Foutje van de gynaecoloog

Moderators:Welcome, Moderators

Plaats reactie
Steffi
Foutje van de gynaecoloog

Bericht door Steffi » 30 mei 2004, 22:13

Op 5 mei kreeg ik de bevestiging via een zwangerschapstest. Het was gelukt. 3 weken leefden mijn man en ik op een roze wolk. Tot we op 24 mei naar de gynaecoloog moesten. Volgens zijn telling naar mijn laatste menstruatie moest ik op dat moment 7 weken ver zijn. Maar het vruchtje was slechts 5 weken en er was geen hartslag. Ik zei hem nog dat ik een late eisprong had gehad. Wat ik heel zeker wist, want ik hem altijd meer pijn van mijn eisprong dan van mijn menstruatie. Maar nee, dat kon niet, want de eisprong is altijd 14 dagen later. Hij had het in zijn carriere nog nooit anders meegemaakt, en hij is tenslotte al meer dan 30 jaar vrouwenarts. Ik moest me maar voorbereiden op een miskraam binnen de 7 dagen, en indien het niet spontaan kwam, moest ik dinsdag maar ineens binnen op spoed voor een curtage. Want nog langer met een dode vrucht opzitten zou wel eens tot ernstige ontstekingen kunnen leiden. Ik heb nog een laatste keer gevraagd hoeveel percent kans ik had dat het nog goed zou komen, maar kreeg een botweg antwoord: "Mevrouw, zo goed als niets. ik heb al genoeg ervaring om te weten hoe met u gesteld is."Ik kan het zeggen. Je krijgt geen baksteen op je hoofd op zo'n moment, maar een heel huis. Als twee verdoofde wezens keerden we terug naar huis. Thuis gekomen heb ik meteen een andere gynaecoloog opgebeld, en hem mijn situatie uitgelegd. Zonder aarzelen zei hij dat ik onmiddellijk mocht langskomen en mocht wachten in de gang zodat ik direct binnen kon. Hij zei zelfs met deze woorden: "Kom maar direct langs, dan zal ik ook eens kijken. Wacht maar in de gang, want ik wil je de ellende besparen om tussen al die dikke buiken te gaan zitten. Ik kan geen wonderen doen, maar wel mijn mening geven." Uiteindelijk kon hij me niet helemaal geruststellen, maar de manier waarop hij het bracht, was wel veel menselijker. Hij wou me ook geen valse hoop geven, maar zei ook dat ik ook wel rekening mocht houden met mijn eisprong, en dat ik misschien toch nog een kansje had dat ik minder ver was. Om volledige zekerheid te hebben moest ik zeven dagen wachten, en dan zou hij een volgende echo doen. Ik moet zeggen dat ik vijf zwarte dagen heb gehad. Je zit te wachten op een miskraam die niet komt! Woensdag belde ik nog naar de dokter waar ik als eerste ben gewseest, en vroeg om nog een echo te doen. Hij wou er niet van weten en zei zelfs: "madame, als je het er psychisch zo moeilijk mee hebt, kom dan morgen binnen en dan doe ik morgen een curtage." maar daar heb ik voor bedankt en ik hem mezelf op dat moment beloofd dat hij me nooit meer zal zien. Je legt je neer bij het slechtste maar toch heb je nog een klein beetje hoop. Vrijdagavond kon ik me niet meer houden, en heb ik mijn tweede gynaecoloog opgebeld. (die menselijke). Hij vertelde eerlijk dat hij op dat moment nog niet veel meer zou kunnen zien, maar rekening houdend met het lange weekend, en mijn gevoelens, mocht ik zondag naar zijn thuispraktijk komen. Zo gezegd zo gedaan. Vanmorgen, na een slapeloze nacht, met trillende benen naar hem. Ik denk dat mijn broek nog nooit zo snel is uitgeweest als dan. Hij begon met zijn de echo en ik zag een BIG SMILE op zijn gezicht met de volgende woorden: "Proficiat mevrouw: Ik zie een gezonde vrucht van 6 weken met een perfecte hartslag. Het kan niet beter zijn. Ik ben heel blij dat je je vertrouwen hebt gesteld in een arts met de helft minder ervaring, want anders was jij nu je kindje kwijt!" Ik kon hem wel zoenen! Mijn man zat eerst aan de dokter zijn bureau, en wou niet mee naar de echo komen kijken, maar toen hij dat hoorde van die hartslag, was hij er als de kippen bij. We kregen verder nog een heel verhaal over die hartslag, dat eigenlijk geen nog geen echt hart maar spier is, enz. Toen floepte ik eruit. Shit, nu heb ik mijn videocasette niet bij. Via de binnenlijn belde hij naar zijn vrouw en enkele seconden later stond die in het deurgat met een lege cassette. Echt, dit deed me huilen. De menselijkheid die daarvan uit straalde. Niet te doen.
Ik wil dit verhaal alleen maar neerpennen, zodat er misschien vrouwen zijn die in een gelijkaardige situatie zitten, de moed niet te snel opgeven, en bij de minste twijfel ook eens een tweede arts raadplegen. Had ik dat niet gedaan, zou ik volgend jaar rond 23 januari niet bevallen!!!!!


nathalie
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:15 mar 2004, 17:54

Bericht door nathalie » 31 mei 2004, 20:07

Steffi, proficiat met je zwangerschap :D
Is het je eerste kindje?
Je bent gelukkig nog zwanger en je hebt nog meer geluk met de gynaecoloog die je nu gevonden hebt. :D

In jou plaats stuurde ik nog een kaartje naar de eerste gynaecoloog met bevestiging van je zwangerschap en dat dat kindje met de hulp van een andere gynaecoloog ter wereld zal komen.

Steffi

Bericht door Steffi » 31 mei 2004, 22:10

Nathalie,

Ondertussen is het mijn vierde (en laatste!). Was wel de eerste keer dat ik bij deze arts ging, omdat mijn vorige op pensioen is. Wat betreft dat kaartje, dat ga ik niet doen. Maar ik ga zeker binnen enkele weken nog eens bij hem langs, als mijn buikje al wat dikker is! Hij moet me niet onderzoeken, maar ik ga hem wel eens mijn gedacht zeggen!

nathalie
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:15 mar 2004, 17:54

Bericht door nathalie » 01 jun 2004, 20:21

Goed idee.
Proficiat met nummer 4. Wat heb je al en hoe oud zijn ze? :?:
Hopelijk verloopt de rest van je zwangerschap een beetje beter. :D
Veel succes.

Steffie

Bericht door Steffie » 01 jun 2004, 21:38

Nathalie,

Ik heb nu 2 jongens 5eentje van 10 en eentje van 3) en 1 meisje (8 jaar). Ik zei dat dit mijn vierde zwangerschap was, maar wel mijn vijfde kind. Mijn man heeft ook nog een jongen van 14 uit zijn eerste huwelijk. Onze tafel zal binnenkort dus zeer goed gevuld zijn!

En hoe zit het met jou?

Groetjes


nathalie
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:15 mar 2004, 17:54

Bericht door nathalie » 01 jun 2004, 21:51

Dag Steffi,
Ik verwacht mijn eerste kindje rond 4 augustus en het wordt een jongetje. :D

Gast

Bericht door Gast » 07 jun 2004, 13:39

Proficiat!

mira

Bericht door mira » 24 aug 2004, 12:18

hey STeffie,

Wat leuk dat het uiteindelijk toch nog goed gekomen is. Ik ben ook veranderd van gyne, had ook eerst een kortaf iemand maar nu heb ik een rustige gyne die tijd neemt voor zijn patient.
Kan je de naam eens geven van die onmenselijke gyné? KWestie van op mijn hoede te zijn...

groetjes

Gebruikersavatar
teacher
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:28 aug 2004, 22:49

Bericht door teacher » 28 aug 2004, 23:11

Hey Steffie,

Knap van je dat je toch de raad van de 2e gynaecoloog opgevolgd hebt, ik zou in ieder geval die eerste zijn vet wel eens gaan geven. Al zo lang in het vak en jou toch de verkeerde info meegeven. Proficiat met je 5 kinderen. Ik en mijn vriendin verwachten ons eerste in februari 2005.

Tine
Pas blauw
Berichten:0
Lid geworden op:17 mar 2004, 19:58

Bericht door Tine » 28 feb 2005, 10:43

HEY Steffi :D
Ben jij ondertussen al bevallen :?:
(ik wel: 19/1: zie februari)


Plaats reactie

Terug naar “Geboren in 2005”