oktober 2004tjorven nog net geen jaar oud...
Ik sta de gang te vegen,en als ik weer in de keuken kom,zit ons tjorven op de grond,tussen een paar sigaretten.die waren vergeten door eerder bezoek,en lagen in de schaal op de keukentafel.Maar ons tjorven is dus een echte acrobaat,eh!
Ik had geen idee hoeveel sigaretten er in dat pakje zaten,en er waren halve sigaretten waar op gezeverd was.
Ik heb onmiddelijk sven geroepen,en ben met tjorven naar de spoed gereden.
Sven vond het eerst wat overdreven,maar uit mijn studie herinnerde ik me hoe gevaarlijk sigaretten(de nicotine)zijn voor zo een klein kindje.
Op spoed aangekomen,mochten we onmiddelijk mee naar een onderzoekkamertje.Tjorven werd gewogen,en ze vroegen hoeveel hij er gegeten had.Er werd in zijn keeltje gekeken,en dan moesten we wachten.Na een tijdje kwamen ze terug,met nog een aantal vragen.
Opeens ging het allemaal heel erg snel.De dokter kwam binnengevlogen en riep"dat moet hier erg snel vooruit gaan".
Tjorven werd aan de hartmonitor gelegd,en kreeg actieve kool(daaraan zou de nicotine zich binden,en via de stoelgang het lichaampje verlaten)
gelukkig dronk hij dat redelijk goed.Pekzwart zag hij(die kool is zwart)
ze deden hem zijn bodyke uit,en daarom moest de hartmachine afgekoppled worden.toen ze hem weer aansloten,schoot dat ding onmiddelijk in alarm.
de dokter kwam de kamer binnengerend,onderzocht tjorven,en riep andere dokters bij met de woorden;
het is kritiek.
Ik dacht dat ik door het plafond ging!
Ik hoorde ze iets roepen van intuberen,en ik werd uit de kamer gezet.
maar ik was sneller weer binnen dan ik ooit buiten geweest ben!
er werd een infuus geprikt in zijn voetje,en onze tjorven schoot in paniek,waardoor zijn hartje nog sneller ging kloppen.de dokter roep weer dat het acuut was,en kritiek.Ik dacht echt dat zijn hartje ieder moment kon stilvallen!
Hij kreeg zuurstof bij.Dan werd alles klaargemaakt om hem naar de intensieve te rijden.Hij mocht niet van dat hartmachine af,zodat ze onmiddelijk konden ingrijpen als er onderweg iets gebeurde.
Eens op de intensieve mocht ik hem bij me pakken,en ik heb daar met hem op bed gelegen.Hij werd direct een beetje rustiger.
De dokter kwam,en ik vroeg als ik me nu nog erg ongerust moest maken...de dokter keek me aan,en vertelde dat de erste 3 uren erg belangrijk waren...we waren nog maar een uur verder,dus moesten we nog 2u wachten eer we een beetje rustiger konden worden.
Tjorven werd aan de machines van de intensieve gekoppeld,en dan moesten we afwachten.
Zijn hartslagje werd wat rustiger.Ik hoopte dat hij wat zou slapen,dat hij zo weinig mogelijk merke van al die drukte rondom hem.
Tjorven begon te zeuren en te wenen,en onmiddelijk stond er weer een dokter bij;"
dat is één van de symptomen."
ik vertelde hem dat ons tjorven gewoon moe was....
maar hij viel niet in slaap.
langzaam verstreken de uren,en langzaam werd onze tjorven weer de oude.Hij heeft alle apperatuur van de intensieve vastgehad,en onderzocht.
We konden weer een beetje geruster adem halen...
Ik ben dan even naar huis gereden voor wat spullen en speelgoed voor hem te halen.toen ik terugkwam,was de dokter bij tjorven en sven geweest.
er was beslist hem nog 24u in observatie te houden.Maar dat mocht dan wel op een gewone kinderafdeling.
eens hij op de kinderafdeling lag,en sliep,werd hij weer aangekoppeld aan de hartmachine.Heel de nacht ben ik naar dat ding blijven kijken!
toen de dokter de volgende dag kwam,kregen we het goede nieuws dat we naar huis mochten!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ik heb alles in de valies"gesmeten"en we zijn naar huis vertrokken..
tjorven is er goed vanaf gekomen,en ik mag niet denken aan wat er had kunnen gebeuren!!
we merken wel aan hem,dat hij toch wel iets beseft heeft,want sinds is hij veel aanhankelijker,en mogen we de kamer niet uit,of hij loopt ons achterna.
Bij thuiskomst heb ik onmiddelijk alle kasten nagekeken,en alles wat maar enig gevaar kon betekenen weg gezet.dat had ik voordien ook al gedaan,maar nu keek ik met een veel kritischer oog!
Ik wil met dit verhaal jullie attent maken op het feit dat je nooit,maar dan ook nooit mag denken;dit overkomt mij niet...want mij overkwam het ook niet....tot bezoek hun sigaretten vergaten,en ik ze achteloos in een mandje op de keukentafel legde...
Ik moet zeggen dat ik er echt niet goed van geweest ben,vooral de manier waarop de "spoedarts"met sven en mij omging.precies als wij hadden hem die sigaretten doen eten
de dokters op intensieve hebben ons dan toch enigsinds wel gerustgesteld,en daar kregen we dan ook de nodige uitleg...