Milan*
Moderators:Welcome, flupke, Moderators
Milan* is overleden in mijn buik bij een zwangerschap van 11 weken, hij is geboren op 22 april 1998. De moederkoek heeft zich los gelaten.
Hij is mijn eerste kindje, op 1 augustus kreeg Milan* een halfzusje Hope*.
Milan* heeft zijn papa bij zich gekregen op 15 februari 1999, hij is omgekomen in een autoongeluk en is vanuit mijn armen naar zijn zoon vertrokken op 18 jarige leeftijd.
Hij is mijn eerste kindje, op 1 augustus kreeg Milan* een halfzusje Hope*.
Milan* heeft zijn papa bij zich gekregen op 15 februari 1999, hij is omgekomen in een autoongeluk en is vanuit mijn armen naar zijn zoon vertrokken op 18 jarige leeftijd.
- Schorpioentje73
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:21 sep 2005, 13:38
- Locatie:Moorslede
- Contacteer:
- ericardtje
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:03 sep 2007, 18:25
- Contacteer:
Je hebt inderdaad jouw portie verdriet en miserie al gehad zeg
Ik heb bewondering voor jou dat je er zo goed kan over 'vertellen'!
Ik lees dit nu pas van Milan's papa...
Dit is werkelijk te veel voor woorden.
Ik hoop dat je goed opgevangen wordt!
Ina, je 3 lieve engeltjes boven op hun wolk, ze worden zo gemist hier op aarde, maar ik weet zeker dat ze bij jullie zijn en voor jullie zullen zorgen!
Elke dag, elke minuut, elke seconde!
Véél sterkte!
Ik heb bewondering voor jou dat je er zo goed kan over 'vertellen'!
Ik lees dit nu pas van Milan's papa...
Dit is werkelijk te veel voor woorden.
Ik hoop dat je goed opgevangen wordt!
Ina, je 3 lieve engeltjes boven op hun wolk, ze worden zo gemist hier op aarde, maar ik weet zeker dat ze bij jullie zijn en voor jullie zullen zorgen!
Elke dag, elke minuut, elke seconde!
Véél sterkte!
Bedankt voor je lieve woordjes. Ze zijn zeker bij me.
Ik wordt in mijn familie niet echt getroost, in tegendeel. Maar das nogal een heel lang verhaal. Het komt erop neer dat ik na dinsdag de afgelope kerstdag zo een felle ruzie heb gehad met mijn ma dat ik hen niet meer hoef te zien. en mijn grootmoeder daar mee is het al een paar maanden koude oorlog. Gelukkig zijn mijn toekomstige schoonouders schatten van mensen en heb ik hele goede vrienden. Ik heb ook een eigen forum voor mamas en papas van engeltjes en daar voel ik me heel goed thuis. Dus op zich krijg ik wel veel steun. Dit maakt ook dat ik er heel goed over kan vertellen, ik heb al zoveel moeten doorzwemmen dat ik niet meer zwijg over wat er vanbinnen zit.
Ik wordt in mijn familie niet echt getroost, in tegendeel. Maar das nogal een heel lang verhaal. Het komt erop neer dat ik na dinsdag de afgelope kerstdag zo een felle ruzie heb gehad met mijn ma dat ik hen niet meer hoef te zien. en mijn grootmoeder daar mee is het al een paar maanden koude oorlog. Gelukkig zijn mijn toekomstige schoonouders schatten van mensen en heb ik hele goede vrienden. Ik heb ook een eigen forum voor mamas en papas van engeltjes en daar voel ik me heel goed thuis. Dus op zich krijg ik wel veel steun. Dit maakt ook dat ik er heel goed over kan vertellen, ik heb al zoveel moeten doorzwemmen dat ik niet meer zwijg over wat er vanbinnen zit.
verdriet
Zoveel verdriet te verwerken krijgen ...........ook hier weinig woorden daarvoor maar weet dat je hier altijd welkom bent en hier heel veel lieve mensen zijn die jou door dik en dun willen steunen!
Liefs Aicha
Liefs Aicha
Elk heeft zo zijn manier van verwerken. Bij mij helpt het ook om er veel over te praten.
Het komt erop neer dat je elkanders manier van verwerken moet respecteren. In het begin moeilijk maar na een tijdje lukt het wel.
Heel veel sterkte Ina. Mijn familie is Jorg ook vergeten en dat doet me elk jaar op 28/6 zoveel pijn.
Het komt erop neer dat je elkanders manier van verwerken moet respecteren. In het begin moeilijk maar na een tijdje lukt het wel.
Heel veel sterkte Ina. Mijn familie is Jorg ook vergeten en dat doet me elk jaar op 28/6 zoveel pijn.
Dank jullie wel. Een plekje geven, nee dat heb ik nog niet gedaan en ik denk ook niet dat dat ooit gaat komen.
Ik heb enorm veel aan lotgenoten contact. Ik heb een maand na het overlijden van Hope* een eigen forum opgestart en daar kan ik echt mezelf zijn. Vind ik heel belangrijk, zou niet weten wat ik zonder al die lieve mensen moest doen.
Lieve Muppet, bij mij in de familie gaat het echt niet meer en ga hen ook niets meer laten horen. Het is genoeg geweest. Ik stuur je even een pb.
Ik heb enorm veel aan lotgenoten contact. Ik heb een maand na het overlijden van Hope* een eigen forum opgestart en daar kan ik echt mezelf zijn. Vind ik heel belangrijk, zou niet weten wat ik zonder al die lieve mensen moest doen.
Lieve Muppet, bij mij in de familie gaat het echt niet meer en ga hen ook niets meer laten horen. Het is genoeg geweest. Ik stuur je even een pb.
- Rampestamperke
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:01 okt 2007, 09:52
- Locatie:Oost vlaanderen Zulte
- Contacteer:
Idd ramestampertje, familie kies je niet.
Geeft niet dat jullie niet weten wat zeggen. Ik zou het zelf niet weten als ik het niet zou hebben meegemaakt. Maar dat jullie gewoon een berichtje achterlaten, doet al zoveel. Dank jullie
Jammer dat ik het zeg en jullie bedoelen dit heel goed, maar gelukkig worden, ik weet het niet. Je blijft getekend, ik kan het zelfs nu niet over mijn lippen krijgen om dadelijk iemand een "gelukkig" nieuwjaar te wensen. Het gene wat ik dan zeg is het beste voor het komende jaar. En als mensen dat tegen mij zeggen, dan denk ik gelukkige, nee dat zal het niet worden...
Geeft niet dat jullie niet weten wat zeggen. Ik zou het zelf niet weten als ik het niet zou hebben meegemaakt. Maar dat jullie gewoon een berichtje achterlaten, doet al zoveel. Dank jullie
Jammer dat ik het zeg en jullie bedoelen dit heel goed, maar gelukkig worden, ik weet het niet. Je blijft getekend, ik kan het zelfs nu niet over mijn lippen krijgen om dadelijk iemand een "gelukkig" nieuwjaar te wensen. Het gene wat ik dan zeg is het beste voor het komende jaar. En als mensen dat tegen mij zeggen, dan denk ik gelukkige, nee dat zal het niet worden...
ina, ik heb een goede vriendin die haar kindje ook verloren is rond 6 maanden zwangerschap, daarnaast heeft zij nog 3 miskramen gehad
zij is nu terug zwanger
mensen denken vaak dat nu alles goed is omdat ze terug zwanger is
maar het gemis van yoran blijft
ik weet ook dat ze blij zal zijn dat ze die momenten van 12 weken en 24 weken voorbij zal zijn maar dat de angst toch blijft dat er iets mis zou lopen.
in de tijd dat ik zwanger was van onze miatan heeft ze minder contact met me opgenomen, ik heb haar de ruimte gegeven want kon goed snappen dat het moeilijk was voor haar. Ze was blij voor me maar kon de confrontatie niet aan.
Ook na de bevalling heb ik het aan haar overgelaten om zelf contact op te nemen.
Zij stuit op veel onbegrip in haar omgeving (collega's op het werk enzo!)
we praten er ook nog veel over, yoran maakt deel uit van haar leven en dat zal zo blijven. Yoran is haar eerste kindje en zal dat blijven. Zoiets wis je niet zomaar uit. Ze is een ongelooflijk sterke vrouw dat ze dit kan dragen. En dat denk ik van jou ook ina, om zo'n gebeurtenissen mee te dragen in je leven, daar moet je enorm sterk voor zijn.
zij is nu terug zwanger
mensen denken vaak dat nu alles goed is omdat ze terug zwanger is
maar het gemis van yoran blijft
ik weet ook dat ze blij zal zijn dat ze die momenten van 12 weken en 24 weken voorbij zal zijn maar dat de angst toch blijft dat er iets mis zou lopen.
in de tijd dat ik zwanger was van onze miatan heeft ze minder contact met me opgenomen, ik heb haar de ruimte gegeven want kon goed snappen dat het moeilijk was voor haar. Ze was blij voor me maar kon de confrontatie niet aan.
Ook na de bevalling heb ik het aan haar overgelaten om zelf contact op te nemen.
Zij stuit op veel onbegrip in haar omgeving (collega's op het werk enzo!)
we praten er ook nog veel over, yoran maakt deel uit van haar leven en dat zal zo blijven. Yoran is haar eerste kindje en zal dat blijven. Zoiets wis je niet zomaar uit. Ze is een ongelooflijk sterke vrouw dat ze dit kan dragen. En dat denk ik van jou ook ina, om zo'n gebeurtenissen mee te dragen in je leven, daar moet je enorm sterk voor zijn.
Lieve Beefje,
Ik kan me heel goed terug vinden in je woorden. Vele mensen begrijpen het idd niet echt. Je krijgt dan van die reacties van "het zal wel een foutje van de natuur zijn", "je krijgt vast gauw een kindje", "je hebt hen niet gekend", "het is nu al 5 maanden, dat je nu nog treurt", "waarom heb je foto's getrokken, ik zou die weggooien". Zo een dingen worden er onder andere tegen je gezegd en die komen hard aan. In het begin werd ik razend, nu denk ik bij mezelf ach ze weten niet beter, en maar goed ook. Milan* en Hope* zullen inderdaad altijd in mijn leven zijn, onvervangbaar en aanwezig. Als iemand me vraagt heb je kinderen dan zeg ik ja: twee op de wolkjes en twee in mijn buik. En zoals op kaartjes daar staan ze bij. Voor mij zijn ze mijn kindjes en iemand die dat niet kan begrijpen, het is hun probleem. Het klinkt misschien hard, maar ik ben erzo door geworden.
En foto's weggooien, NOOIT, het zijn buiten kleertjes en dergelijke het enige tastbare dat we nog hebben.
Ze zullen in alles altijd aanwezig zijn en in mijn hart
Bedankt voor je lieve woorden.
Ik kan me heel goed terug vinden in je woorden. Vele mensen begrijpen het idd niet echt. Je krijgt dan van die reacties van "het zal wel een foutje van de natuur zijn", "je krijgt vast gauw een kindje", "je hebt hen niet gekend", "het is nu al 5 maanden, dat je nu nog treurt", "waarom heb je foto's getrokken, ik zou die weggooien". Zo een dingen worden er onder andere tegen je gezegd en die komen hard aan. In het begin werd ik razend, nu denk ik bij mezelf ach ze weten niet beter, en maar goed ook. Milan* en Hope* zullen inderdaad altijd in mijn leven zijn, onvervangbaar en aanwezig. Als iemand me vraagt heb je kinderen dan zeg ik ja: twee op de wolkjes en twee in mijn buik. En zoals op kaartjes daar staan ze bij. Voor mij zijn ze mijn kindjes en iemand die dat niet kan begrijpen, het is hun probleem. Het klinkt misschien hard, maar ik ben erzo door geworden.
En foto's weggooien, NOOIT, het zijn buiten kleertjes en dergelijke het enige tastbare dat we nog hebben.
Ze zullen in alles altijd aanwezig zijn en in mijn hart
Bedankt voor je lieve woorden.