keizersnede
Moderators:goortjes, Welcome, Moderators
wie kan me terug wat goede moed geven..... ik zit zo een beetje in een dipje.... nu ik die buikspierscheuring heb is de kans groot dat ik met een keizersnede moet bevallen (is nog niet zeker). Ik heb al vijf kids op een natuurlijke wijze ter wereld gebracht, nooit stilgestaan bij een keizersnede...... af en toe krijg ik nu zo van die paniekaanvallen of schrik.... zijn er hier moeders die er over willen vertellen hoe een keizersnede is verlopen, het mogen zowel negatieve als positieve verhalen zijn. alvast bedankt!!!
ik heb 2x KS gehad. ik kan je verzekeren dat de operatie zelf heel goed meevalt. Het herstel achteraf gaat uiteraard iets trager dan van een gewone bevalling. Je mag een tijdje niet heffen, in en uit bed gaat wat moeilijker,... MAar verder valt dat goed mee hoor!
De operatie op zich, als die gepland is, verloopt heel rustig.
Je wordt klaargemaakt voor de operatie:
- lavement, infuus, verdoving, blaassonde,...
Dan lig je op de operatietafel en plaatsen ze een scherm voor je gezicht
je kan je onderste niet meer bewegen.
Je voelt wel dat ze aan je buik komen, maar je voelt GEEN pijn.
Na enkele minuutjes is je kleintje er al.
Ze laten je je kleintje eventjes zien en dan gaat het met papa mee.
Het hechten enzo duurt iets langer.
Als het geboren worden ong een kwartiertje duurt, dan mag je voor het hechten zo'n 45minuten rekenen
Al bij al was ik een uurtje binnen.
Na de operatie mag je vrij snel op je kamer bij je partner en kindje
En dan begint het herstel hé.
de eerste dag kan je je bed absoluut niet uit
je voelt de verdoving nog een tijdje en je zit met het infuus en die blaassonde.
De 2de dag wordt normaal gezien de blaassonde verwijderd en vragen ze je uit het bed te komen
Dit doet nog geen deugd, maar je moet het rustig aan doen en dan lukt het wel hoor. Je hoeft je nergens voor te haasten.
Nadien moet je elke dag meer en meer uit je bed opdat je vlug terug in vorm bent!
Na 6 dagen hebben ze bij mij de uiteinde van de draadjes losgeknipt en dan mocht ik naar huis.
Ik ben zelf geen fervent ziekenhuisbezoeker. Had nog nooit een operatie meegemaakt en was ongelooflijk bang.... dus ik ben de aangewezen persoon om je gerust te stellen... Het valt 300 % goed mee hoor!!
Hoop voor jou dat je uiteindelijk toch gewoon kunt bevallen
dat is nog altijd het mooiste, denk ik....
De operatie op zich, als die gepland is, verloopt heel rustig.
Je wordt klaargemaakt voor de operatie:
- lavement, infuus, verdoving, blaassonde,...
Dan lig je op de operatietafel en plaatsen ze een scherm voor je gezicht
je kan je onderste niet meer bewegen.
Je voelt wel dat ze aan je buik komen, maar je voelt GEEN pijn.
Na enkele minuutjes is je kleintje er al.
Ze laten je je kleintje eventjes zien en dan gaat het met papa mee.
Het hechten enzo duurt iets langer.
Als het geboren worden ong een kwartiertje duurt, dan mag je voor het hechten zo'n 45minuten rekenen
Al bij al was ik een uurtje binnen.
Na de operatie mag je vrij snel op je kamer bij je partner en kindje
En dan begint het herstel hé.
de eerste dag kan je je bed absoluut niet uit
je voelt de verdoving nog een tijdje en je zit met het infuus en die blaassonde.
De 2de dag wordt normaal gezien de blaassonde verwijderd en vragen ze je uit het bed te komen
Dit doet nog geen deugd, maar je moet het rustig aan doen en dan lukt het wel hoor. Je hoeft je nergens voor te haasten.
Nadien moet je elke dag meer en meer uit je bed opdat je vlug terug in vorm bent!
Na 6 dagen hebben ze bij mij de uiteinde van de draadjes losgeknipt en dan mocht ik naar huis.
Ik ben zelf geen fervent ziekenhuisbezoeker. Had nog nooit een operatie meegemaakt en was ongelooflijk bang.... dus ik ben de aangewezen persoon om je gerust te stellen... Het valt 300 % goed mee hoor!!
Hoop voor jou dat je uiteindelijk toch gewoon kunt bevallen
dat is nog altijd het mooiste, denk ik....
-
Katia
ervaring niet... die schrik ken ik enorm!
Beebje ligt hier in onvolkomen stuit, wat de kans op draaien heel klein maakt en daardoor dus ook grote kans op keizersnede...
Gelukkig dat de gyne en vv'en openstaan voor een natuurlijke stuitbevalling, maar de schrik blijft...
Kan mij voorstellen dat dat na 5 natuurlijk bevallingen nog erger is
veel succes en veel moed hoor!
Beebje ligt hier in onvolkomen stuit, wat de kans op draaien heel klein maakt en daardoor dus ook grote kans op keizersnede...
Gelukkig dat de gyne en vv'en openstaan voor een natuurlijke stuitbevalling, maar de schrik blijft...
Kan mij voorstellen dat dat na 5 natuurlijk bevallingen nog erger is
veel succes en veel moed hoor!
Ik heb van Lola een spoedkeizersnede gehad en van deze krijg ik rond 39 weken een geplande keizersnede. Leuk is anders want ik had het liever normaal gedaan maar het is echt niet het eind van de wereld.
Van de ingreep zelf voel je niet zoveel, alleen wat getrek en gedum maar geen pijn. Als de baby er is, dan wordt ie ff gauw nagekeken en in een doek gewikkeld en dan mag je haar/hem zien. Je mna mag heel de tijd bij je blijven zitten tijdens de ingreep en kan zogauw de baby er is meelopen.
Dan wordt je gehecht en nadien naar een uitslaapkamer gereden waar man en kind weer bij je komen. Je baby kan dan voor het eerst worden aangelegd. Ondertussen wordt bij jou je bloeddruk ed goed in de gaten gehouden.
De eerste dagen dacht ik dat het nooit meer goed kwam, het duurt best een poos voor je gevoel weer terug komt en als je dan wat gaat voelen is het vooral pijn. Die wond is toch best een flinke en dan besef je pas hoeveel energie het kan kosten om uit bed te komen. Ik had wel veel last van naweeën, die voel je wel. Na een dag of 2 gaat het al veel beter en in NL mag je de 4de dag weer naar huis ong. Thuis nog wel rustig aandoen, zo mag je niet teveel tillen/traplopen de eerste tijd. Stofzuigen mag ook niet en in nl mag je 6 weken geen autorijden. Ik weet niet hoe dat ik België is.
De ingreep zelf valt reuze mee maar het herstel duurt gewoon echt langer als bij een gewone bevalling. Het ergste vond ik nog dat ik de eerste tijd zo weinig met mn dochter kon doen omdat ik zo slapjes was (badje, zelf oppakken de eerste dagen ed). BV geven kan wel gewoon!
Van de ingreep zelf voel je niet zoveel, alleen wat getrek en gedum maar geen pijn. Als de baby er is, dan wordt ie ff gauw nagekeken en in een doek gewikkeld en dan mag je haar/hem zien. Je mna mag heel de tijd bij je blijven zitten tijdens de ingreep en kan zogauw de baby er is meelopen.
Dan wordt je gehecht en nadien naar een uitslaapkamer gereden waar man en kind weer bij je komen. Je baby kan dan voor het eerst worden aangelegd. Ondertussen wordt bij jou je bloeddruk ed goed in de gaten gehouden.
De eerste dagen dacht ik dat het nooit meer goed kwam, het duurt best een poos voor je gevoel weer terug komt en als je dan wat gaat voelen is het vooral pijn. Die wond is toch best een flinke en dan besef je pas hoeveel energie het kan kosten om uit bed te komen. Ik had wel veel last van naweeën, die voel je wel. Na een dag of 2 gaat het al veel beter en in NL mag je de 4de dag weer naar huis ong. Thuis nog wel rustig aandoen, zo mag je niet teveel tillen/traplopen de eerste tijd. Stofzuigen mag ook niet en in nl mag je 6 weken geen autorijden. Ik weet niet hoe dat ik België is.
De ingreep zelf valt reuze mee maar het herstel duurt gewoon echt langer als bij een gewone bevalling. Het ergste vond ik nog dat ik de eerste tijd zo weinig met mn dochter kon doen omdat ik zo slapjes was (badje, zelf oppakken de eerste dagen ed). BV geven kan wel gewoon!
Liefs Sara, trotse moeder van Lola Anaïs en Gobe Didier
-
Katia