gebeld in de hoop dat zij misschien eventjes voor opvang kon zorgen voor de kindjes. niet dus, ze had zoiets van, u ventje is daar toch ook...
dan heb ik vervoer gevonden bij iemand van het cafétje hier tegenover (hij heeft achteraf een pintje gekregen voor de moeite
) en heb ik nog eens naar mijn ouders gebeld, deze keer rechtstreeks naar mijn vader. die was al blij dat ik toch in het ziekenhuis kon geraken.
in mijn eentje ben ik dan met een klein hartje naar het ziekenhuis gereden.
daar aangekomen hebben ze mij aan de monitor gelegd en ineens stond mijn moeder daar, ik wist niet meer waar ik het had.
Naar het ziekenhuis komen kan ze wel, maar dan mijn ventje even aflossen voor de kindjes op te vangen ging niet
begint ze zich daar ook nog eens te moeien met mijn monitoring, dat ziet er niet goed uit, het hartritme schommelt veel te hard. dat is toch normaal, ons beebje was hyperactief en dus ving dat machientje ook niet altijd even goed de harttoontjes op.
ik heb niks tegen goedbedoeld advies, maar ze was toch iets te gortig...
adem dieper in, ga eens op uw zij liggen, doe dit, doe dat, enzovoort
uiteindelijk was het dan vals alarm en heeft ze mij terug naar huis gereden.
maar wat had er gebeurd, moest het niet zo zijn??
de plaats langs mijn bed is voorbehouden voor mijn ventje, en voor niemand anders!
hehe, alvast bedankt om hier naar mijn gezaag en getier te luisteren, het moest me even van het hart...
stelde voor dat ik mijn zwangerschap had uitgedaan . 
ik heb het al drie x meegemaakt bevallen ik kan wel op de meeste vragen van je antwooorden 
