jullie mening? wil te graag een kindje maar..

Moderators:Welcome, Annubis, Moderators

Plaats reactie
Elisa
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:18 okt 2006, 21:04
jullie mening? wil te graag een kindje maar..

Bericht door Elisa » 20 okt 2006, 21:30

hey allemaal,

Ik heb een vrij vreemde vraag in de ogen van velen, maar aangezien dit een vredelievend forum is, zal 'k ze stellen en hoop ik dat jullie my wat kunnen helpen..

Ik ben 18 jaar, en zou supergraag een kindje verzorgen, opvoeden, ....
Ik doe niets liever dan met kindjes bezig zijn: babysitten, en allerlei andere activiteiten organiseren via cm enzo voor kinderen. Maar ik zou zo graag een eigen kindje hebben...

Het 'probleem' is dus dat ik een kindje wil en niet zozeer en man.. enkel als ik de perfectie tegenkom en daar ga ik niet naar op zoek, hij komt ooit zelf wel. maar ik wil bam zijn. en ik studeer net aan de unif en zou de studie graag afmaken...

Ik zou wel heel graag willen dat ik van de eerste keer er 100% kan zijn voor mn kindje dan.. vandaar dat ik het al een hele tijd zo lang mogelijk wil uitstellen. Maar heb ik van dat uitstellen later geen spijt?

Financieel moet het wel lukken denk ik... Niet dat ik dus werk ofzo (studeer nog), maar zuinig leven zou ik kunnen, en ik denk dat als ik echt wil het haalbaar is.

maar, jullie meningen graag. Ik denk er zelf veel over na omdat'k wel weet dat het nogal belangrijk is (combinatie met studie, heb geen vriend maar wil bam zijn...)

alvast thnx voor mogelijke reacties!
Groetjes


Gebruikersavatar
sandy
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:01 aug 2004, 22:41
Locatie:maldegem

Bericht door sandy » 20 okt 2006, 22:00

Elisa, ik ga eerlijk zijn: ik vind je jong om een BOM moeder te zijn :D
Ik heb niets tegen jonge mama's (was 18 toen ik trouwde en 20 toen ik beviel van mijn eerste)
Maar je zegt dat je nog studeert: maak dat eerst af! Niet iedereen krijgt de kans om op de unief te studeren!
Punt twee: je bent 18 en wil niet zozeer een man. Ik heb zelf twee kleine kinderen en het is veel werk en je hebt er veel geld voor nodig. Alleen zie ik het me nog allemaal niet doen.
En ik vrees dat je nu alleen maar het 'rooskleurige' van een kindje ziet. Er komt enorm veel bij kijken...
Ik zou iedereen het moederschap aanraden, maar op je 18de het alleen willen doen, terwijl je nog studeert...
Wat ik zou doen: maken dat je een mooi diploma hebt, je zal daar wel een toffe vriend tegenkomen (perfectie bestaat NIET!) en dan kunnen jullie samen timmeren aan een schitterende toekomst!
Mama van Yana (11/2/04 om 14.33u) en Milan (6/6/05 om 6.11u).
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Afbeelding
Afbeelding

Sofie
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:17 nov 2005, 15:28
Locatie:Hasselt

Bericht door Sofie » 20 okt 2006, 22:20

Ik ben zwanger geworden toen mijn man nog studeerde (in zijn laatste jaar unief). Dit hebben we heel bewust gedaan MAAR we waren zo goed als zeker dat hij na dat jaar kon beginnen doctoreren (en dus centjes ging verdienen). Wij hebben een tijdje met weinig geld geleefd en ik was eerlijk gezegd blij dat we op dat moment geen kindje hadden (ook al maak je het zo duur als je zelf wil, maar ik heb toch graag iets achter de hand).

Eerst en vooral; ik zou geen bom kunnen zijn, maar dit kies je natuurlijk zelf. Ik heb enorm veel steun aan mijn man. Om maar een voorbeeld te geven; ik had het de eerste week na de bevalling erg lastig (serieus geknipt/gescheurd) en ik kon de eerste dagen heel weinig doen. Maar misschien heb jij veel steun van ouders, familie of vrienden?

Denk er goed over na. Ik heb eerlijk gezegd een kindje zwaar onderschat (begrijp me niet verkeerd; ik ben verzot op mijn zoontje, maar ik heb momenteel weinig tijd voor mezelf). Ik zou niet weten wanneer ik zou moeten studeren (en ik heb dan nog veel hulp van mijn man). Je kan een braaf baby'tje hebben dat veel slaapt, maar je kan ook een actief kereltje zoals het mijne hebben dat heel de dag aandacht nodig heeft :lol:.

Het kan natuurlijk zijn dat jij een erg sterke persoonlijkheid hebt en heel veel dingen kunt combineren. Jij bent de enige die hierover kan beslissen. Ik weet alleen dat ik het niet zou kunnen.
Afbeelding

Katia

Bericht door Katia » 20 okt 2006, 22:46

Ik was 18 toen mijn eerste dochter geboren werd, bewust voor gekozen, maar ik ben blij dat ik niet meer studeerde (ook bewust voor gekozen :lol: )
Vooral als alleenstaande zou ik het afraden eigenlijk... ik heb nu heel veel aan mijn man en zelfs dan zou het moeilijk geweest zijn om te studeren...
Als vader lijkt mij dat makkelijker, maar als moeder bijna echt niet te doen!
Ik zou eerst je studies afmaken, als ik jou was...
maar dat beslis je natuurlijk zelf :wink:

Ik begrijp wel dat je zo graag een kindje wil, dat is een gevoel dat je hebt en dat gewoon niet te onderdrukken valt...
Ik heb daar toen ook voor gekozen ipv verder te gaan studeren, gewoon omdat ik wist dat dat een juiste keuze voor mij was...

Succes in ieder geval, wat je ook besluit :wink:

Gebruikersavatar
Anneliefje
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:27 nov 2005, 18:01

Bericht door Anneliefje » 20 okt 2006, 23:12

Hey Elisa, eerst en vooral welkom hier.
Vroeger (zo vanaf mijn 14 jaar) wou ik ook een BOM zijn. Geen man nodig, ik en mijn kindje alleen dat zou me lukken, net zoals het mijn moeder (door omstandigheden) ook gelukt was ....
MAAR .... mijn moeder was 28 en werkte al bijna 10 jaar dus financieel lukte het haar wel. Het was ook door omstandigheden dat ze mij alleen moest opvoeden. Gelukkig kon ik veel terecht bij mijn grootouders.
Soit .... om het verhaal een beetje kort te houden ... Naarmate ik ouder werd (en de vriendjes maar zozo waren) versterkte dat gevoel om idd BOM te worden. Mannen ... pff ... waarvoor zijn die nodig??
...
Ik ben ondertussen bijna 5 jaar samen met mijn vriend en nog altijd geen kindje (half en half bewust). Ik heb ondertussen wat gewerkt, terug gaan studeren, wat gefladderd, ....
En nu met zn tweetjes, huisje, werk, kat, ....
Ik kan je zeggen, neem geen overhaaste beslissingen. Denk goed na over de gevolgen. Niet alleen voor jou maar ook voor het kind en je omgeving.
Hoe je het ook draait of keert, de dag van vandaag is geld belangrijk.
Informeer je daarom heel goed, praat desnoods met BOMs.
Alvast veel succes!!


Elisa
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:18 okt 2006, 21:04

Bericht door Elisa » 20 okt 2006, 23:55

fijn dat er zo gauw toch al wat reacties zijn...

jullie raden me het vooral af blijkbaar... en mss wel goed dat k dat vaak genoeg hoor, ook via dit forum.

maar kga er altijd zomaar vanuit dat me dat wel moet lukken (grootouders zouden wel graag op kindje letten als het er zou zijn denk ik, al vinden ze mss nog te 'jong', bij familie zou'k ook terecht kunnen). Door vaak te babysitten en mee op vakantie te gaan met die kindjes denk ik wel dat k ondertussen doorheb dat kindjes een zware taak is, je hebt ze nl elke minuut en een heel leven. Maar toch, als dat is wat'k wil... pfja... Studies zou'k zeker willen afmaken hoor... heb niet veel les (wel voldoende te leren), maar itt vele anderen die graag uitgaan en sporten en doen, doe ik niets liever dan uitkijken naar later om kindjes te hebben en babysitten enz. Gewone huishoudelijke dingen enzo vind ik best ok, ben eerder een rustiger, huiselijker type persoon denk k.. (al ga'k natuurlijk ook wel eens graag uit he;) )

okja, merk dat ik mijn eigen mening aan het goedpraten ben. Ik hou het dus maar hierbij. in elk geval, bedankt voor de reacties!!!!!!!!!!

Katia

Bericht door Katia » 21 okt 2006, 00:15

misschien aan ons om aan te nemen dat je ervoor gaat en mee naar oplossingen te zoeken en tips te geven? (dat was niet zo duidelijk in je eerste post :wink: )

Het is alleszins niet 100% onmogelijk volgens mij en waar een wil is is een weg...
Hoeveel hulp kan je van grootouders en anderen krijgen, want dat zal je dan wel nodig hebben...
zowel hulp terwijl je op school zit als terwijl je studeert...
Waar zou je verblijven?
Een plaatsje apart of bij je ouders ofzo?
Heb je een financiële bron of moet je gaan werken om wat geld te verdienen voor je kindje?

Gebruikersavatar
Dagmar
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:07 mar 2004, 19:49
Locatie:Schaffen

Re: jullie mening? wil te graan een kindje maar..

Bericht door Dagmar » 21 okt 2006, 10:41

Elisa schreef:...
Financieel moet het wel lukken denk ik... Niet dat ik dus werk ofzo (studeer nog), maar zuinig leven zou ik kunnen, en ik denk dat als ik echt wil het haalbaar is.
...
Hoe zou je het dan financieel redden? Want hoe zuinig je ook leeft, een kind kost geld..
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Foto's!!!

toekomstige meter van Monchichi ;-)

Gebruikersavatar
dolfijntje2
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:02 feb 2006, 18:05
Locatie:Lanaken

Bericht door dolfijntje2 » 21 okt 2006, 11:14

een vriendin van mijn zus had er ook voor gekozen om BOM moeder te zijn omdat ze maar de juiste man niet vond , ze is nog achter in de 20 en heeft een kindje (via spermadonor) ,ze heeft geen spijt dat ze het kleintje heeft, maar ze geeft wel toe dat ze het onderschat heeft! vooral het werk wat je er toch mee hebt(want ze kan heel goed op haar ouders rekenen financieel want die hebben het financieel goed) maar om er alleen voor te moeten zorgen had ze onderschat en zij is achter in de 20! dus ik zou toch eerst goed nadenken voor ik die beslissing zou nemen. zeker als je nog zo jong bent.
AfbeeldingAfbeelding
<a><img><img></a>

Elisa
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:18 okt 2006, 21:04

Bericht door Elisa » 21 okt 2006, 15:00

nee, de keuze staat niet vast hoor... ik probeer het nog even redelijk te bekijken en mezelf wijs te maken dat nadelen te groot zijn, in de hoop dat k dat van mezelf geloof. (en hoopte eigl ook dat enkelen onder jullie me zouden zeggen dat ik niet zoveel moest twijfelen eraan, maarja..)

ik denk dat ik nu wel volwassen genoeg zou zijn, maar idd financieel.... Als 'k zeg dat het me wel moet lukken, bedoel ik dus met kindergeld en het geld dat ik op mijn spaarreking heb (ik heb 3 jaar vakantiewerk gedaan en mijn ouders hebben ook wel een beetje voor me gespaard voordien al).

Ik heb heel mijn leven al graag kindjes gezien, maar natuurlijk lange tijd op een andere manier als 'n mama (die ziet het werk ook:) ). Nu weetk wel dat het veel werk is enzo.

Ik woon samen met mn broer en zus omdat zij unif doen.

K vind het gewoon pijnlijk om het altijd maar uit te stellen. mss moetk mezelf iets wijs maken. Ik ben nu aan het leren autorijden, en dat vond ik een vwde vooraleer k kindje kon hebben, want een mama die nergens naartoe kan met de baby leek me niet zo praktisch. mss moet'k voor mezelf ook nog andere voorwaarden zeggen, bijvoorbeeld dat het in voorlaatste jaar unif wel 'mag', dan heb k toch nog net iets vroeger dan gewoonlijk een kindje, en moest het moeilijk gaan is het maar 1 jaar doorbijten (kindje opvoeden terwijl'k studeer en dus niet echt een zekere bron v inkomsten heb...)

En kheb indruk dat ik het wat door elkaar typ, en niet weet wat k wil ofzo. Nogmaals mercikes voor jullie reacties!!!!!!!!!!!!!

Elisa
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:18 okt 2006, 21:04

Bericht door Elisa » 21 okt 2006, 15:07

ohja, dit wilde ik ook nog graag zeggen;

volgens my heb ik nu meer tijd voor 'n kindje dan later wanneer ik net afgestudeerd ben... Als ik mijn broer zn situatie bekijk; hij is net afgestudeerd, en doet nu een extra specialisatiejaar dat eigenlijk een stage is (gewoon werken, het is al betaald..). Hij moet zoooo hard werken... heeft veel minder tijd als ik! (al heeft hij mss genoeg geld enz)

en, als student en alleenstaande kost kinderopvang echt veel minder als wanneer je al je eigen kost verdient... Niet dat ik t kindje altijd nr opvang zou brengen (helemaal niet, maar moest het nodig zijn.. die momenten dat ik les heb dan)
dat dacht ik toch.. heb het eens opgezoch bij kind en gezin..

dus, volgens mijn gedacht is er geen 'de' geschikte leeftijd... maar jullie spreken me maar gerust tegen.. jullie denken er mss anders over..?

Sofie
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:17 nov 2005, 15:28
Locatie:Hasselt

Bericht door Sofie » 21 okt 2006, 15:46

Leeftijd speelt volgens mij geen rol. Ik ben een jonge moeder (nuja 21 jaar), maar ik ben voorlopig thuisblijfmama. In een ander topic vroeg je hoe we het financieel redden. Wel, mijn man doctoreert en hij zorgt dus voor eten op tafel :wink:.

Volg je nu trouwens al unief? Als ik jou was, zou ik toch zeker één jaar proberen en zien hoe het lukt. Dan kan je beter beslissen of er een kindje bij kan of niet. Ook moet je er rekening mee houden dat er een lange wachttijd is voor kinderopvang en dat het bovendien moeilijk is om flexibele opvang te vinden. Ik weet niet welke richting je volgt, maar het éne semester heb je dan les, het volgende semester veranderen de uurroosters meestal. Je hebt natuurlijk wat bijeengespaard, maar zou je dat geld niet beter opzij laten staan voor noodgevallen? Als ik het goed heb, ben je nu nog ten laste van je ouders? Wat denken zij hierover?
Afbeelding

Gebruikersavatar
sandy
Moderator
Berichten:0
Lid geworden op:01 aug 2004, 22:41
Locatie:maldegem

Bericht door sandy » 21 okt 2006, 20:56

idd, er is geen geschikte leeftijd. Maar sommige factoren kunnen wel beter zijn dan andere.
Ik was 20 toen ik van Yana beviel, maar ik was getrouwd, had (heb) een eigen huis, met twee vast werk. Beter kon dus niet.
Ik zou niet zo vroeg aan kinderen zijn begonnen moest ik geen werk hebben gehad. Als ik zie wat mijn kinderen me kosten: ik zie er me geen gat aan om geen werk te hebben. Zelfs met 1 loon zou het extreem moeilijk zijn.
Met 3 jaar vakantiegeld en wat spaargeld, spring je ook niet zo ver...
En als je dan alleen wil gaan wonen, met welk geld wil je dan verderdoen. Een basis om te starten is mooi, want ook dan heb je veel nodig.
Ik wil niet negatief klinken, want mijn kinderen zijn het mooiste wat me ooit overkomen is. Maar ik wil je maar laten weten wat ik zou doen.
Mama van Yana (11/2/04 om 14.33u) en Milan (6/6/05 om 6.11u).
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Afbeelding
Afbeelding

Sofie S.
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:25 apr 2006, 16:51
Locatie:Hooglede
Contacteer:

Bericht door Sofie S. » 23 okt 2006, 08:53

Beste Elise,

maak alstublieft die studies af. Je zal je kindje heel wat kunnen bieden met een mooi diploma. Je krijgt de kansen om die studies te doen, neem die dan maar met beide handen aan!
Je zegt dat je regelmatig met kindjes bezig bent, maar s'avonds gaan die kindjes terug mee met de mama en de papa. Ook al heb je tijdens het jaar weinig les, je moet toch steeds je lessen zien bij te houden, je blokperiode en je examens zien door te komen. Een kindje én universitaire studies valt volgens mij heel moeilijk te combineren.
Geniet nu nog maar even van het student, want wie weet beklaag je je ook dat je dit gemist hebt.

Ik wil je hier niet ontgoochelen hé, maar als je toch wil doorzetten en je wil dit via een donor zien te realiseren, dan vrees ik dat dit niet wordt toegelaten. Vooraleer je hiervoor in aanmerking komt, moet je toch enkele gesprekken voeren met specialisten. Je moet echt wel een gegronde reden kunnen voorleggen; 18 jaar zijn en behoefte hebben aan een kindje zal hier nooit pakken.

Denk er maar nog eens goed over na. Moest je toch gaan voor een kindje: heel veel succes!
Afbeelding

Afbeelding

Gebruikersavatar
bioMam
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:15 jul 2006, 15:44

Bericht door bioMam » 23 okt 2006, 12:56

Elisa schreef:ohja, dit wilde ik ook nog graag zeggen;

volgens my heb ik nu meer tijd voor 'n kindje dan later wanneer ik net afgestudeerd ben... Als ik mijn broer zn situatie bekijk; hij is net afgestudeerd, en doet nu een extra specialisatiejaar dat eigenlijk een stage is (gewoon werken, het is al betaald..). Hij moet zoooo hard werken... heeft veel minder tijd als ik! (al heeft hij mss genoeg geld enz)

en, als student en alleenstaande kost kinderopvang echt veel minder als wanneer je al je eigen kost verdient... Niet dat ik t kindje altijd nr opvang zou brengen (helemaal niet, maar moest het nodig zijn.. die momenten dat ik les heb dan)
dat dacht ik toch.. heb het eens opgezoch bij kind en gezin..

dus, volgens mijn gedacht is er geen 'de' geschikte leeftijd... maar jullie spreken me maar gerust tegen.. jullie denken er mss anders over..?
klinkt allemaal aannemelijk maar beide kanten kennend (studeren en moederschap apart dan en ook wel studerende moeder maar dan via ander eopleidingen en niet meer aan unif) dan kan ik wel zeggen da tik mijn studies toch nooit voltijds had kunnen volhouden met een kind (zeker neit op peuterleeftijd - als baby slapen ze nog meer dan is het nog makkelijer vaak maar zelfs dan niet voltijds) dus als je e r nu toch al vooor zou gaan en je gevoel volgen (waar natuurlijk niks op tegen kan zijn) dan moet je wel rekening houden met het feit dat je pakweg het dubbel over je studies gaat doen dan gepland :? vrees ik. Als je dat ziet zitten ... Er zijn er genoeg die per ongeluk zwanger raken tijdens hun studies en ervoor blijven gaan hoor maar het is zeker zwaar en zelfs bewonderenswaardig als je de studies dan ook nog afgerond krijgt: onderschat het niet. Ik vond 1 dag of 2 avonden in de week al amper combuineerbaar met een kindje en ik ben blij dat ik nu met de 2 kids effe geen combinatie moet maken met cursussen volgen - hoe graag ik het ook doe. 'k Dank ook dat je tijdens het jaar makkelijker kan combineren maar voor examenperiodes zal het zeker op je tanden bijten zijn ... e,n als je er dan alleen voor staat - omdat al je vrienden ook examens hebben - dan kan dat wel eens vies tegenvallen, want kleintjes die houden er geen rekening mee dat mama examens heeft en worden waak net dan lastig (ze voelen jouw stress ook heel fel) of ziek of krijgen tandjes door en na zo'n nachtje babygehuil dan ga je niet fris en monter op examenvragen zitten antwoorden. Er zijn natuurlijk ook heerlijke kanten aan :D maar de combinatie, hmn, lijkt me heftig. Ik vrees dat de meesten dan toch eerder afhaken wat studeren betreft - dat heb ik al veel gezien. In mijn omgeving ken ik wel mensen die nadien nog een diploma haalden (met kindjes al dus) maar dat heeft hen wel veel meer moeite gekost. 't Hangt misschien ook wat af van je studierichting maar toch ... Trouwens flexibele kinderopvang is niet altijd zomaar evident: je kan niet zeggen ik breng het een semester op die dagen en dan weer een smester op andere dagen. Dat is ook iets dat je in acht moet nemen. Toen ik zwanger was ging ik nog bij hoog en laag beweren dat ik FT zou blijven werken en uiteindelijk ben ik een jaar thuis gebleven na de bevalling omda tik voelde dat mijn kand dat nodig had. In zo'n geval schuift je carrièer (bij jou de studies) wel helemaal op. Je hebt trouwens zwangerschapsverlof voor iets hè: je kan je baby niet vlak na de bevalling al wegdoen naar 'n opvang en je moet zelf recupereren ook. Je zal dus sowieso 3 à 4 maanden thuis zijn. Dat is al zeker een semester overslaan. De kans dat je vlak voor de grote vakantie bevalt dat kan je toch niet berekenen - beebjes kiezen hun geboortedatum zelf ;) eerder. Het risico dat je dan na een poos stopt met studeren is groter dan je denkt, vrees ik ... Voilà dat zijn mijn overwegingen gebrainstormed :) en nu veel succes ermee.
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Winter
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:11 mei 2007, 22:17
Locatie:West-Vlaanderen: Brugge

Re: jullie mening? wil te graag een kindje maar..

Bericht door Winter » 26 sep 2007, 11:44

Elisa schreef: Financieel moet het wel lukken denk ik... Niet dat ik dus werk ofzo (studeer nog), maar zuinig leven zou ik kunnen, en ik denk dat als ik echt wil het haalbaar is.
Dag meid,

Eerst en vooral zou ik ook zeggen, maak je studie's af.
en het zou super zijn mocht je een eigen baantje hebben. na die studie's Je hebt dan je eigen centen waarmee je je kleine ukje kan verzorgen. Dan ben je niet afhankelijk van instanties enzo. Want ik weet niet of ze je zo graag zouden zien komen. Dat je doodgraag een babytje wil dat snap ik heel goed, velen hebben al vroeg een moedergevoel en da's niet te beschrijven. Maar dat moedergevoel moet je soms een beetje opzij schuiven vind ik want in de realiteit is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Je leeftijd doet er niet toe, maar met werk en eigen zelfstandigheid hebben spring je al heel wat verder.
Je moet niet bang zijn dat je geen tijd genoeg zal hebben hoor. Iedereen hier die werkt zal dat beamen, gezin en werk is goed te combineren. En het is niet de bedoeling denk ik dat je ouders of grootouders veel op het kindje zullen passen, als je graag een kindje wil dan zul je er toch moeten kunnen voor zorgen dat het er financieel vanaf kan dat het es naar een dagmoeder gaat ofzo?

Veel succes.

Liefs Winter

Gebruikersavatar
Ingetjeuh
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:06 aug 2007, 14:09
Locatie:Beveren-Waas

Bericht door Ingetjeuh » 22 okt 2007, 18:51

ik was zelf 17 toen ik zwanger raakte van mijn eerste... ook gewenst, mah eigenlijk alles veel TE rooskleurig gezien... niet dat ik er spijt van heb... maar ik heb mijn studies niet afgemaakt en dus geen diploma. we hebben ook onze relatieproblemen gehad, zelfs zo hard dat we een week apart gaan wonen zijn... alles is nu wel tip top in orde en ons zoontje is een droom van een kind, maar als ik zie hoever ik gekomen ben met mijn vriend en alle poespas dat bij samenwonen en kindjes komt kijken dan denk ik niet dat ik dit OOIT alleen aan zou gekunnen hebben... Het is niet iets wat je kunt doen, omdat je graag babysit en alles.... dit is echt een beslissing waarover je hard moet nadenken want het veranderd heel je leven... ik zou als ik jou was alles eens goed onderhoren... en ik zou zeker eens luisteren naar wat andere alleenstaande moeders hebben te zeggen hoe zij alles ervaren...
en als je dan zou gaan werken dan moet je natuurlijk ook verder denken aan opvang van je kleine spruit enzo...
Ik raad u echt aan om er heel goed over na te denken!
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
T1n3
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:22 jul 2007, 16:34
Locatie:Antwerpen
Contacteer:

Bericht door T1n3 » 22 okt 2007, 19:29

Ja geef Ingetjeuh volledig gelijk hoor... Ik was 19 toen ik zwanger werd.. En wou al jaren een kindje.. Was blij dat het eindelijk kon. Mijn leven bestond uit een babywens. Er was niets liever dat ik wou en iedereen heeft me toen gezegd dat het een grote beslissing is en heel vermoeiend en al die dingen.. En ik jaja, ik heb dat er allemaal voor over want ik wil doodgraag een kindje, er is niets liever dat ik wil. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik me er toch wat in vergist heb. Je hebt natuurlijk gemakkelijke en wat minder gemakkelijke baby's. En Liam is nu eenmaal een baby die ontzettend veel aandacht nodig heeft en helemaal niet snel tevreden is. Dus ja, heb het wel wat onderschat. Nu denk je misschien dat je het allemaal ok gaat vinden en dat het bij jou anders gaat zijn maar de realiteit is meestal toch nog anders hoor. Profiteer nog even van de tijd die je nu hebt tot je volledig gesetteld bent en dan ga je eens zo hard van je kindje genieten!n :wink:
AfbeeldingAfbeelding

Afbeelding


Plaats reactie

Terug naar “Mama zijn of worden”