Babyforum.be

het is een vraag die mij steeds doet piekeren. het is zo een familie waar alles netjes verloopt. en vroeger zei ze altijd tegen mij wacht maar met kinderen tot je afgestudeerd bent. toen we haar vertelden dat we gingen trouwen(wat nu uitgesteld is door de baby) ging het al redelijk fout. dan vraag ik mij af als ik het haar vertel zal het nog duizend keer erger zijn. goh het is echt een domper op mijn geluk. ik weet dat ze fel gaat reageren en het feit dat we nog jong zijn en blablabla. ze zal zegn het is een familie schande. soms weet ik niet meer hoe ik mij moet voelen,moet ik mij nu schamen of moet ik mij nu overgelukkig voelen. kan er mij iemand vertellen hoe ik dit moet aanbrengen bij zulke mensen. ik wil mij helemaal niet schamen voor zo iets moois ik wil fier zijn!

je totaal niets aantrekken van wat andere mensen zeggen of denken, en zeker niet van je schoonfamilie!!!! En ik kan er van meepraten! Als jij en je vriend gelukkig zijn met de komst van jullie eerste spruit, dat is het voornaamste!! Veel succes met de zwangerschap. En je weet het, als je met vragen zit of gewoon je hartje even wil luchten, it's the place to be...

schamen hoef je je zeker niet te doen!
wees maar gerust gelukkig met dit wondertje
Ik zou er wel niet te lang mee wachten om het te vertellen
Snel de korte pijn... dan is dat al achter de rug, want zolang je niets vertelt, blijft dat wringen in je gedachten hé
en hoe het te vertellen.....
als de band goed is, kan je het op een originele manier doen
en anders, als je weet dat de reactie niet leuk gaat zijn
Gewoon vertellen zonder al te veel tralalala
Hoop voor jou dat de reactie toch meevalt hoor, want dat is niet leuk hé
Heel veel succes nog met je zwangerschap
en kom hier maar gerust je hartje luchten mocht het nodig zijn

ja ik probeer mij het zo min mogelijk aan te trekken. maar het zijn zo van die mensen die bang worden van je omdat je stilletjes aan volwassen wordt en die bang zijn dat je het slimmer zal aanpakken in het leven dan zij. het is ook zo een familie die als het mooi gezinnetje naar buiten wil komen. nu zij zelf was mijn leeftijd toen ze moest stoppen met haar studies omdat ze zwanger was van haar eerst kindje (mijn vriend dus) en juist daarom heeft ze ons zoveel gewaarschuwd. omdat ze niet wil dat wij ook zo diep zitten als zij toen in de tijd. nu wij hebben al wat flink spaargeld en zo en ik maak mij geen zorgen daarin. soms heb ik ook het gevoel dat ze met alles wat wij zeggen lachen zo van kijk na die 2 ze denken alles te weten en ze weten eigenlijk nog niets. ze lachen zo een beetje met ons omdat ze denken dat wij nog niet volwassen zijn. goh ik zou echt niet willen dat onze spruit het zwarte schaap van de familie zou worden zoals ze dat soms zeggen. ik weet geen raad met mezelf en dan die hormonen he

weet je... kan best zijn dat ze in het begin heel lelijk reageren
maar na verloop helemaal bijdraaien hoor
en eens het kleintje er is, dan zijn ze zo in de wolken
Dat kan hoor!!!
mijn nichtje was 17 toen ze zwanger werd en was ook enorm bang voor de reactie van de familie
maar dat is uiteindelijk heel goed meegevallen
Laat ons hopen hé

ik hoop allezins op een positieve reactie. ze reageerde al fel toen ik zei dat we gingen samenwonen en trouwen en dit is nu gepasseerd gelukkig.ja ik zal er niet te lang mee mogen wachten he ik ben nu al 2dagen thuis van school omdat ik misselijk ben smorgens en heb geen goesting meer om te studeren. ik wil nu tijd voor mezelf maar denk dat dit geen goede beslissing is om nu al te stoppen. mijn concentratie in de lessen is dat niet, ik ben oververmoeid en heb soms van die menstruatiepijnen. het wordt tijd dat ik het hun vertel. kzal mijn stoute broek maar aan trekken zeker zoals ze dat zeggen.

ik zou ook gaan voor de korte pijn...

het belangrijkste is dat jullie heel content zijn met het kindje op komst,he..
reactie van andere zal je altijd wel hebben,kwestie hoe ermee om te gaan,he..

veel succes,en laat weten hoe het verlopen is!!

niet makkelijk hé... misselijk zijn en toch verder moeten
ken dat gevoel
Hoe lang moet je nog naar school?

Hey Lien,

Zoals ik je ook al zei zou ik ook gewoon voor de korte pijn gaan...en het gewoon vertellen...ik weet dat het niet makkelijk is...maar zoals sommige anderen zeggen zal het misschien nog meevallen...en je vriend staat er achter, das toch al heel iets he...jullie zullen dat goed doen

dit weekend hebben we ons voorgenomen het te vertellen. 1ding ben ik gisteren te weten gekomen van mijn vriend en dat is dat zijn grootvader een tweeling had en zijn vader dus niet. ik kan al niet meer in mijn broeken (reden genoeg om te shoppen ) en ben nu een beetje bang dat dit het geval zal zijn bij mij omdat ik zo vlug verdik. dus eu... nog moeilijker te vertellen;maar zal eerst naar de gyn gaan en dan een echo meedoen naaar hun en zo zien we wel. ik ga haar ook vertellen dat ik blij ben en mijn vriend ook.

ja dat zeggen ze wel dat tweelingen in de familie een generatie overslagen en dan weer wel ik had geluk, ik heb 2 tweelingsbroeren. ach... een tweeling dat zijn dan 2 lieve wondertjes
gewoon vertellen en als jullie alletwee blij zijn dat moeten hun dat ook maar zijn voor jullie maar dat zal wel hoor, ik had ook schrik om het mijn ma en schoonouders te vertellen want wij waren nog maar 3 maanden samen en die hebben toch ook goed gereageerd , wel geschrokken maar na de eerste schok waren ze heel blij

dat wil niks zeggen hoor
ik kon op 5 weken al helemaal niet meer in mijn broeken!

idd, bij mij dachten ze ook dat het een tweeling werd
en toch was het er maar 1!!!
en... heb je het al verteld?

Dag jonge mama.

Proficiat met je zwangerschap. Als je negatieve reacties krijgt van je (schoon)familie. Niet teveel wakker van liggen. Het belangrijkste is dat jij en je partner dolblij zijn en niemand mag da verstoren. Ikzelf heb het ook lastig met mijn schoonouders. Ik kan sinds februari niets goed meer doen in de ogen van mijn schoonouders, vooral dan in de ogen van mijn schoonmoeder. Dit gewoon omdat ik eens voor mijn mening uitkwam. Toen is zij mij zwart beginnen te maken en heeft ze ook kritiek geuit op mijn ouders. Dit vond ik veel te ver gaan. Gelukkig begrijpt mijn vriend mij. Toen ik erachter kwam in juli da ik zwanger was had ik ook gemengde gevoelens. Ik en mijn vriend waren dolblij maar ik was o zo bang om het aan mijn schoonouders te zeggen. Vooral omdat ze ons dan vijf maanden genegeerd hadden (niets van contact, geen bezoek, geen telefoon...). Toen mijn partner zijn vader toevallig tegen kwam heeft hij het gezegd. Het enige wat zijn vader zei was een povere ongemeende proficiat. 's avonds belde zijn moeder om te vragen of het waar was en daarna haakte ze gewoon in. Nu vorige week heeft ze gebeld, ze gaat waarschijnlijk in de loop van deze week eens langs komen als we allebei thuis zijn. Kben eens benieuwd. Kheb er echt geen zin in. Kga het gewoon van dag tot dag bekijken. Kheb geen zin om me hier zenuwachtig in te maken (wel gemakkelijker gezegd dan gedaan). Ons kindje is nu het belangrijkste. Ons toekomstig gezinnetje.

Gelukkig hebben we heel veel steun aan mijn ouders. Zij zijn dol enthousiast. Ik ben enig kind thuis en het is het eerste kleinkind. Dus hun geluk kan echt niet op. We hebben zelfs al samen zitten zoeken achter namen, da vond ik echt tof.

jonge mama schreef: ik wil fier zijn!

doen en toon uw fierheid ... geen reden om in je schulp te kruipen hoor

Heb je het nu al verteld Lien?

Misschien nog wat tips:
- gewoon een setje babysokjes geven?
- een T-shirt aandoen met "ik word" mama of hebn een T-shirt geven waarop staat "oma/opa in wording of uwe vriend een T-shirt laten dragen waarop staat "papa in wording"
- een papfles met chocolaatjes geven en daar een kaartje aan hangen: proficiat, je wordt oma / opa
- zeggen dat ge den trouw uitstelt tot na de bevalling (dan kunnen ze dat doordenkertje ineens effe slikken als goei nieuws den trouw is nog ni voor nu, minder goei nieuws ik ben zwanger dus er komt er eentje bij en ge hebt eraan te wennen)
- een kaartje met "wij zijn blij want er komt een kindje bij" aan een fles van hun lievelingsdrank hangen - en dat zo afgeven ...
- ...
of een combinatie van de bovenstaande ...

bioMam schreef:Misschien nog wat tips:
- gewoon een setje babysokjes geven?
- een T-shirt aandoen met "ik word" mama of hebn een T-shirt geven waarop staat "oma/opa in wording of uwe vriend een T-shirt laten dragen waarop staat "papa in wording"
- een papfles met chocolaatjes geven en daar een kaartje aan hangen: proficiat, je wordt oma / opa
- zeggen dat ge den trouw uitstelt tot na de bevalling (dan kunnen ze dat doordenkertje ineens effe slikken als goei nieuws den trouw is nog ni voor nu, minder goei nieuws ik ben zwanger dus er komt er eentje bij en ge hebt eraan te wennen)
- een kaartje met "wij zijn blij want er komt een kindje bij" aan een fles van hun lievelingsdrank hangen - en dat zo afgeven ...
- ...
of een combinatie van de bovenstaande ...

als ze het dan nog niet doorhebben...